Τέχνη Γραμματική: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

# Αναφερόμενος στη φωνητική αξία τού γραφήματος ''ζ'', ο συγγραφέας αναφέρει μεταξύ άλλων: «{{Πολυτονικό|διπλᾶ δὲ εἴρηται͵ ὅτι ἓν ἕκαστον αὐτῶν ἐκ δύο συμφώνων σύγκειται͵ τὸ μὲν ζ ἐκ τοῦ σ καὶ δ…}}» Η μαρτυρία αυτή αποτελεί επιπρόσθετη ένδειξη ότι το αρχ. ''ζ'' είχε την προφορά [zd], πράγμα που εξηγεί τη διπλή γραφή τού επιρρήματος ''{{Πολυτονικό|Ἀθήναζε / Ἀθήνασδε.}}''

# Ο Διονύσιος εισάγει τη διαίρεση των συμφώνων σε τρεις τριάδες, τις οποίες ονομάζει ως εξής: κ, π, τ «ψιλά» (Tenuae), φ, θ, χ «δασέα» (Aspiratae), β, δ, γ «μέσα» (Mediae). Οι ονομασίες των δύο πρώτων βασίζονται σε αρθρωτικά χαρακτηριστικά, είναι δε σημαντική η μαρτυρία τής ''Τέχνης Γραμματικής'', ότι η αρχ. προφορά των ''φ, θ, χ'' ήταν [p-hpʰ], [t-htʰ], [k-hkʰ], όπως τεκμαίρεται ασφαλώς μέσω της συγκριτικής μεθόδου. Οι αντίστοιχες λατινικές ονομασίες επικράτησαν στην παραδοσιακή γραμματική και ακόμη και σήμερα συναντώνται σποραδικά σε επιστημονικά κείμενα. Είναι αξιοσημείωτο ότι τα «μέσα» σύμφωνα (που σήμερα αποκαλούμε «ηχηρά κλειστά», αγγλ. ''voiced stops'') αποκλήθηκαν έτσι απλώς επειδή ετίθεντο μεταξύ ψιλών και δασέων.