Κωνσταντίνος Δεμερτζής: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Κωνσταντίνος Δεμερτζής''' ([[1876]]-[[1936]]) ήταν Καθηγητής[[Έλληνας]] της Νομικήςπανεπιστημιακός, [[πολιτικός]], αρχηγός πολιτικού κόμματος και [[πρωθυπουργός της Ελλάδας]].

Γεννήθηκε στην [[Αθήνα]] και σπούδασε νομικάστη στο[[Νομική Σχολή Αθηνών|Νομική Σχολή]] του [[Πανεπιστήμιο Αθηνών|πανεπιστήμιο των Αθηνών]], καιαπό την οποία αναγορεύτηκε διδάκτωρ το 1896. Στη συνέχεια μετέβη στο [[Μόναχο]] όπου και παρέμεινε επί μια τριετία. Επιστρέφοντας στην Αθήνα ξεκίνησε τη δικηγορία με επιτυχία. Το [[1904]] έγινε υφηγητής του Ρωμαϊκούρωμαϊκού δικαίου διδάσκοντας επί τετραετία. Το [[1910]], πρωτοεκλέχθηκε βουλευτής [[Εκλογική περιφέρεια Αττικής και Βοιωτίας|Αττικοβοιωτίας]] με το [[κόμμα των Φιλελευθέρων]] στις [[Ελληνικές εκλογές Νοεμβρίου 1910 (Αναθεωρητική)|εκλογές της Β' Αναθεωρητικής Βουλής]] (που διεξήχθησαν στις 28-11- Νοεμβρίου του 1910), συμβάλλοντας τα μέγιστα λόγω των γνώσεών του στην αναθεώρηση του Συντάγματος το 1911.<br />Κατέχοντας πολύ καλά τα του δικαστικού σώματος, τάχθηκε υπέρ της αναστολής της ισοβιότητας των δικαστών, θεωρώντας πως μόνο έτσι θα αναστηλωνόταν και θα αναδημιουργούνταν ο [[Άρειος Πάγος]].

Στις επόμενες [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1912|εκλογές στις 11 Μαρτίου 1912]], εκλέχθηκε επίσης βουλευτής και το 1913 διαδέχθηκε τον [[Νικόλαος Στράτος|Νικόλαο Στράτο]] στο Υπουργείο των [[Υπουργείο Ναυτικών|Ναυτικών]] της [[Κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου 1910|κυβέρνησης Βενιζέλου]], όπου και παρέμεινε για ένα περίπου έτος. Υπουργός όμως των Ναυτικών έγινε επίσης και δεύτερη φορά επί [[Κυβέρνηση Αλέξανδρου Ζαΐμη 1917|κυβερνήσεως Αλέξανδρου Ζαΐμη το 1917]].<br />

Το [[1924]] μαζί με άλλους πολιτικούς της εποχής, δημιούργησε το "Ενωτικό Προοδευτικό Κόμμα" και στο οποίο και ανακηρύχθηκε αρχηγός. του πλην όμως ηΗ ζωή του κόμματος αυτού ήταν βραχύτατη. Μετά την παραίτηση του [[Παύλος Κουντουριώτης|Παύλου Κουντουριώτη]], υποδείχθηκε τον Μάρτιο του 1926, σχεδόν απ΄ όλα τα τότε κόμματα, ως κοινός υποψήφιος για τη θέση του [[Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας|Προέδρου της Δημοκρατίας]], πλην όμως δεν κατέβηκε στον εκλογικό αγώνα μετά την αποχή των κομμάτων. Έτσι στις [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές|εκλογές στις 7 Νοεμβρίου του 1926]], εκλέχθηκε βουλευτής Αθηνών. Το 1928, έγινε καθηγητής οικογενειακού δικαίου στην Νομική Σχολή των Αθηνών. Από το έτος αυτό και μέχρι το 1935, παρέμεινε μακριά από κάθε ανάμιξη με την πολιτική, περιοριζόμενος στα πανεπιστημιακά του καθήκοντα.

