Προυσίας Α΄ της Βιθυνίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 25:
== Βασιλεία ==
=== Πόλεμος με το Βυζάντιο ===
Από τα γνωστότερα γεγονότα της βασιλείας του Προυσία Α' ήταν η εμπλοκή του σε πόλεμο με την πόλη του [[Βυζάντιο|Βυζαντίου]] προκειμένου να εξαλείψει την επιρροή του στα Στενά. Οι Βυζαντινοί, πιεσμένοι από τους φόρους που έπρεπε να καταβάλλουν στους [[Γαλάτες]] που απειλούσαν συνεχώς τα εδάφη τους, υποχρέωναν τα διερχόμενα πλοία να καταβάλλουν χρήματα για να εισέλθουν ή να εξέλθουν από τον [[Εύξεινος Πόντος|Εύξεινο Πόντο]]. Οι έμποροι και οι ναυτικοί διάφορων ελληνικών πόλεων μετέφεραν τα παράπονά τους στη μεγαλύτερη πλοικτήτριαπλοιοκτήτρια δύναμη της εποχής, τη [[Ρόδος|Ρόδο]], η οποία επίσης είχε πληγεί από το φαινόμενο αυτό. Βλέποντας πως οι Βυζαντινοί δεν ήταν πρόθυμοι να κάνουν πίσω, τους κήρυξαν τον πόλεμο συμπαρασύροντας μαζί και τη συμμαχική τους Βιθυνία το [[220 π.Χ.]]<ref name="pol_4_50">Πολύβιος, «Ιστορίες», [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Polybius/4*.html#50 4.50]</ref>
 
Ο Προυσίας είχε παρεξηγηθεί με τους Βυζαντινούς για μια σειρά από λόγους. Αρχικά του είχαν τάξει την ανέγερση μιας σειράς αγαλμάτων του, κάτι που πρώτα αμέλησαν και κατόπιν ξέχασαν. Επίσης, προσπάθησαν να συμφιλιώσουν με κάθε μέσο το βασιλιά της [[Πέργαμος|Περγάμου]], τον [[Άτταλος Α' της Περγάμου|Άτταλο Α']], και τον πρίγκιπα των [[Σελευκίδες|Σελευκιδών]], τον [[Αχαιός (στρατηγός)|Αχαιό]], κάτι που δεν συνέφερε τη Βιθυνία. Τέλος, οι Βυζαντινοί είχαν στείλει στον Άτταλο πρόσκληση συμμετοχής σε κάποιες θρησκευτικές τελετές, ενώ είχαν αγνοήσει τον ίδιο. Οι παραπάνω πικρίες οδήγησαν τον Προυσία στο να καλοδεχτεί την πρόταση των Ροδίων, αναλαμβάνοντας να χτυπήσει τον εχθρό από την ξηρά, όσο η Ρόδος θα εξεστράτευε από τη θάλασσα. <ref name="pol_4_50" />
 
Από την πλευρά τους οι Βυζαντινοί έστειλαν απεσταλμένους στον Άτταλο και τον Αχαιό. Ο πρώτος επιθυμούσε να συνεισφέρει αλλά προς το παρόν είχε περιοριστεί στα πατρογονικά του εδάφη από τον Αχαιό. Ο τελευταίος, ωστόσο, στο απώγειοαπόγειο της δύναμής του κι έχοντας μόλις ανακηρυχθεί βασιλιάς τμήματος της [[Αυτοκρατορία των Σελευκιδών|Αυτοκρατορίας των Σελευκιδών]], υποσχέθηκε να βοηθήσει το Βυζάντιο, κάτι που θορύβησε τον Προυσία και τη Ρόδο. <ref name="pol_4_50" />
 
