Φρανσουά Κενέ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Διατύπωσε τις θεωρίες του για πρώτη φορά σε ηλικία 62 ετών όταν, με την πείρα μεγάλου γαιοκτήμονα έγραψε στην Εγκυκλοπαίδεια δυο λήμματα αγροτικής οικονομίας, υποστηρίζοντας ότι το κράτος πρέπει να ενισχύει την αγροτική παραγωγή και όχι το εμπόριο ή τη βιοτεχνία και τη βιομηχανία. Η γεωργία έχει πρωταρχική σημασία γιατί μόνο απ' αυτήν παράγεται το καθαρό προϊόν απ' αυτήν εξαρτώνται όλοι οι υπόλοιποι κλάδοι της εθνικής εργασίας και γι' αυτό πρέπει να πληρώνει όλους τους φόρους. Στη διανομή του εθνικού εισοδήματος μεσολαβούν τρεις τάξεις η παραγωγική τάξη, που αποτελείται από τους αγρότες οι οποίοι καλλιεργούν τη γη, η διανεμητική τάξη, οι γαιοκτήμονες οι οποίοι εισπράττουν πρώτοι το πραγματικό εθνικό εισόδημα με μορφή μίσθωσης της γης και η στείρα τάξη δηλ.δηλαδή οι έμποροι, οι βιοτέχνες, οι βιομήχανοι. οι ελεύθεροι επαγγελματίες κ.άκαι άλλοι. Εκτός από αυτές τις τάξεις, υπάρχει και ο λαουτζίκος.

Αργότερα ο Κενέ απέδειξε τον τρόπο αυτό της διανομής του εισοδήματος στο μεγαλοφυές έργο του ''Οικονομικοί πίνακες'' (1758). το οποίο αποτελεί το μοντέλο κυκλοφορίας όπου διαγράφει τη διαδικασία του κοινωνικού προϊόντος στις διάφορες φάσεις του, από την παραγωγή ως τη διανομή. Έγραψε επίσης το έργο ''Γενικά αξιώματα οικονομικής διακυβέρνησης'' (1760) κ.άκαι άλλα.

Η διδασκαλία του Κενέ αποτελεί όχι μόνο οικονομική θεωρία αλλά και φιλοσοφικό σύστημα. Υποστήριξε ότι στην οικονομία κυριαρχούν φυσικοί νόμοι ότι δηλ.δηλαδή η ικανοποίηση οικονομικού ατομικού συμφέροντος είναι κινητήρας των οικονομικών λειτουργιών, γι' αυτό και η πολιτική δεν πρέπει να επεμβαίνει καθόλου στην οικονομική ζωή παρά μόνο περιθωριακά. Από εδώ και το περίφημο αξίωμα των φυσιοκρατών αφήστε να γίνει και αφήστε να περάσει, ο κόσμος βαδίζει από μόνος του (''laisser faire et laisser passer'').