Δόγμα Τρούμαν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 15:
Για τον Τρούμαν, μαζί με την αναπτυσσόμενη αναταραχή στην Ελλάδα, όλο αυτό άρχισε να φαίνεται ως μια κίνηση λαβίδας κατά των πετρελαιοφόρων περιοχών της [[Μέση Ανατολή|Μέσης Ανατολής]] και των θερμών υδάτων της [[Μεσόγειος θάλασσα|Μεσογείου]]. Ο Τρούμαν ήταν επικριτικός στον Υπουργό Εξωτερικών του, Byrnes, και γιατί "τον άφησε στο σκοτάδι" για την Διάσκεψη της Μόσχας, και πως το Ιράν δεν είχε μπει στην ατζέντα. Σε μία επιστολή που ακολούθησε προς αυτόν, ο Τρούμαν έγραφε "Πιστεύω πως έχουμε καθήκον να διαμαρτυρηθούμε με κάθε σθένος... εναντίον του Ρωσικού προγράμματος στο Ιράν. ... Αν η Ρωσία δεν αντιμετωπίσει μια σιδερένια γροθιά και μια δυνατή γλώσσα τότε θα ξεσπάσει ακόμα ένας πόλεμος. Μόνο μια γλώσσα κατανοούν... Δεν πιστεύω πως πρέπει να συνεχίσουμε να παίζουμε τον συμβιβασμό... Κουράστηκα να κάνω μπέιμπυ-σίτινγκ στους Σοβιετικούς."<ref name="LenczowskiAmerican" /> Στις [[30 Ιανουαρίου]] 1946 το [[Συμβούλιο Ασφαλείας Ηνωμένων Εθνών|Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών]] ενέκρινε το Ψήφισμα 2 σχετικά με την Σοβιετική απόσυρση από το Ιράν· τα Ψηφίσματα 3 και 5 εγκρίθηκαν κι αυτά τον [[Απρίλιος|Απρίλιο]] και τον [[Μάιος|Μάιο]].
Τον Φεβρουάριο του 1946, ο Κένναν, ένας Αμερικανός διπλωμάτης στη [[Μόσχα]], έστειλε το περίφημο "Μακρύ Τηλεγράφημα", το οποίο προέβλεπε πως οι Σοβιετικοί θα απαντούσαν μόνο σε πίεση και πως ο καλύτερος τρόπος για να τους χειριστείς θα ήταν μέσω μιας μακροπρόθεσμης στρατηγικής συγκράτησης, που να σταματά την γεωγραφική τους επέκταση. Μετά την προειδοποίηση των Βρετανών πως δεν μπορούσαν πλέον να βοηθήσουν την Ελλάδα, και μετά την επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού [[Κωνσταντίνος Τσαλδάρης|Κωνσταντίνου Τσαλδάρη]] στην [[Ουάσινγκτον (Περιφέρεια της Κολούμπια)|Ουάσινγκτον]] τον [[Δεκέμβριος|Δεκέμβριο]] του 1946 για να ζητήσει την Αμερικανική βοήθεια,<ref>{{cite book |author=Freeland, Richard M. |title=The Truman Doctrine and the Origins of McCarthyism |publisher=Alfred A. Knopf, Inc. |year=1970 |pages=g. 90}}</ref> το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ έφτιαξε ένα σχέδιο. Θα δινόταν βοήθεια και στην Ελλάδα και στην Τουρκία, για να βοηθήσουν στην αποκλιμάκωση της μακράς αντιπαράθεσης μεταξύ τους. Τον Μάρτιο του 1947, ο Πρόεδρος Τρούμαν εμφανίστηκε ενώπιον του Κογκρέσο και χρησιμοποίησε την πολιτική της Συγκράτησης του Κένναν ως την βάση γι' αυτό που έγινε γνωστό ως το Δόγμα Τρούμαν.
Για να περάσει οποιαδήποτε νομοθεσία ο Τρούμαν χρειαζόταν την υποστήριξη των Ρεπουμπλικάνων, που έλεγχαν και τους δύο θαλάμους του Κογκρέσου. Ο εκπρόσωπος των Ρεπουμπλικάνων, [[Γερουσία (ΗΠΑ)|Γερουσιαστής]] Arthur H. Vandenberg υποστήριξε σθεναρά την πρόταση του Τρούμαν, με αποτέλεσμα να ξεπεραστούν οι αμφιβολίες των απομονωτιστών όπως του Γερουσιαστή Robert A. Taft.
| |||