Βικιπαίδεια

Πρώτος Πόλεμος των Μπόερς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 9:
| μαχόμενος1= [[Αρχείο:Flag of Transvaal.svg|25px]] [[Δημοκρατία των Μπόερς]]
| μαχόμενος2= [[Αρχείο:Flag of the United Kingdom.svg|25px]] [[Ηνωμένο Βασίλειο|Μεγάλη Βρετανία]]
| αρχηγός1= [[Αρχείο:Flag of Transvaal.svg|25px]] [[Στρατηγός ΠίττΠιττ Τζούμπερντ]]
| αρχηγός2= [[Αρχείο:Flag of the United Kingdom.svg|25px]] [[Στρατηγός ΤζώρτζΤζωρτζ Πομμερόυ Κόλλεϋ]]
| σθένος1= [[Αρχείο:Flag of Transvaal.svg|25px]] 3.000 στρατιώτες
| σθένος2= [[Αρχείο:Flag of the United Kingdom.svg|25px]] 1.200 στρατιώτες
Γραμμή 18:
| εικόνα2= [[Αρχείο:Afrikaner Commandos2.JPG|250px]]
| λεζάντα2= Ένοπλοι Μπόερς
| χρονολογία2= 18 Οκτωβρίου 1899 - 31 ΜαίουΜαΐου 1902
| τόπος2= [[Νότια Αφρική|Νότιος Αφρική]]
| έκβαση2= Νίκη των Βρετανών
Γραμμή 39:
Στην Πρετόρια, την πρωτεύουσα του [[Τράνσβααλ]], ο πρόεδρος των Μπόερς Κρούγκερ ήταν αδιάλλακτος. Στο Κέιπ Τάουν, πρωτεύουσα της αποικίας της Αποικίας του Ακρωτηριού, ο κυβερνήτης Σερ Άλφρεντ Μίλνερ (1ος Υποκόμης Μίλνερ) ανταπάντησε με μια σειρά από προκλήσεις και επιθέσεις. Στην ουσία, οι Άγγλοι δεν μπορούσαν να ανεχθούν τον εθνικισμό των Αφρικάνερ (των συντηρητικών Ολλανδών αποίκων). Πάνω απ' όλα τα άλλα, σκοπός των Βρετανών ήταν να αποκτήσουν τον έλεγχο στα χρυσωρυχεία. Η παρατεταμένη αντιπαράθεση κορυφώθηκε με ένα τελεσίγραφο που επέδωσε ο πρόεδρος Κρούγκερ στον Σερ Άλφρεντ Μίλνερ στις 9 Οκτωβρίου 1899. Ο Μίλνερ απέρριψε το τελεσίγραφο και στις 12 Οκτωβρίου ξέσπασαν οι μάχες. Στη διάρκεια της πρώτης φάσης του πολέμου (μέχρι τον Ιανουάριο του 1900) οι Μπόερς, που είχαν κινητοποιήσει ένα στρατό 40.000 ανδρών, βρίσκονταν στην επίθεση. Αφού νίκησαν τους Άγγλους, περικύκλωσαν τις αποικιακές πόλεις [[Λέιντισμιθ]], [[Κίμπερλι]] και [[Μέιφκινγκ]].
 
Η τελευταία εβδομάδα του 19ου αιώνα ήταν αποθαρρυντική για τους Βρετανούς: οι εφημερίδες του Λονδίνου την αποκάλεσαν ''μαύρη εβδομάδα'' και ο Ευρωπαϊκός Τύπος έκανε πρώτο θέμα την ήττα των Βρετανών στην Νότια Αφρική. Η κυβέρνηση της Αυτής ΜεγαλοιότητοςΜεγαλειότητος έπρεπε να αντιδράσει. Το απαιτούσε η Βασίλισσα Βικτωρία. Το Λονδίνο τοποθέτησε δύο σκληροτράχηλους αποικιοκράτες επικεφαλής της εκστρατευτικής δύναμης: τον Λόρδο Ρόμπερτς διοικητή και το Λόρδο Κίτσενερ αρχηγό του στρατεύματος. Εν τω μεταξύ, κατέφθασαν ενισχύσεις: 60.000 Βρετανοί στρατιώτες αποβιβάστηκαν στο Κέιπ Τάουν, στο Ελίζαμπεθ και το Ιστ Λόντον. Στις 28 Φεβρουαρίου ο στρατηγός Μπούλερ, επικεφαλής 26.000 ανδρών απελευθέρωσε το Λέιντισμιθ. Στις 31 Μαρτίου ήταν η σειρά του Κίμπερλι: το στρατιωτικό σώμα του Λόρδου Φρεντς προχώρησε προς την πόλη με 40.000 άνδρες, υποστηριζόμενο από το ιππικό μετά την συντριπτική επίθεση στο Μπλούμφοντέιν. Η ελεύθερη επαρχία του Οράγγη προσαρτήθηκε στη Μεγάλη Βρετανία και τελικώς η Πρετόρια έπεσε στις 5 Ιουνίου, με το Τρανσβάαλ να βρίσκεται κοντά. Η νίκη όμως ήταν επιφανειακή, καθώς άρχισε ο ανταρτοπόλεμος με δύο χρόνια άγριων σφαγών, καταπίεσης και ερήμωσης σε βάρος των πολιτών. Μετά την ήττα του στρατού των Μπόερ στο πεδίο της μάχης, ο Πρόεδρος Κρούγκερ, γέρος και αποκαρδιωμένος, αναχώρησε για την Ευρώπη. Αποτέλεσμα ήταν να μοιραστεί εξίσου η εξουσία μεταξύ του Αντιπροέδρου Μπέργκερ και του ''Αντιστράτηγου'' Μπόθα.
 
== Πηγές ==
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Πρώτος_Πόλεμος_των_Μπόερς"