Με όλες τις παραπάνω κινήσεις ο Ψευδοδημήτριος κατάφερε να συγκεντρώσει ένανένα ασκέρι 3.500 ανδρών προερχόμενο κυρίως από ιδιωτικούς στρατούς πολωνών ευγενών, με το οποίο εισέβαλε στη Ρωσία τον [[Ιούνιος|Ιούνιο]] του 1604. Σε αντίθεση με την πρώτη απόπειρα, αυτή τη φορά υπήρξαν κάποιοι βογιάροι στη Μόσχα που τον είδαν θετικά εξ' αιτίας της αντιπαλότητάς τους με τον τσάρο ΜπαρίςΜπορίς. Για τον ίδιο λόγο υποστηρίχθηκε από τους [[Κοζάκοι|κοζάκους]] της Ουκρανίας. Ευνοήθηκε επίσης από τη συγκυρία - η χώρα μαστιζόταν από λιμό και οι απελπισμένοι χωρικοί ήταν πρόθυμοι να ενταχθούν στο στρατό οποιουδήποτε «μεσσία», αρκεί να εξασφάλιζαν την επιβίωσή τους.
[[Αρχείο:Last minutes of False Dmitry.jpg|200px|thumb|right|Οι τελευταίες στιγμές του Δημήτριου Α΄, ζωγραφισμένες από τον Καρλ Βένιχ το 1879.]]
Οι «επαναστάτες» έδωσαν δύο σημαντικές μάχες με το ρωσικό στρατό - νίκησαν στην πρώτη, καταλαμβάνοντας μια σειρά πόλεων της δυτικής Ρωσίας, αλλά έχασαν τη δεύτερη ([[Απρίλιος]] [[1605]]) με βαριές απώλειες. Τότε η συγκυρία φάνηκε ξανά γενναιόδωρη με τον Ψευδοδημήτριο: ο ΜπαρίςΜπορίς πέθανε από εγκεφαλικό και ο ρωσικός στρατός διαλύθηκε, με τους πεινασμένους άνδρες του να λιποτακτούν σωρηδούνσωρηδον. Έτσι ο Ψευδοδημήτριος εισήλθε θριαμβευτικά στη Μόσχα στις [[20 Ιουνίου]], ενώ οι συνεργάτες του βογιάροι είχαν ήδη φυλακίσει το νόμιμο διάδοχο [[Φιοντόρ Β΄ της Ρωσίας|Φιοντόρ Γκοντουνόφ]]. Η στέψη του ως τσάρου με την ονομασία ''Δημήτριος Β΄'' έγινε ένα μήνα μετά, στις [[21 Ιουλίου]].
