Όσκαρ Νίεμαϊερ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Επιμέλεια |
μ Επιμέλεια |
||
Γραμμή 1:
[[Αρχείο:Oscarniemeyer.jpg|thumb|right|100px|Oscar Niemeyer]]
Ο '''Οσκάρ Νιεμάιερ''' (Oscar Ribeiro de Almeida Niemeyer Soares Filho (15 Δεκεμβρίου 1907 – 5 Δεκεμβρίου 2012)) Αρχιτέκτονας του Μοντέρνου Κινήματος της
Γεννιέται στο [[Ρίο ντε Τζανέιρο]] από μια εύπορη οικογένεια, ο πατέρας του έχει τυπογραφείο κι ο αδελφός του αργότερα θα γίνει γιατρός διεθνούς φήμης. Το γερμανικό του επίθετο, με το οποίο αργότερα θα γίνει γνωστός, το οφείλει στη γιαγιά του, Βραζιλιάνα με καταγωγή από το [[Ανόβερο]].
Το 1928 παντρεύεται την Ανίτα Μπάλντο. Τελειώνει το Barnabitas College και το [[1930]] μπαίνει στην Εθνική Σχολή Καλών Τεχνών (Escola Nacional de Belas Artes) για να σπουδάσει [[Αρχιτεκτονική]]. Το 1934 γεννιέται η κόρη του Άννα Μαρία.
Πριν τελειώσει τη σχολή μπαίνει ως μαθητευόμενος στο γραφείο του Lucio Costa, ενός από τους ιδρυτές του Μοντέρνου Κινήματος στη Βραζιλία. Η δουλειά του δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο να επιδείξει μέχρι το 1936. Τότε συναντάει το Le Corbusier που έρχεται ως σύμβουλος για το κτίριο του υπουργείου παιδείας που είχε αναλάβει το γραφείο του Costa. Είναι μια γνωριμία που θα τον επηρεάσει βαθύτατα και θα τον αλλάξει εντελώς. Αρχίζει να σχεδιάζει δικά του έργα και το 1939 με την απόσυρση του Lucio Costa αναλαμβάνει το κτίριο του Υπουργείου παιδείας. Κάνει μια πληθώρα έργων πολλά από τα οποία έχουν ανατεθεί σε αυτόν από τους επικεφαλής των δήμων για σχεδιασμό του ελεύθερου χώρου αλλά και κτιριακών συγκροτημάτων προκειμένου να εξωραΐσουν τις πόλεις τους και να ενισχύσουν το τοπικό πνεύμα. Το 1964 γίνεται πραξικόπημα κι ο Niemeyer, ως μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Βραζιλίας (PCB) φεύγει από τη χώρα. Εγκαθίσταται στο Παρίσι, όπου ανοίγει το γραφείο του και περνάει αρκετό χρόνο στην [[Κούβα]] και τη [[Σοβιετική Ένωση]]. Το 1985 η δημοκρατία αποκαθίσταται στη Βραζιλία κι ο Niemeyer γυρίζει πίσω. Τιμάται με το Βραβείο Αρχιτεκτονικής Pritzker το 1988. Από το 1992 μέχρι το 1996 διατελεί πρόεδρος του Κομμουνιστικού Κόμματος.
Ο Oscar Niemeyer δε σταμάτησε να εργάζεται μέχρι το τέλος της ζωής του. Η δουλειά του έχει να επιδείξει κάτι μοναδικό. Μια συνεχή κι αδιάκοπη εξέλιξη των καλλιτεχνικών του δυνατοτήτων. Δεν υπάρχει καμία απότομη αλλαγή ούτε ξαφνική εμφάνιση μιας καινούριας τάσης. Τα ίδια χαρακτηριστικά που υπήρχαν στην πρώιμη δουλειά του ξεχωρίζουν και στα τελευταία έργα του. Μια πληθώρα τύπων, μεγεθών και ειδών αρχιτεκτονικών χώρων με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που περικλείουν τις ιδέες του Μοντέρνου κινήματος της Βραζιλίας.
