Σάιγκο Τακαμόρι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
CHE (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 2:
[[Αρχείο:SaigoTakamori1339.jpg|thumb|right|250 px|Το άγαλμα του Σάιγκο Τακαμόρι στο Πάρκο Ουένο του Τόκιο, Ιαπωνία]]
 
Ο '''Σάιγκο Τακαμόρι''', (西郷 隆盛 ''Saigō Takamori'', [[23 Ιανουαρίου]] [[1827]]/[[1828|28]] - [[24 Σεπτεμβρίου]] [[1877]]), ο τελευταίος σαμουράι, όπως αποκλήθηκε, υπήρξε σημαντική φυσιογνωμία της [[Ιαπωνική ιστορία|ιαπωνικής ιστορίας]]. Βοήθησε στην παλινόρθωση του αυτοκράτορα στην περίοδο Μεϊτζί και κατόπιν κυνηγήθηκε από τους αυτοκρατορικούς συμβούλους.
 
Mε τον όρο [[παλινόρθωση Μεϊτζί]] (''Μeiji Ishin'') οι ιστορικοί περιγράφουν συνήθως μια αλυσίδα γεγονότων που οδήγησαν σε μια αλλαγή στην πολιτική και κοινωνική δομή της Ιαπωνίας από το 1866 έως το [[1869]], μια περίοδο 4 ετών του τέλους της εποχής Έντο (συχνά αποκαλείται και εποχή του σογκουνάτου Τοκουγκάβα) και αρχή της εποχής Μεϊτζί. Ο σχηματισμός της συμμαχίας Σάτσο το 1866 μεταξύ του Σάιγκο Τακαμόρι, ηγέτη της επαρχίας Σατσούμε και του Κίντο Ταγκαγιόσι, ηγέτη της επαρχίας Κχόσου, οριοθετεί την έναρξη της παλινόρθωσης Μεϊτζί. Οι δύο ηγέτες υποστήριξαν τον αυτοκράτορα ενάντια στο σογκουνάτο Τοκουγκάβα (bakufu) και αποκατατέστησαν την αυτοκρατορική δύναμη.