Ποιος Φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ; (ταινία): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

== Σκληρή γλώσσα και Λογοκρισία ==

 

Η άμεση αντίδραση του κοινού με την ενίσχυση των κριτικών ήταν ότι ο Άλμπι δημιούργησε ένα έργο που επρόκειτο να κάνει τεράστια επιτυχία στο Μπρόντγουεϊ, αλλά που δεν επρόκειτο να γυριστεί σε ταινία σε αυτή του τη μορφή. Ούτε το κοινό, αλλά ούτε οι κριτικοί είχαν καταλάβει πόσο είχε κι επρόκειτο να αλλάξει ο χολιγουντιανός ορίζοντας κατά τη δεκαετία του '60. Ο κώδικας της κινηματογραφικής δεοντολογίας του Χέιζ είχε αρχίσει να μην λαμβάνεται πλέον υπόψιν<ref>Clooney, p. 81-82</ref>. Όταν ανατέθηκε η συγγραφή του σεναρίου στον Έρνεστ Λέμαν, ο σεναριογράφος αποφάσισε να διατηρήσει αναλλοίωτη τη σκληρή γλώσσα του θεατρικού που τόσο είχε ταράξει το κοινό τέσσερα χρόνια νωρίτερα. Συνάντησε αντιδράσεις αλλά η άποψή του υπερίσχυσε<ref name=Clooney85>{{cite book |last1=Clooney |first1=Nick |authorlink1=Nick Clooney |title=The Movies That Changed Us: Reflections on the Screen|date=November 2002|publisher=Atria Books, a trademark of Simon & Schuster |location=New York |isbn=0-7434-1043-2 |page=85}}.</ref>.

 

 

 

Η ταινία θεωρήθηκε ριζοσπαστική για το σκληρό της λόγο και τα σεξουαλικά υπονοούμενα που μέχρι εκείνη την περίοδο δεν ακούγονταν σε ταινίες. Ο Τζακ Βαλέντι που έγινε πρόεδρος της Ένωσης Κινηματογραφιστών Αμερικής εκείνη τη χρονιά κατάργησε τον παλιό ''Κώδικα Λογοκρισίας'' κι η [[Warner Bros.|Warner]] συμφώνησε να κάνει μικρές περικοπές μαλακώνοντας λίγο τη σκληρή γλώσσα και να τοποθετήσει προειδοποιητικό σήμα που να ενημερώνει το κοινό για τη σκληρή γλώσσα της ταινίας. Ακόμη και η ''Λεγεώνα Κοσμιότητος'' αρνήθηκε να καταδικάσει την ταινία<ref name=Clooney85>{{cite book |last1=Clooney |first1=Nick |authorlink1=Nick Clooney |title=The Movies That Changed Us: Reflections on the Screen|date=November 2002|publisher=Atria Books, a trademark of Simon & Schuster |location=New York |isbn=0-7434-1043-2 |page=85}}.</ref>. Ήταν μια άλλη ταινία της ίδιας χρονιάς που ανάγκασε τον Βαλέντι να δημιουργήσει το σύστημα με τους κωδικούς καταλληλότητας τον ταινιών, το ''Μπλόου Απ (Blow Up, 1966)'' του [[Μικελάντζελο Αντονιόνι]]. Το σύστημα του Βαλέντι μπήκε σε εφαρμογή την [[1 Νοεμβρίου]] [[1968]]. Λέγεται επίσης ότι ο [[Τζακ Γουόρνερ]] προτίμησε να πληρώσει πρόστιμο 5.000 δολαρίων ώστε η ταινία να μείνει όσο το δυνατόν περισσότερο πιστή στο θεατρικό.