Όσκαρ Νίεμαϊερ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Γεννιέται στο Ρίο ντε Τζανέιρο από μια εύπορη οικογένεια, ο πατέρας του έχει τυπογραφείο κι ο αδελφός του αργότερα θα γίνει γιατρός διεθνούς φήμης. Το γερμανικό του επίθετο, με το οποίο αργότερα θα γίνει γνωστός, το οφείλει στη γιαγιά του, βραζιλιάναΒραζιλιάνα με καταγωγή από το Ανόβερο.

Πριν τελειώσει τη σχολή μπαίνει ως μαθητευόμενος στο γραφείο του Lucio Costa, ενός από τους ιδρυτές του Μοντέρνου Κινήματος στη Βραζιλία. Η δουλειά του δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο να επιδείξει μέχρι το 1936. Τότε συναντάει το Le Corbusier που έρχεται ως σύμβουλος για το κτίριο του υπουργείου παιδείας που είχε αναλάβει το γραφείο του Costa. Είναι μια γνωριμία που θα τον επηρεάσει βαθύτατα και θα τον αλλάξει εντελώς. Αρχίζει να σχεδιάζει δικά του έργα και το 1939 με την απόσυρση του Lucio Costa αναλαμβάνει το κτίριο του Υπουργείου παιδείας. Κάνει μια πληθώρα έργων πολλά από τα οποία έχουν ανατεθεί σε αυτόν από τους επικεφαλείςεπικεφαλής των δήμων για σχεδιασμό του ελεύθερου χώρου αλλά και κτιριακών συγκροτημάτων προκειμένου να εξωραΐσουν τις πόλεις τους και να ενισχύσουν το τοπικό πνεύμα. Το 1964 γίνεται πραξικόπημα κι ο Niemeyer, ως μέλος του ΚουμουνιστικούΚομμουνιστικού Κόμματος της Βραζιλίας (PCB) φεύγει από τη χώρα. Εγκαθίσταται στο Παρίσι, όπου ανοίγει το γραφείο του και περνάει αρκετό χρόνο στην Κούβα και τη Σοβιετική Ένωση. Το 1985 η δημοκρατία αποκαθίσταται στη Βραζιλία κι ο Niemeyer γυρίζει πίσω. Τιμάται με το Βραβείο Αρχιτεκτονικής Pritzker το 1988. Από το 1992 μέχρι το 1996 διατελεί πρόεδρος του ΚουμουνιστικούΚομμουνιστικού Κόμματος.

===Παιδικός σταθμός για το φιλανθρωπικό ίδρυμα «Obra de Berco», ΡιοΡίο ντε Τζανέιρο===

Το πρώτο έργο του Niemeyer που πραγματοποιήθηκε ήταν ο παιδικός σταθμός για το φιλανθρωπικό ίδρυμα “Obra de Berco” στις ακτές της λιμνοθάλασσας του Rodrigos de Frietas στο Ρίο ντε Τζανέιρο. Το ίδρυμα προσφέρει ιατρική φροντίδα και καθοδήγηση στις νέες μητέρες, διανέμει δωρεάν γάλα και φροντίζει βρέφη και παιδιά μέχρι δύο ετών. Το πρόγραμμα χρειαζόταν ένα κτίριο φιλικό κι απλό που να ανταπεξέρχεται στις ανάγκες του αλλά και στα πιστεύω του ιδρύματος. Παρόλο το πολύπλοκο κτιριολογικό του πρόγραμμα, ο Oscar Niemeyer το κατάφερε αυτό σχεδιάζοντας ένα ανεπιτήδευτο κτίριο με την όψη ενός σεμνού σπιτιού. Το μόνο στοιχείο που ξεχωρίζει είναι οι κάθετες, ρυθμιζόμενες περσίδες στη νότια όψη που εκτείνονται και στους τρεις ορόφους του κτιρίου δημιουργώντας ένα παιχνίδι φωτός και σκιάς. Καθώς οι περσίδες ρυθμίζονται υπάρχει ποικιλία όψεων μέσα σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο. Το ισόγειο έχει υποχωρήσει σε σχέση με την κύρια γραμμή του κτιρίου, καλά προστατευμένο από τον ήλιο είναι διαρρυθμισμένο πιο ελεύθερα κι άμεσα συνδεόμενο με τον κήπο που το περιβάλει από τις δύο του πλευρές. Αυτό επιτεύχθηκε παρόληπαρ´όλη την ανάγκη για χωριστές εισόδους και αυξημένη κυκλοφορία που υπήρχε.

Το κτίριο του Υπουργείου παιδείας της Βραζιλίας ήταν το πρώτο δημόσιο κτίριο που εξέφρασε τα ιδεώδη του Μοντέρνου Κινήματος. Τελείωσε το 1943 κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου. Πολύ νωρίτερα, το 1936, ο τότε υπουργός παιδείας, Gustavo Capanema, είχε καλέσει μια ομάδα νέων, βραζιλιάνωνΒραζιλιάνων, αρχιτεκτόνων, τον Oscar Niemeyer, τον Jorge Moreira (Εστίες του Πανεπιστημίου της Βραζιλίας στο Ρίο ντε Τζανέιρο), τον Affonso Reidy, (Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης, Ρίο ντε Τζανέιρο) , τον Lucio Costa και τον Le Corbusier ως σύμβουλο για να σχεδιάσουν το κτίριο του υπουργείου.