Καθαρεύουσα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Τη μορφή αυτή πρότεινεπροέτεινε ο [[Αδαμάντιος Κοραής]] (1748-1833), Έλληνας [[φιλολογία|φιλόλογος]], επηρεασμένος από τις ιδέες του [[διαφωτισμός|διαφωτισμού]]. Σκοπός του ήταν να «καθαριστείκαθαρισθεί» η ελληνική γλώσσα από τις ξένες επιδράσεις ([[τουρκική γλώσσα|τουρκικές]] και [[σλαβικές γλώσσες|σλαβικές]]) που είχε δεχτείδεχθεί κατά τητην μακρά παραμονή αυτών των δυοδύο εθνοτικών ομάδων στον ελληνικό χώρο.

Η καθαρεύουσα έχειεμπεριέχει πολλά στοιχεία από την [[αρχαία ελληνική γλώσσα]] και αποτελεί ένα ενδιάμεσο κρίκο με την ελληνική [[δημοτική γλώσσα]]. Στην καθαρεύουσα χρησιμοποιείται αποκλειστικά το [[πολυτονικό σύστημα]].

Μέχρι την κατάργησή της, η χρήση δύο μορφών γλώσσας στην Ελλάδα είχε ως αποτέλεσμα έντονες αντιδράσεις και αντιπαραθέσεις, οι οποίες έχουν μείνει στη νεοελληνική ιστορία με το όνομα [[Γλωσσικό Ζήτημα|γλωσσικό ζήτημα]]. Κάποιες από τις αντιδράσεις στην αρχή του 20ού αιώνα είχαν αποτέλεσμα αιματηρά επεισόδια, τα [[Ευαγγελικά]], με αφορμή τη δημοσίευση σε εφημερίδα μετάφρασης στηστην δημοτική του [[Ευαγγέλιο|Ευαγγελίου]] το [[1901]], και τα [[Ορεστειακά]], με αφορμή τοτην ανέβασμααναπαράσταση της τραγωδίας [[Ορέστεια]] στη δημοτική το [[1903]]. Χαρακτηριστική είναι επίσης η περίπτωση του γραμμένου στη δημοτική αναγνωστικού ''[[Τα Ψηλά Βουνά]]'', που εισήγαγε η [[Κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου 1917|κυβέρνηση Βενιζέλου το 1917]] και το οποίο η επόμενη [[Κυβέρνηση Δημητρίου Γούναρη 1921|κυβέρνηση Γούναρη]] απέσυρε και έκαψε "ως έργο ψεύδους" το 1920. Οι υποστηρικτές της καθαρεύουσας χαρακτηρίζονταν από τους δημοτικιστές "καθαρολόγοι" και ανταπέδιδαν με τον χαρακτηρισμό "μαλλιαροί" (από το ειρωνικό προσωνύμιο "μαλλιαρή" που χρησιμοποιούσαν για τη δημοτική).