Άγιος Αντώνιος ο Μέγας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Μέγας Αντώνιος''' είναι Άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας και ο πρώτος ασκητής του [[Χριστιανισμός|Χριστιανισμού]], που θεμελίωσε τον υγιή μοναχισμό[[Μοναχισμός|Μοναχισμό]]. Έζησε στα χρόνια των αυτοκρατόρων [[Διοκλητιανός|Διοκλητιανού]] και [[Μαξιμιανός|Μαξιμιανού]] μέχρι και την εποχή του [[Μέγας Κωνσταντίνος|Μεγάλου Κωνσταντίνου]] και των παιδιών του. Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του το έζησε ως ασκητής στην [[έρημος|έρημο]] και πέθανε στις [[17 Ιανουαρίου]] του [[356]], οπότε και εορτάζεται η μνήμη του από τις [[Λουθηρανισμός|Λουθηρανικές]], τις [[Αγγλικανισμός|Αγγλικανικές]], τις [[Καθολική Εκκλησία|Καθολικές]] και τις [[Ορθόδοξη εκκλησία|Ορθόδοξες]] εκκλησίες, όπου θεωρείται άγιος. Το βίο του έγραψε ο [[Μέγας Αθανάσιος]], με τον οποίο γνωριζόταν προσωπικά.

Ο Αντώνιος, οτον Μέγαςοποίο οι Άγιοι Πατέρες τον ανακήρυξαν Μέγα, γεννήθηκε γύρωεπί στοεποχής Δεκίου, το έτος [[251]] (έτος σνά) στην πόλη Κομά της Άνω Αιγύπτου, κοντά στη [[Μέμφιδα]], από πλούσιους αλλά ευλαβείςευσεβείς χριστιανούς γονείς. Από την παιδική του ηλικία τον διακατείχαν η αυτάρκεια και η ολιγάρκεια. Ορφάνεψε σε ηλικία περίπου 20 ετών και από τους δύο γονείς του και απέμεινε με την μικρότερη αδερφή του.