Ισαάκ Αλμπένιθ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Αλβένιθ: προφορά |
|||
Γραμμή 48:
Προς το τέλος της δεκαετίας του [[1880|80]] επηρεασμένος από την ισπανική μουσική παράδοση γράφει έργα σ' αυτό το ύφος, όπως την '''Ισπανική Σουίτα''' (Suite española, Op. 47, [[1886]]) και τις '''Ταξιδιωτικές αναμνήσεις''' (Recuerdos de viaje). Την περίοδο αυτή συνθέτει πάνω από 50 έργα για πιάνο, που τα παρουσιάζει σε κονσέρτα και συναντά ενθουσιώδη υποδοχή από το κοινό.<ref>Clark, ό.π.</ref>
«''Μεγάλη επιρροή στο έργο του άσκησαν οι συναναστροφές του με τους αξιόλογους Γάλλους συνθέτες Dukas και d’ Indy, ενώ ο ίδιος με την πιανιστική γραφή του φαίνεται ότι επηρέασε με τη σειρά του τους [[Κλωντ Ντεμπυσσύ|Debussy]] και [[Μωρίς Ραβέλ|Ravel]], με τους οποίους και διατηρούσε στενές φιλικές σχέσεις κατά την περίοδο διαμονής του στο Παρίσι.''»<ref>[http://62.103.41.180/default_1428_ELL_HTML.aspx 1ο Διεθνές Φεστιβάλ Πιάνου, Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης]</ref>
Στα 1892 γράφει τα '''Ισπανικά Τραγούδια''' (Chants d'Espagne, Op. 232) και την ίδια περίοδο και τα οπερετικά του έργα '''Merlin''', '''Henry Clifford''', '''Pepita Jiménez''' καθώς και τα ορχηστρικά του έργα '''Ισπανική Ραψωδία''' (Spanish Rhapsody, 1887) (επηρεασμένος από τις Ουγγρικές Ραψωδίες του [[Φραντς Λιστ|Λιστ]]) και '''Καταλονία''' (Catalonia, 1899).
Από το 1905 μέχρι το 1909 ο Αλμπένιθ αφιερώνεται στο μεγάλων διαστάσεων έργο του, τον κύκλο '''Iberia''', που αποτελείται από 12 ''Εντυπώσεις'' (Impressions) (4 βιβλία με 3 έργα το καθένα), με πολλές φολκλορικές ισπανικές αναφορές. «''Η Iberia θεωρείται πια ένας από τους στυλοβάτες του ρεπερτορίου του πιάνου. Πέρα από τις πυκνές φολκλορικές αναφορές, πέρα από το γόητρο και το κύρος που προσδίδει στο έργο η καταπληκτικά πιανιστική γραφή του, η Iberia μάς κερδίζει τελικά χάρη στην ανακλητική της δύναμη. «Τα μάτια κλείνουν, σαν να θαμπώθηκαν από την ενατένιση τόσο πολλών εικόνων», έλεγε ο [[Κλωντ Ντεμπυσσύ|Ντεμπυσί]] για την Iberia (Debussy, 1987, σ. 251). Ταιριάζει εδώ, να διαβάσουμε τη λέξη Imageς (Εικόνες), με την έννοια που τη χρησιμοποίησε ο [[Κλωντ Ντεμπυσσύ|Ντεμπυσί]] στο ομώνυμο έργο του για πιάνο: ως εσωτερικά τοπία δηλαδή, ως ενδόμυχες εικόνες, ως ανασυνθέσεις της μνήμης· ως αντανακλάσεις μιας Iβηρικής τις οποίες προσκαλεί η νοσταλγία του αυτο-εξόριστου συνθέτη, που υπήρξε ο Αλμπένιθ· μιας Iβηρικής που βρίσκεται πιο κοντά στο όνειρο παρά στην πραγματικότητα.''».<ref>Μασούρα Λήδα, [http://www.mmb.org.gr/page/default.asp?id=5162&la=1 ό.π.]</ref>
Τα τελευταία του έργα, '''Navarra''' και '''Azulejos''' (1909), δεν πρόλαβε να τα ολοκληρώσει και παρέμειναν ημιτελή.
| |||