Ελατόφυτο Αχαΐας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Papkonst (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Papkonst (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 25:
Μετά την απελευθέρωση οι κάτοικοι του χωριού εγκαταστάθηκαν σε χαμηλότερη θέση, εγκαταλείποντας το χωριό, σε κάμπο όπου είχαν ιδιοκτησίες και καλύβες, τα Μαζέικα Καλύβια , ή απλά Μαζέικα όπως λέγονταν<ref name="panopoulos"/>. Παρόλα αυτά το χωριό συνέχισε να χρησιμοποιήτε σαν Θερινή κατοικία αλλά και μόνιμη εφόσον το 1906 αναφέρεται με 42 κατοίκους<ref name="papandreou"/>. Το νέο χωριό γνώρισε ακμή μεγάλη και εξελίχτηκε στη σημερινή κωμόπολη της [[Κλειτορία Αχαΐας|Κλειτορίας]]. Μαζαίοι αναφέρεται ότι εγκαταστάθηκαν μετά την επανάσταση και στον [[Ριόλος Αχαΐας|Ριόλο]] όπου αναφέρεται συνοικισμός Μαζέικα<ref>Κώστα Τριανταφύλλου "Ιστορικό λεξικό των Πατρών", Τρίτη έκδοσις εκ του τυπογραφείου Πέτρου Κούλη, Πάτρα 1995, Λήμμα Μαζαίικα</ref>.
 
Το [[1943]] το Μάζι όπως και τα περισσότερα χωριά της επαρχίας [[Επαρχία Καλαβρύτων|Καλαβρύτων]] κάηκε από τον Γερμανικό στρατό κατοχής κατά την διάρκεια της [[Σφαγή των Καλαβρύτων|επιχείρησης Καλάβρυτα]]και συγκεκριμένα από την ομάδα μάχης του λοχαγού Χανς Κόκερτ της 117ης μεραρχιας κυνηγών.<ref>Δήμος Καλαβρύτων [http://www.kalavrita.gr/1943/history.htm 1943 - «Επιχείρηση Καλάβρυτα»]</ref>. Στις 12 Δεκεμβρίου εκτέλεσαν 12 Μαζαίους στη θέση Μαγέρου σαν αντίποινα για τους εκτελεσθέντες Γερμανούς στρατιώτες<ref>[http://www.kalavrita.gr/DynSITE/index.php?contentID=29&cMode=vMode&AID=423 Δήμος Καλαβρύτων]</ref>. Η αποκάλυψη της εκτέλεσης των μελών του γερμανικού λόχου Σόμπερ είχε γίνει την επόμενη μέρα του γεγονότος (8-12-1943) από τον επιζώντα Αλσατό Ροζέ Βάλτερ, με απότέλεσμα την έναρξη του ολοκαυτώματος της επαρχίας Καλαβρύτων με την καταστροφή στους Ρογούς.</ref>Meyer, Hermann Frank (2001). Από τη Βιέννη στα Καλάβρυτα - Τα αιματηρά ίχνη της 117ης μεραρχίας καταδρομών στη Σερβία και την Ελλάδα, μετάφρ. Γιάννης Μυλωνόπουλος, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, Αθήνα, 2003, ISBN 960-05-1112-8 (τίτλος πρωτοτύπου Von Wien nach Kalavryta - Die blutige Spur der 117.Jäger-Division durch Serbien und Griechenland).</ref>.
 
Από το 1835 ως το 1912 αποτέλεσε οικισμό του Δήμου Κλειτορίας<ref>[http://books.google.gr/books?id=nQ9CAAAAcAAJ&pg=PA212&source=gbs_selected_pages&cad=2#v=onepage&q&f=false Επετηρίς του Βασιλείου της Ελλάδας δια το έτος 1837]</ref>. Το 1912 αποτέλεσε οικισμό της Κοινότητας Μαζέικων ή Κάτω Κλειτορίας όπως μετονομάστηκε το 1930, έως το 1997 που αποτέλεσε οικισμό του [[Δήμος Λευκασίου|Δήμου Λευκασίου]]<ref>[http://www.eetaa.gr/metaboles/show_metaboles.jsp?ota_code=653&Submit=go ΕΕΤΑΑ Κοινότητα Μαζέικων διοικητικές μεταβολές]</ref> ή Κλειτορίας όπως μετονομάστηκε το 2008 <ref>[http://www.eetaa.gr/metaboles/show_metaboles.jsp?ota_code=6594&Submit=go ΕΕΤΑΑ Δήμος Λευκασίου διοικητικές μεταβολές]</ref>.