Κατά τη διάρκεια των εκστρατειών του ο Προυσίας κατέλαβε στρατηγικής σημασίας εδάφη στο [[Βόσπορος|Βόσπορο]] κι ένα κομμάτι της [[Μυσία|Μυσίας]], το οποίο ήταν για πολλά χρόνια υπό την εξουσία του Βυζαντίου. Οι Ρόδιοι, με ναύαρχο τον [[Ξενόφαντος|Ξενόφαντο]], έπλευσαν στον [[Ελλήσποντος|Ελλήσποντο]] με δέκα πλοία για να διερευνήσουν τις προθέσεις των Βυζαντινών. Οι τελευταίοι από την πλευρά τους έστειλαν μηνύματα στον Αχαιό ζητώντας τη βοήθειά του, ενώ παράλληλα κάλεσαν τον [[Τιβοήτης|Τιβοήτη]] από τη [[Μακεδονικό βασίλειο|Μακεδονία]]. Ο τελευταίος ήταν θείος του Προυσία από την πλευρά του πατέρα του και μπορούσε κάλλιστα να διεκδικήσει το θρόνο της Βιθυνίας.<ref name="pol_4_50" />
Γραμμή 37:
Ευρισκόμενοι σε πολύ δύσκολη θέση, οι Βυζαντινοί αναζήτησαν έναν τρόπο να βάλλουν τέλος στον πόλεμο διατηρώντας την αξιοπρέπειά τους. Τελικά ο [[Καύαρος]], βασιλιάς των [[Γαλάτες|Γαλατών]] της [[Θράκη|Θράκης]], αναχώρησε για την πόλη ώστε να διαπραγματευτεί συνθήκη και να θέσει τέλος στον πόλεμο. Με την παρέμβασή του ο Προυσίας και το Βυζάντιο κατέληξαν σε συμφωνία, στην οποία όμως δεν συμμετείχε η Ρόδος. Η τελευταία έστειλε πρεσβεία για να υπογράψει την ειρήνη, αλλά και [[Τριήρης|τριήρεις]], θέλοντας να αποδείξει πως δεν είχε κανένα πρόβλημα να συνεχίσει τον πόλεμο. <ref name="pol_4_52">Πολύβιος, «Ιστορίες», [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Polybius/4*.html#52 4.52]</ref>
 
Οι όροι της συνθήκης δέσμευαν τους Βυζαντινούς να μην ζητήσουν ξανά διόδια για τη διέλευση των πλοίων στον Εύξεινο Πόντο, με αντάλλαγμα τη φιλία των Ροδίων και των συμμάχων τους. Ο Προύσιας δεσμέυτηκεδεσμεύτηκε να παύσει τις εχθροπραξίες και να επιστρέψει στους Βυζαντινούς τα εδάφη, τα οχυρά, τους φυσικούς πόρους, τους αιχμαλώτους και τους σκλάβους που είχε πάρει υπό την κατοχή του, χωρίς να καταβληθούν λύτρα. <ref name="pol_4_52" />
 
=== Κατάληψη της Αρίσβας ===
To [[216 π.Χ.]] οι Γαλάτες τους οποίους ο Βασιλιάς Άτταλος Α' είχε χρησιμοποιήσει στον πόλεμο που διεξήγαγε κατά του Αχαιού, ξεκίνησαν να λεηλατούν πόλεις στον Ελλήσποντο επιδεικνύοντας μεγάλη βαρβαρότητα και τελικά προσπάθησαν να καταλάβουν το [[Τροία|Ίλιον]]. Οι κάτοικοι της [[Αλεξάνδρεια Τρωάς|Αλεξάνδρειας Τρωάδας]], μαχόμενοι με γενναιότητα απώθησαν τους Γαλάτες αποκόποντάςαποκόπτοντάς τον ανεφοδιασμό τους και χαλώντας τα σχέδιά τους. Ωστόσο, οι Γαλάτες κατείχαν ακόμη την [[Αρίσβα]], στην ευρύτερη περιοχή της [[Άβυδος Μυσίας|Αβύδου]], την οποία και χρησιμοποιούσαν ως εφαλτήριο των επιδρομών τους στη γύρω περιοχή. Ο Προύσιας οδήγησε έναν στρατό εναντίον τους και τους κατατρόπωσε. Αφού νίκησε τους άνδρες στη μάχη, δε δίστασε να θανατώσει σχεδόν όλες τις γυναίκες και τα παιδιά που συνελλήφθησαν στο στρατόπεδο των αντιπάλων του, ενώ άφησε τους άνδρες του να πάρουν μαζί ό,τι βρέθηκε εκεί. Με τον τρόπο αυτό γλύτωσαν οι πόλεις του Ελλησπόντου από σοβαρό κίνδυνο, ενώ αποθαρρύνθηκαν φτωχά προετοιμασμένες μελλοντικές εισβολές βαρβάρων στην Ασία.<ref>Πολύβιος, «Ιστορίες», [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Polybius/5*.html#111 5.111]</ref>
 
