Πόλεμος των Ρόδων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Ιων (συζήτηση | συνεισφορές) |
Ιων (συζήτηση | συνεισφορές) |
||
Γραμμή 55:
Ο Ερρίκος ανένηψε το [[1455]] και για άλλη μια φορά βρέθηκε υπό την επιρροή των κοντινότερων αυλικών του. Ο [[Ριχάρδος της Υόρκης]] εκδιώχθηκε από την αυλή από την ισχυρή και επιθετική σύζυγο του Ερρίκου, [[Μαργαρίτα του Ανζού]], η οποία δρούσε ως [[ντε φάκτο]] ηγέτης των Λάνκαστερ και είχε φτιάξει μια συμμαχία ευγενών εναντίον του Ριχάρδου και της επιρροής του. O ανατραπείς Ριχάρδος, ο οποίος φοβόταν πιθανή σύλληψη για προδοσία, αναγκάστηκε να καταφύγει σε ένοπλη αντίδραση το [[1455]].
== Πρώτη μάχη του
[[Αρχείο:Stalbans-tower.jpg|thumb|right|200px|Το ρολόι-πύργος του [[Σεντ Όλμπανς]] από τον 15ο αιώνα]]
Ο [[Ριχάρδος της Υόρκης|δούκας της Υόρκης]] οδήγησε μια μικρή δύναμη προς το [[Λονδίνο]] και συνάντησε το στρατό του Ερρίκου στο [[Σεντ Όλμπανς]], βόρεια του Λονδίνου, στις [[22 Μαΐου]] [[1455]]. Η σχετικά μικρή [[πρώτη μάχη του
Για λίγο και οι δυο πλευρές φάνηκαν να εκπλήσσονται από το γεγονός ότι μια πραγματική μάχη είχε λάβει χώρα κι έκαναν το παν για να γεφυρώσουν τις διαφορές τους, αλλά σύντομα εμφανίστηκαν και πάλι προβλήματα, ιδιαίτερα για το αν διάδοχος στο θρόνο θα ήταν ο δούκας της Υόρκης ή ο γιος του Ερρίκου, [[Εδουάρδος του Γουέστμινστερ]].
Γραμμή 64:
Το Φεβρουάριο του [[1456]], ο Ερρίκος ανένηψε και απομάκρυνε τον Ριχάρδο από τη θέση του Λόρδου Προστάτη.<ref>Rowse, p.136</ref> Ο Ερρίκος ταξίδεψε το φθινόπωρο στην [[Ουαλία]] και η [[Μαργαρίτα του Ανζού]] δεν του επέτρεψε να γυρίσει στο [[Λονδίνο]], όπου οι έμποροι ήταν εκνευρισμένοι από την παρακμή του εμπορίου και τη γενικότερη αναστάτωση. Η αυλή του βασιλιά μεταφέρθηκε στο [[Κόβεντρι]]. Μέχρι τότε, ο νέος [[Ερρίκος Μπωφόρ, 3ος δούκας του Σόμερσετ|δούκας του Σόμερσετ]] ανήλθε ως ο νέος ευνοούμενος της βασιλικής αυλής. Η Μαργαρίτα έπεισε το σύζυγό της να αναιρέσει όσα είχε κάνει ο Ριχάρδος της Υόρκης ως Λόρδος Προστάτης, ο οποίος αναγκάστηκε να επιστρέψει στο αξίωμα του Υποδιοικητή στην [[Ιρλανδία]].
Εν τω μεταξύ, αυξανόταν η αναστάτωση στην πρωτεύουσα και τη βόρεια Αγγλία, καθώς και η [[πειρατεία]] στα νότια παράλια, αλλά το βασιλικό ζεύγος επέμενε περισσότερο στο να προστατεύσει το ίδιο: η βασίλισσα εισήγαγε για πρώτη φορά στην [[Αγγλία]] το θεσμό της [[στρατολογία|στρατολόγησης]]. Ταυτόχρονα, ο σύμμαχος του δούκα της Υόρκης, [[Ρίτσαρντ Νέβιλ, 16ος κόμης του Γουόρικ]] (ο λεγόμενος
Την άνοιξη του [[1458]], ο [[αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρι]] προσπάθησε να συμφιλιώσει τους ευγενείς που βρίσκονταν σε μακροχρόνιους πολέμους μεταξύ τους. Στις [[25 Μαρτίου]], ανήμερα του [[Ευαγγελισμός της Θεοτόκου|Ευαγγελισμού]], o βασιλιάς ηγήθηκε πομπής προς τον καθεδρικό του Αγίου Παύλου στο [[Λονδίνο]], όπου γινόταν Μεγάλο Συμβούλιο, με ευγενείς από τους οίκους Λάνκαστερ και Υόρκης να τον ακολουθούν χέρι-χέρι.<ref>Rowse, p. 138</ref>
| |||