Κάθοδος των Δωριέων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η λεγόμενη "Κάθοδος των Δωριέων" ή "Κάθοδος των Ηρακλειδών" είναι θεωρία ιστορική και γλωσσολογική σύμφωνα με την οποία περί τον 12ο αιώνα π.Χ. ελληνικά φύλα κατήλθαν από το βορρά προς την κυρίως Ελλάδα και την Πελοπόννησο με συνέπεια την καταστροφή του Μυκηναϊκού πολιτισμού.<br />

Η σχετική παράδοση οφείλεται στον Ηρόδοτο (Ι, 56) ο οποίος πρώτος αναφέρθηκε στην "επιστροφή των Ηρακλειδών" στην Ελλάδα. Σύμφωνα με αυτή την παράδοση τα Δωρικά φύλα κινήθηκαν από την Φθιώτιδα προς την Πίνδο και κατόπιν στην Πελοπόννησο. Στην νεώτερη εποχή οι ιστορικοί και αρχαιολόγοι αναζήτησαν κάποια τεκμηρίωση αυτής της παράδοσης και επικαλέστηκαν ως μαρτυρίες την εισαγωγή της χρήσης του σιδήρου, το έθιμο της καύσης των νεκρών, την παραγωγή της πρωτογεωμετρικής κεραμικής και την καταστροφή των Μυκηναϊκών ανακτόρων. Στην πράξη αυτές οι έρευνες απέδειξαν το αντίθετο, ότι δηλαδή αυτές οι πρακτικές αποτελούν συνέχεια του πολιτισμού των υπομυκηναϊκών χρόνων.<ref>J.B. Bury (1959), Z. Rubinsohn (1975), W.H. Stiebing (1980), E. Vermeule (1960). Αναφέρονται στο Ντούμας Γ. Χρ. (1995), σελ. 178.</ref> Χαρακτηριστικά η E. Vermeule αναφέρει ότι "''οι κυριώτεροι νεωτερισμοί των σκοτεινών αιώνων βρίσκονται όχι κατά μήκος της Δωρικής διαδρομής, αλλ' ακριβώς σε εκείνες τις περιοχές οι οποίες δεν κατακλύστηκαν, οι οποίες διατήρησαν επί μακρότατον τις Μυκηναϊκές παραδόσεις και οι οποίες παρέμειναν ανοικτές σε επαφές με την Ανατολή διά θαλάσσης''", δηλ. η Αθήνα, η Κρήτη και η ακτή της Ιωνίας. Ο Μ. Ανδρόνικος χαρακτηρίζει την κάθοδο των Δωριέων ένα "φάντασμα".<ref>Andronikos M. The "Dorian Invasion" and the Archaeological Evidence, 1971. Αναφέρεται στο Ντούμας (1995).</ref> <br />

Κατά μία ερμηνεία, το όνομα "Δωριεύς" δεν οφείλεται στην Δωρίδα, αλλά αντίστροφα αυτή η περιοχή ονομάστηκε έτσι λόγω των Δωριέων. Η κατάληξη -''εύς'' υποδεικνύει επάγγελμα, ενώ η ρίζα ''δωρ''- είναι γνωστή από τη μυκηναϊκή εποχή και σχετίζεται με τα δένδρα και τα ξύλα. Η εναλλαγή του όμικρον με το ωμέγα είναι συνήθης μεταξύ των διαλέκτων. Έτσι η λ. "Δωριεύς" πιθανώς δηλώνει τον ασχολούμενο με την ξυλεία, τον ξυλοκόπο. Είναι πιθανό ότι αργότερα η χρήση του όρου διευρύνθηκε ώστε να χαρακτηρίζει όλους τους "άξεστους" ελληνόφωνους, ανάλογα με τη σύγχρονη χρήση της λ. "βλάχος". Σχετικός θεωρείται και ο μύθος σύμφωνα με τον οποίο ο τελευταίος βασιλιάς Κόδρος, προκειμένου να σώσει τους Αθηναίους από τους Δωριείς, μεταμφιέστηκε σε ξυλοκόπο για να διεισδύσει στο στρατόπεδό τους.<ref>Ντούμας Γ. Χρ. (1995) ''Η κάθοδος των Δωριέων: Μια νέα πρόταση ερμηνείας'', Πελοποννησιακά, Παράρτ. 22, (1996-1997), σελ. 177-184.<br />

Ο [http://imic2011.conferences.gr/index.php?id=doumas&L=1 Χρίστος Ντούμας] υπήρξε ομότιμος καθηγητής αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.</ref>

 

== Παραπομπές ==

{{παραπομπές}}

 

[[bg:Дорийско преселение]]