=== Συμμαχία με τη Μακεδονία ===
Ο Προυσίας είχε επιλέξει σύζυγο από τη Μακεδονία και συγκεκριμένα την κόρη του [[Δημήτριος Β' Αιτωλικός|Δημητρίου Β' του Αιτωλικού]], την [[Απάμα Α' της Βιθυνίας|Απάμα]]. Όταν στο θρόνο ανέβηκε ο ετεροθαλής αδερφός της, [[Φίλιππος Ε' της Μακεδονίας|Φίλιππος Ε']], η συμμαχία ανανεώθηκε. Το [[202 π.Χ.]] ο Φίλιππος παραχώρησε στο γαμπρό του τα λιμάνια [[Κίος]] και [[Απάμεια Μυρλεανός|Μύρλεια]], τα οποία μετονόμασε σε Προύσα και Απάμεια αντίστοιχα. Ως αντάλαγμααντάλλαγμα ο Προυσίας δεσμέυτηκεδεσμεύτηκε να επεκτείνει τα εδάφη του σε βάρους του εχθρικού βασιλείου της Περγάμου.<ref>Βλ. λήμμα [[Πρώτος Κρητικός Πόλεμος]].</ref>
 
=== Συμμαχία με τη Ρώμη ===
Καθώς ο βασιλιάς των Σελευκιδών, Αντίοχος Γ', επέστρεφε από την εκστρατεία του στις [[Σάρδεις]] το [[190 π.Χ.]] έστειλε στον Προυσία πολλαπλά μηνύματα προσκαλώντας τον να συνάψουν συμμαχία. Αρχικά ο Προυσίας σκεφτόταν σοβαρά το ενδεχόμενο αυτό καθώς φοβόταν την επέκταση των [[Αρχαία Ρώμη|Ρωμαίων]] στη [[Μικρά Ασία]]. <ref name="pol_21_11">Πολύβιος, «Ιστορίες», [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Polybius/21*.html#11 21.11]</ref> Ωστόσο, τότε έλαβε ένα γράμμα που έστελναν τα αδέρφια [[Πόπλιος Κορνήλιος Σκιπίων|Πόπλιος]] και [[Λεύκιος Κορνήλιος Σκιπίων|Λεύκιος Σκιπίων]], στο οποίο των καθησύχαζαν θυμίζοντάς του πως η Ρώμη είχε ως πολιτική να αυξάνει τις επικράτειες των βασιλέων που συμμαχούσαν μαζί της. ΕπεσήμαινανΕπισήμαιναν δε, πως ενώ είχαν νικήσει το βασιλιά Φίλιππο Ε' της Μακεδονίας, του επέτρεψαν να διατηρήσει το θρόνο του, απελευθέρωσαν το γιο του, [[Δημήτριος (γιος Φιλίππου Ε')|Δημήτριο]], τον οποίο και κρατούσαν όμηρο, ενώ τον απάλλαξαν και από μέρος των χρεών του.<ref>Αππιανός, «Συριακά», [http://www.livius.org/ap-ark/appian/appian_syriaca_05.html#%5B%A723%5D 23]</ref> Ομοίως είχαν συγχωρέσει τον τύραννο της [[Αρχαία Σπάρτη|Σπάρτης]], το [[Νάβις|Νάβι]]. Προβάλλοντας αυτά τα επιχειρήματα των παρακάλεσαν να μην ταχθεί με το πλευρό του Αντιόχου, και δε θα το μετάνιωνε. Διαβάζοντας το γράμμα ο Προυσίας άλλαξε γνώμη, κι αφού υποδέχτηκε και πρεσβεία των Ρωμαίων, εγκατέλειψε τον Αντίοχο.<ref name="pol_21_11" /><ref>Τίτος Λίβιος, «Ρωμαϊκή Ιστορία», [http://mcadams.posc.mu.edu/txt/ah/Livy/Livy37.html#livy.hist.37.25 37.25]</ref>
 
=== Πόλεμος με τον Ευμένη Β’ ===