Δόγμα Τρούμαν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 14:
Για τον Τρούμαν, μαζί με την αναπτυσσόμενη αναταραχή στην Ελλάδα, όλο αυτό άρχισε να φαίνεται ως μια κίνηση λαβίδας κατά των πετρελαιοφόρων περιοχών της [[Μέση Ανατολή|Μέσης Ανατολής]] και των θερμών υδάτων της [[Μεσόγειος θάλασσα|Μεσογείου]]. Ο Τρούμαν ήταν επικριτικός στον Υπουργό Εξωτερικών του, Byrnes, και γιατί "τον άφησε στο σκοτάδι" για την Διάσκεψη της Μόσχας, και πως το Ιράν δεν είχε μπει στην ατζέντα. Σε μία επιστολή που ακολούθησε προς αυτόν, ο Τρούμαν έγραφε "Πιστεύω πως έχουμε καθήκον να διαμαρτυρηθούμε με κάθε σθένος... εναντίον του Ρωσικού προγράμματος στο Ιράν. ... Αν η Ρωσία δεν αντιμετωπίσει μια σιδερένια γροθιά και μια δυνατή γλώσσα τότε θα ξεσπάσει ακόμα ένας πόλεμος. Μόνο μια γλώσσα κατανοούν... Δεν πιστεύω πως πρέπει να συνεχίσουμε να παίζουμε τον συμβιβασμό... Κουράστηκα να κάνω μπέιμπυ-σίτινγκ στους Σοβιετικούς." Στις [[30 Ιανουαρίου]] 1946 το [[Συμβούλιο Ασφαλείας Ηνωμένων Εθνών|Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών ενέκρινε το Ψήφισμα 2 σχετικά με την Σοβιετική απόσυρση από το Ιράν· τα Ψηφίσματα 3 και 5 εγκρίθηκαν κι αυτά τον [[Απρίλιος|Απρίλιο]] και τον [[Μάιος|Μάιο]].
Τον Φεβρουάριο του 1946, ο Κένναν, ένας Αμερικανός διπλωμάτης στη [[Μόσχα]], έστειλε το περίφημο "Μακρύ Τηλεγράφημα", το οποίο προέβλεπε πως οι Σοβιετικοί θα απαντούσαν μόνο σε πίεση και πως ο καλύτερος τρόπος για να τους χειριστείς θα ήταν μέσω μιας μακροπρόθεσμης στρατηγικής συγκράτησης, που να σταματά την γεωγραφική τους επέκταση. Μετά την προειδοποίηση των Βρετανών πως δεν μπορούσαν πλέον να βοηθήσουν την Ελλάδα, και μετά την επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού [[Κωνσταντίνος Τσαλδάρης|Κωνσταντίνου Τσαλδάρη]] στην [[Ουάσινγκτον (Περιφέρεια της Κολούμπια)|Ουάσινγκτον]] τον [[Δεκέμβριος|Δεκέμβριο]] του 1946 για να ζητήσει την Αμερικανική βοήθεια, το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ έφτιαξε ένα σχέδιο. Θα δινόταν βοήθεια και στην Ελλάδα και στην Τουρκία, για να βοηθήσουν στην αποκλιμάκωση της μακράς αντιπαράθεσης μεταξύ τους. Τον Μάρτιο του 1947, ο Πρόεδρος Τρούμαν εμφανίστηκε ενώπιον του Κογκρέσο και χρησιμοποίησε την πολιτική της Συγκράτησης του Κένναν ως την βάση γι' αυτό που έγινε γνωστό ως το Δόγμα Τρούμαν.
Για να περάσει οποιαδήποτε νομοθεσία ο Τρούμαν χρειαζόταν την υποστήριξη των Ρεπουμπλικάνων, που έλεγχαν και τους δύο θαλάμους του Κογκρέσου. Ο εκπρόσωπος των Ρεπουμπλικάνων, [[Γερουσία (ΗΠΑ)|Γερουσιαστής]] Arthur H. Vandenberg υποστήριξε σθεναρά την πρόταση του Τρούμαν, με αποτέλεσμα να ξεπεραστούν οι αμφιβολίες των απομονωτιστών όπως του Γερουσιαστή Robert A. Taft.
Οι Αμερικανοί υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής αναγνώριζαν την αστάθεια της περιοχής, και φοβούνταν πως αν η Ελλάδα έπεφτε στον κομμουνισμό, η Τουρκία δεν θα κρατούσε για πολύ. Παρομοίως, αν η Τουρκία υπέκυπτε στις Σοβιετικές απαιτήσεις, η θέση της Ελλάδας θα κινδύνευε. Δηλαδή, ήταν μια απειλή ενός περιφερειακού ντόμινο που οδήγησε τους Αμερικανούς να πάρουν αυτή την απόφαση. Η Ελλάδα και η Τουρκία ήταν επίσης και στρατηγικοί σύμμαχοι των ΗΠΑ, επειδή η πτώση της Ελλάδας θα έβαζε θα είχε ως αποτέλεσμα την πλευροκόπηση της Τουρκίας (από ανατολικά, βόρεια και δυτικά), και θα ενίσχυε τις δυνατότητες των Σοβιετικών να αποκόψουν τις συμμαχικές γραμμές εφοδιασμού σε περίπτωση πολέμου.
Το Δόγμα Τρούμαν ήταν το πρώτο από μια σειρά κινήσεων περιορισμού από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ακολούθησε η οικονομική παλινόρθωση της [[Δυτική Ευρώπη|Δυτικής Ευρώπης]] με το [[Σχέδιο Μάρσαλ]] και η στρατιωτική συγκράτηση με την δημιουργία του ΝΑΤο το [[1949]]. Ο Πρόεδρος Τρούμαν έκανε την αναγγελία σε μια ομιλία του στο Κογκρέσο στις 12 Μαρτίου του 1947, ενώ μαινόταν ο Ελληνικός Εμφύλιος. Ο Τρούμαν επέμεινε πως αν η Ελλάδα και η Τουρκία δεν έπαιρναν την βοήθεια που χρειάζονταν, θα έπεφταν αναπόφευκτα στο Κομμουνισμό με συνέπειες σ' όλη την περιοχή.
Το [[1950]], ο Τρούμαν υπέγραψε το άκρως απόρρητο σχέδιο πολιτικής NSC-68, που καθόριζε την εξωτερική πολιτική από παθητική σε ενεργητική συγκράτηση. Αυτό το έγγραφο διέφερε από την αρχική ιδέα του Κένναν για συγκράτηση που είχε περιγραφεί στο άρθρο "Χ", περιέχωντας πολύ σκληρότερη αντί-κομμουνιστική ρητορική. Το NSC-68 δήλωνε ρητά πως οι Κομμουνιστές ήθελαν την παγκόσμια κυριαρχία.
| |||