Ιδιώνυμο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 5:
==Γενικά==
Ο Νόμος αυτός προέβλεπε ποινή φυλάκισης πάνω από έξι μήνες για όποιον, κατά το άρθρο 1, "''επιδιώκει την εφαρμογήν ιδεών εχουσών ως έκδηλον σκοπόν την δια βιαίων μέσων ανατροπήν του κρατούντος κοινωνικού συστήματος ή την απόσπασιν μέρους εκ του όλου της επικράτειας ή ενέργεια υπέρ της εφαρμογής αυτών προσηλυτισμού''". Ήταν το πρώτο νομοθετικό μέτρο κατά του [[Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας|Κ.Κ.Ε.]] και εγκαινίασε σειρά από έκτακτα μέτρα που θα θεσπιστούν αργότερα από τις νεότερες κυβερνήσεις κατά της αριστεράς.<br>
Με την επίκληση του "ιδιωνύμου" διαλύθηκαν οι περισσότερες εργατικές οργανώσεις προς τα τέλη του έτους 1930. Οι [[Αλέξανδρος Παπαναστασίου|Α. Παπαναστασίου]] και [[Γεώργιος Καφαντάρης|Γ. Καφαντάρης]] είχαν αντιδράσει έντονα κατά την ψήφιση του ιδιωνύμου. Αξιοσημείωτη ήταν η απόρριψη από το Βενιζέλο της πρότασης του Παπαναστασίου να διώκονται με το «ιδιώνυμο» όχι μόνο οι κομμουνιστές αλλά και οι φασίστες. Πάντως, στις 7 Αυγούστου 1936, και αφού είχε γίνει το πραξικόπημα της 4ης Αυγούστου από τον Μεταξά, ο Γ. Καφαντάρης (ηγέτης των Προοδευτικών) κι ο Αλ. Παπανστασίου (ηγέτης του Αγροτικού-Εργατικού κόμματος) από κοινού με τους αρχηγούς των κομμάτων των Φιλελευθέρων (Θεμ. Σοφούλης) και του Λαϊκού (Χαρ. Βοζίκης) ζητούν από τον βασιλιά Γεώργιο να ληφθούν τα αναγκαία μέτρα προκειμένου να «παταχθή αποτελεσματικώς κάθε προπαγάνδα εγκαταστάσεως οιουδήποτε καθεστώτος στηριζομένου εις την βίαν ειδικώτερον δε όπως εξουδετερωθή και διά συνταγματικών εν ανάγκη νομοθετικών μέτρων η κομμουνιστική δράσις» (Κούμας, 2010).
Η ανάπτυξη του εργατικού κινήματος, που ακολουθούσε τις ανάλογες τάσεις στην υπόλοιπη Ευρώπη με την εξάπλωση των ριζοσπαστικών/κομμουνιστικών ιδεολογιών, η [[Μικρασιατική Καταστροφή]] με την άφιξη εκατομμυρίων προσφύγων, που δυνητικά, λόγω της άθλιας κατάστασής τους, θα μπορούσαν να αποτελέσουν πρόσφορο έδαφος για την εξάπλωση των ιδεολογιών αυτών, και η γενικότερη κακή κατάσταση της χώρας αλλά και της οικονομίας λόγω του πολέμου και της πολιτικής αστάθειας των χρόνων εκείνων, οδήγησαν στην ψήφιση του νόμου. Σημαντικό ρόλο έπαιξε επίσης η επίσημη τότε θέση του ΚΚΕ για "ενιαία και ανεξάρτητη Μακεδονία", θέση που αναθεωρήσε αργότερα. Σύμφωνα με το νόμο, η [[απεργία]] δεν αναγνωριζόταν ως μέσο προβολής πολιτικών αιτημάτων, η διαδήλωση θεωρούνταν διασάλευση της κοινωνικής γαλήνης και ο συνδικαλισμός μετατράπηκε σε "ιδιώνυμο" αδίκημα.
Γραμμή 24:
==Δείτε επίσης==
*[[Τόποι εξορίας στην Ελλάδα]]
Μαν. Κούμας, Ο "πολιτικός κόσμος" και το καθεστώς Μεταξά: Στάσεις και αντίσταση, 1936-1939, στο Η δικτατορία του Ιωάννη Μεταξά: 1936-1941, Ευάνθ. Χατζηβασιλείου (επιμ.), (Εκδ. Δ.Ο.Λ. Α.Ε.), 2010, σ.107.
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==
| |||