Το [[1935]] και μετά την [[παλινόρθωση]] της [[Βασιλεία στην Ελλάδα|Βασιλείας στην Ελλάδα]], ο Κωνσταντίνος Δεμερτζής ως ευρισκόμενος πλέον υπεράνω των πολιτικών κομμάτων της εποχής, κλήθηκε από τον Βασιλέα [[Γεώργιος Β΄ της Ελλάδας|Γεώργιο Β΄]] όπωςνα αναλάβει Πρωθυπουργός και να σχηματίσει τελικώς την "''[[Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Δεμερτζή 1935|άχρουν κυβέρνηση]]''", διαδεχόμενος τον [[Γεώργιος Κονδύλης|Γεώργιο Κονδύλη]]. Έτσι στις [[30 Νοεμβρίου]] του [[1935]193,] ορκίσθηκε Πρόεδρος της Κυβέρνησης κρατώντας για τον εαυτόν του το υπουργείο των [[Υπουργείο τωνΕξωτερικών (Ελλάδα)|Εξωτερικών]]. Κύριο έργο της Κυβέρνησηςκυβέρνησης εκείνηςτου, ήταν η [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1936|διενέργεια εκλογών]], οι οποίες και έγιναν στις [[26 Ιανουαρίου]] του [[1936]], με αποδεδειγμένη παραδειγματική τάξη. Την επομένη των εκλογών ο Κ. Δεμερτζής, έθεσε την παραίτησή του στη διάθεση του Βασιλέως, πλην όμως επειδή όλες οι προσπάθειες συνεννοήσεων που έγιναν με τους πολιτικούς αρχηγούς για σχηματισμό κυβέρνησης απέτυχαν, σύμφωνα με το τότε σύνταγμα, ο Βασιλεύς κατέφυγε και πάλι στον Δεμερτζή προκειμένου να σχηματίσει κυβέρνηση και στη συνέχεια να κριθεί γιααπό το Κοινοβούλιο με λήψη [[Ψήφος εμπιστοσύνης|ψήφου εμπιστοσύνης]]. Δυστυχώς όμως δεν πρόλαβε. Το πρωί της [[13 Απριλίου|13ης Απριλίου]] [[1936]], ο Κωνσταντίνος Δεμερτζής άφησε την τελευταία του πνοή μετά από [[ανακοπή καρδιάς]]. Τη θέση του ανέλαβε, ο μέχρι τότε αντιπρόεδρος του κόμματός του και στηνπρώην [[Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης της Ελλάδας|αντιπρόεδρος]] της κυβέρνησή του, [[Ιωάννης Μεταξάς]].

Γενικά ο Κωνσταντίνος Δεμερτζής υπήρξε μια εξέχουσα πανεπιστημιακή και πολιτική φυσιογνωμία. Ήταν ένας τίμιος, ειλικρινής και ευφυής πολιτικός, αλλά και βαθύς γνώστης της νομικής επιστήμης. Δημοσίευσε πολλά άρθρα οικονομικού περιεχομένου και σχετικά με το κληρονομικό δίκαιο των [[Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Ρωμαίων]] και του γερμανικού κώδικα (1904). Αυτή ιδιαίτερα η μελέτη του χάρισε την υφηγεσία του στο Πανεπιστήμιο. Το 1913 δημοσίευσε το δίτομο έργο του ''"Επί των Οικονομικών του Κράτους"'' καθώς και ''"Περί ευθύνης του Κράτους εκ των παρανόμων πράξεων και παραλείψεων των υπαλλήλων του"'' που ήταν πρωτοποριακό για την εποχή του. Αυτά υπήρξαν το έναυσμα της δημιουργίας στη συνέχεια του [[Αστικός κώδικας|Αστικού Κώδικα]] όπου ο Δεμερτζής ορίσθηκε πρόεδρος της επιτροπής της μελέτης του. Εκτός από την ακαδημαϊκή, συγγραφική και πολιτική του σταδιοδρομία, ασχολήθηκε επίσης και με τη δημοσιογραφία. Ήταν επίσης [[εκδότης]] της εφημερίδας ''"[[Ημερήσιος Τηλέγραφος]]"''. Γιος του ήταν ο Αλέξανδρος Δεμερτζής, διπλωματικός υπάλληλος, ο οποίους πέθανε νέος στην [[Ελβετία]].

* "Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου" τομ. 5ος, σελ. 865.