Μάικ Νίκολς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 16:
}}
 
Ο '''Μάικ Νίκολς''' ([[Αγγλική γλώσσα|αγγλ.]] '''Mike Nichols'''), γεννημένος στις [[6 Νοεμβρίου]] [[1931]] στη Γερμανία, είναι Αμερικανός σκηνοθέτης του θεάτρου και του κινηματογράφου βραβευμένος με [[Όσκαρ Σκηνοθεσίας]] για την ταινία του [[1967]] ''[[Ο Πρωτάρης]] (The Graduate)''. Ο σκηνοθέτης είναι επίσης γνωστός για τις ταινίες: ''[[Ποιος Φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ; (ταινία)|Ποιος Φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ]] (Who's Afraid of Virginia Woolf, 1966)'', ''Η Γνωριμία της Σάρκας (Carnal Knowledge, 1971)'', ''[[Εργαζόμενο Κορίτσι]] (Working Girl, 1988)'', ''[[Εξ Επαφής]] (Closer, 2004)'', καθώς και για την τηλεοπτική μίνι σειρά ''[[Ο Θεός ξέχασε τον Παράδεισο|Ο Θεός Ξέχασε τον Παράδεισο]] (Angels in America, 2003)''. Ο σκηνοθέτης ανέβασε στο Μπρόντγουεϊ για πρώτη φορά τις παραστάσεις ''Ξυπόλητοι στο Πάρκο'', ''Λουβ'', ''Το Παράξενο Ζευγάρι'' και ''Σπάμαλοτ''.
 
Ο Νίκολς ανήκει σε μια μικρή κατηγορία σκηνοθετών που έχουν βραβευτεί με [[Βραβεία Έμμυ|Βραβείο Έμμυ]], [[Βραβεία Γκράμι|Γκράμι]], [[Όσκαρ]] και [[Βραβεία ΤόνιΤόνυ|Τόνι]]. Άλλες του διακρίσεις περιλαμβάνουν το βραβείο του ιδρύματος Λίνκολν το [[1999]], το Εθνικό Μετάλλιο των Τεχνών το [[2001]], το βραβειο ιδρύματος Κένεντι το [[2003]], καθώς και το βραβείο συνολικής προσφοράς στην έβδομη τέχνη από το [[Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου]].
 
== Βιογραφία ==
O Μάικ Νίκολς, γεννήθηκε στο Βερολίνο το [[1931]] και το πραγματικό του όνομα είναι Μίχαελ Ίγκορ Πεσκόβσκι. Ο πατέρας του ήταν Ρώσος διανοούμενος, εβραϊκής καταγωγής που γνώριζε τον [[Βλαντιμίρ ΝαμπόκοβΝαμπόκοφ]] και τον [[Μπόρις Πάστερνακ]]. Το [[1939]], η οικογένεια του Νίκολς αναγκάστηκε να μεταναστεύσει στις Η.Π.Α. για να ξεφύγει από τη συμφορά του Ναζισμού. Η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στο [[Σικάγο]]. Το [[1943]] ο πατέρας του σκοτώθηκε στον πόλεμο αφήνοντάς τον ορφανό σε ηλικία 12 ετών. Ο Νίκολς άρχισε να αναλαμβάνει διάφορες δουλειές για να επιβιώσει μέχρι τη στιγμή που μεταφέρθηκε στη Νέα Υόρκη όπου εισήχθη στο ''Actor's Studio''.
 
Στα μέσα της δεκαετίας του '50 δημιούργησε με την Ιλέιν Μέι κι άλλους μια ομάδα καμπαρέ κι άρχισε να σκηνοθετεί κωμωδίες που καυτηρίαζαν την κοινωνία της εποχής και ασκώντας κριτική, πράγμα που επρόκειτο να χαρακτηρίσει και τις μετέπειτα ταινίες του.