Ερρίκος ΣΤ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 7:
Παντρεύτηκε στις [[27 Ιανουαρίου]] [[1186]] την [[Κωνσταντία της Σικελίας]], διάδοχο του πατέρα της, [[Γουλιέλμος Β΄ της Σικελίας|Γουλιέλμου Β΄ της Σικελίας]], προσθέτοντας τη [[Σικελία]] στην αυτοκρατορία του μετά τον θάνατο του πεθερού του ([[1189]]). Τον Απρίλιο του [[1191]] στην [[Ρώμη]], ο Ερρίκος και η Κωνσταντία στέφθηκαν αυτοκράτορες από τον [[Πάπας Κελεστίνος Γ΄|Πάπα Κελεστίνο Γ΄]], αλλά στην Νότια Ιταλία οι βαρόνοι κατάφεραν να εκλέξουν ως βασιλιά τους τον [[Τανκρέδος του Λέτσε|Τανκρέδο]], έναν εγγονό του [[Ρογήρος Β΄ της Σικελίας|Ρογήρου Β΄]]. Ο Ερρίκος ετοιμάστηκε να εκστρατεύσει να κατακτήσει τη [[Νάπολη]], αλλά αναγκάστηκε να επιστρέψει εσπευσμένα στη [[Γερμανία]] για να αντιμετωπίσει την ανταρσία του [[Ερρίκος ο Λέων|Ερρίκου του Λέοντος]].
Ο Ερρίκος είχε μεγάλη τύχη, όταν ο δούκας [[Λεοπόλδος Ε΄ της Αυστρίας]] του παρέδωσε τον σπουδαίο αιχμάλωτο του, τον βασιλιά της Αγγλίας [[Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος|Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο]]. Τον απελευθέρωσε με το αστρονομικό για την εποχή του ποσό των 150.000 [[μάρκο|μάρκων]], κάτι που του επέτρεψε να συγκεντρώσει στρατό για να κατακτήσει τη Νότια Ιταλία. Τον Φεβρουάριο [[1194]] ο Τανκρέδος πέθανε αφήνοντας πίσω του ένα ανήλικο παιδί, κάτι που έδωσε στον Ερρίκο τη δυνατότητα να πραγματοποιήσει τα σχέδια του. Χωρίς μεγάλη αντίσταση κυρίευσε το [[Παλέρμο]] στις [[20 Νοεμβρίου]] και στέφθηκε βασιλιάς της Σικελίας στις [[25 Δεκεμβρίου]]. Ο μικρός Γουλιέλμος τυφλώθηκε και [[ευνουχισμός|ευνουχίστηκε]], ενώ οι περισσότεροι ευγενείς που
Ο Ερρίκος ήταν πλέον
Ο γιος του [[Φρειδερίκος Β΄ Χοενστάουφεν|Φρειδερίκος Β΄]] τον διαδέχθηκε στον θρόνο της Σικελίας και στο αυτοκρατορικό στέμμα.
| |||