Πορτογαλική γλώσσα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 94:
Στη δεύτερη περίοδο της Παλιάς Πορτογαλικής, κατά τον 15ο και τον 16ο αιώνα, με τις [[Εποχή των Ανακαλύψεων|ανακαλύψεις των Πορτογάλων]], η γλώσσα διαδόθηκε σε πολλές περιοχές της Αφρικής, της Ασίας και της [[Αμερική]]ς. Η πλειοψηφία των πορτογαλόφωνων σήμερα ζει στη Βραζιλία, τη μεγαλύτερη πρώην αποικία της Πορτογαλίας. Από τα μέσα του 16ου αιώνα η Πορτογαλική είχε γίνει ''[[lingua franca]]'' στην Ασία και την Αφρική, και χρησιμοποιούνταν όχι μόνο στη διοίκηση και στο εμπόριο με τις αποικίες αλλά και στην επικοινωνία μεταξύ αυτοχθόνων υπαλλήλων και Ευρωπαίων διαφόρων εθνικοτήτων. Η διάδοσή της διευκολύνθηκε από τους μικτούς γάμους μεταξύ Πορτογάλων και αυτοχθόνων, και από τη σύνδεση της γλώσσας με τις ιεραποστολικές προσπάθειες της [[Καθολική Εκκλησία|Καθολικής Εκκλησίας]], που οδήγησαν στο σχηματισμό [[Κρεολές γλώσσες|Κρεολών γλωσσών]] όπως η [[Γλώσσα Kristang|Kristang]] σε πολλά μέρη της Ασίας (από τη λέξη ''cristão'', «χριστιανός»). Η γλώσσα συνέχισε να είναι δημοφιλής σε μέρη της Ασίας μέχρι τον 19ο αιώνα. Κάποιες πορτογαλόφωνες χριστιανικές κοινότητες στην [[Ινδία]], τη [[Σρι Λάνκα]], τη [[Μαλαισία]] και την [[Ινδονησία]] διατήρησαν τη γλώσσα τους ακόμα και μετά την απομόνωσή τους από την Πορτογαλία.
 
Το τέλος της περιόδου της Παλιάς Πορτογαλικής σηματοδοτείται από την έκδοση του ''Cancioneiro Geral'' του [[Γκαρσία ντε ΡεσεντεΡεσέντε]], το 1516. Τα πρώτα χρόνια της Σύγχρονης Πορτογαλικής, που επικρατεί από τον 16ο αιώνα μέχρι σήμερα, χαρακτηρίζονται από μια αύξηση στον αριθμό των λέξεων που δανείστηκαν από την Κλασική Λατινική και την [[Ελληνική#Κλασική ελληνική|Κλασική Ελληνική]] από την [[Αναγέννηση]], με αποτέλεσμα να αυξηθεί το λεξιλόγιο της γλώσσας.
 
== Παραπομπές ==