Γραμμή 17:
===Το Περίπτερο της Βραζιλίας στη Διεθνή έκθεση της Νέας Υόρκης, 1938. ===
Το περίπτερο αυτό σχεδιάστηκε από τον Oscar Niemeyer, το Lucio Costa και τον Paul Lester Wiener για να αντιπροσωπεύσει τη Βραζιλία στη Διεθνή Έκθεση της [[Νέας
===Η Εκκλησία του Αγίου Φραγκίσκου, Pampulha, 1943===
Το 1943 ο Δήμαρχος της πόλης, Kubitschek, μετέπειτα πρόεδρος της Βραζιλίας, ανέθεσε στον Niemeyer το σχεδιασμό ενός αριθμού κτιρίων που θα ενίσχυαν την κοινωνική ζωή του τόπου. Τα κτίρια αποτελούνταν από ένα καζίνο, μια μαρίνα για γιοτ, ένα εστιατόριο και μια μικρή εκκλησία, την εκκλησία του Αγίου Φραγκίσκου. Από όλα τα κτίρια ήταν το πιο δύσκολο και το πιο αμφιλεγόμενο. Η γενική τάση ήταν να ακολουθούνται οι ήδη υπάρχουσες και δοκιμασμένες μορφές του παρελθόντος. Επιπλέον οι γενικές αρχές του μοντερνισμού που είχαν να κάνουν με την ύλη, τη λειτουργικότητα, τη μορφή και την εκλογίκευση και [[μαθηματικά|μαθηματικοποίηση]] του φυσικού κόσμου δεν συμβάδιζαν με την έννοια του πνευματικού χώρου και της εκκλησίας. Γι’ αυτό κι υπήρχαν λίγα παραδείγματα εναλλακτικής θρησκευτικής αρχιτεκτονικής. Παρόλα αυτά η εκκλησία έπρεπε να παραμείνει στο πνεύμα αυτού του κτιριακού συνόλου, σχεδιασμένο από τον Oscar Niemeyer. ▼
▲Το 1943 ο Δήμαρχος της πόλης, Kubitschek, μετέπειτα πρόεδρος της Βραζιλίας, ανέθεσε στον Niemeyer το σχεδιασμό ενός αριθμού κτιρίων που θα ενίσχυαν την κοινωνική ζωή του τόπου. Τα κτίρια αποτελούνταν από ένα καζίνο, μια μαρίνα για γιοτ, ένα εστιατόριο και μια μικρή εκκλησία, την εκκλησία του Αγίου Φραγκίσκου. Από όλα τα κτίρια ήταν το πιο δύσκολο και το πιο αμφιλεγόμενο. Η γενική τάση ήταν να ακολουθούνται οι ήδη υπάρχουσες και δοκιμασμένες μορφές του παρελθόντος. Επιπλέον οι γενικές αρχές του μοντερνισμού που είχαν να κάνουν με την ύλη, τη λειτουργικότητα, τη μορφή και την εκλογίκευση και μαθηματικοποίηση του φυσικού κόσμου δεν συμβάδιζαν με την έννοια του πνευματικού χώρου και της εκκλησίας. Γι’ αυτό κι υπήρχαν λίγα παραδείγματα εναλλακτικής θρησκευτικής αρχιτεκτονικής. Παρόλα αυτά η εκκλησία έπρεπε να παραμείνει στο πνεύμα αυτού του κτιριακού συνόλου, σχεδιασμένο από τον Oscar Niemeyer.
Ο αρχιτέκτονας χρησιμοποιεί ένα συνεχές στοιχείο για να δημιουργήσει τοίχους και στέγαση που δημιουργώντας έτσι μια δυνατή ενότητα αλλά και κάνοντας οικονομία μέσων. Αυτή η επιθυμία για ενότητα μέσω της μεθόδου κι όχι της συνθετικής προσπάθειας γέννησε την τάση για παραβολικές κι υπερβολικές λύσεις. Παρά τη δυναμική του σχήματος, στον Άγιο Φραγκίσκο έχει χρησιμοποιηθεί με μεγάλη διακριτικότητα και σεβασμό σε αυτό που στεγάζει.
Ο κύριος ναός είναι σταυρικής κάτοψης περικλειόμενος από ένα παραβολοειδές σχήμα που πλησιάζει το μισό ενός κόλουρου κώνου. Η Αγία Τράπεζα είναι περιγεγραμμένη σε μια μικρότερη παραβολή που επαναλαμβάνεται με φθίνοντα ρυθμό τρεις φορές για να στεγάσει το σκευοφυλάκιο. Το φως που εισέρχεται στο νάρθηκα ρυθμίζεται από περσίδες στην πρόσοψη. Ο κύριος φωτισμός είναι τοποθετημένος ψηλά και πέφτει ακριβώς στην είσοδο του ιερού χωρίζοντας το από τους πιστούς. Η πίσω όψη είναι ένα ψηφιδωτό από κεραμικά πλακάκια του Candido Portinari που απεικονίζει σκηνές από τη ζωή του Αγίου Φραγκίσκου. Η εκκλησία, περιτριγυρισμένη από φυτά σε ένα τοπίο του Burle-Marx εμφανίζεται με μια σεμνότητα και μια ζεστασιά που είναι πιο κοντά στην ταπεινότητα που διδάσκει ο Άγιος παρά στους εορτασμούς «της δόξας του Θεού» κάτι που εξέφραζαν έντονα οι γοτθικοί καθολικοί ναοί. Παρόλα αυτά υπήρξαν βίαιες αντιδράσεις κατά του σχεδίου σε βαθμό που ζητήθηκε η κατεδάφιση του ναού κι αντικατάσταση του από ένα αντίγραφο της εκκλησίας του ίδιου αγίου από το Ouro Preto. Όταν αυτό δεν έγινε υπήρξαν επεμβάσεις στο εσωτερικό του ναού με την προσθήκη Άγιων Τραπεζών, πάγκων κλπ. Τελικά η Εθνική Υπηρεσία Καλλιτεχνικής και Ιστορικής Κληρονομιάς (National Department of Artistic and Historic Patrimony) αποφάσισε να πάρει την εκκλησία στη δικαιοδοσία της σώζοντας τη από τους επικριτές της.
Γραμμή 38 ⟶ 37 :
*Το Βήμα, «Έφυγε από τη ζωή ο Αρχιτέκτονας Oscar Niemeyer», Ασημακοπούλου Κατερίνα
*Les Courbes du Temps: memoirs, Oscar Niemeyer, Gallimard
| |||