Ιάμβλιχος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στη σχολή του ο Ιάμβλιχος δεν περιορίστηκε στο να επαναλαμβάνει απλώς τις διδασκαλίες των προκατόχων του. Επεξεργάστηκε και συστηματοποίησε τον νεοπλατωνισμό του Πλωτίνου, έργο για το οποίο θεωρείται ο πρώτος σχολαστικός φιλόσοφος στην ιστορία. Κυρίως, όμως, εμπλούτισε το διανοητικό αυτό σύστημα με πληθώρα στοιχείων από τα μεσογειακά μυστήρια. Κοντά, δηλαδή, στην πλωτινική θεωρία εισάγει τη [[θεουργία]], την «περί των θείων πράξη» (σε αντιδιαστολή με τη θεολογία, τον «περί των θείων λόγο»). Σκοπός του έργου του είναι η ενοποίηση των [[Θρησκεία|θρησκευτικών]] και [[Φιλοσοφία|φιλοσοφικών]] ιδεών του αρχαίου ελληνορωμαϊκού κόσμου σε ένα ενιαίο σύστημα εσωτερικής ανάπτυξης. Για τον Ιάμβλιχο, ζητούμενο της φιλοσοφικής αναζήτησης δεν είναι η γνώση, η στείρα διανοητική ενασχόληση, αλλά η «[[Θεοκρασία]]», η ένωση με το θείο Ένα, την ύψιστη Δημιουργική Μονάδα. Η μελέτη και ο στοχασμός γύρω από τις ανώτερες αλήθειες, αγαπημένες ασχολίες των φιλοσόφων, είναι σημαντικά για την καλλιέργεια και τον ορθό προσανατολισμό της ψυχής. Από μόνα τους όμως δεν αρκούν να ανυψώσουν τον άνθρωπο στα επίπεδα του πνεύματος, καθώς παραμένουν στο επίπεδο της καθημερινής συνείδησης. «Η θεουργική ένωση επιτυγχάνεται μόνο με την τελειωτική λειτουργία των ανείπωτων πράξεων που εκτελούνται ορθά, πράξεων που υπερβαίνουν κάθε νόηση και με τη δύναμη των ''άφατων συμβόλων'', που είναι νοητά μόνο στους θεούς», γράφει στο ''Περί των Αιγυπτίων Μυστηρίων''. Αυτές οι πράξεις και τα σύμβολα επιτρέπουν στον άνθρωπο να υπερβεί τα όρια του συγκεκριμένου νου, της περιορισμένης λογικής σκέψης, και να έρθει σε άμεση επαφή με το θείο.

 

 

Ο Ευνάπιος αναφέρει και ένα άλλο, ακόμη πιο εντυπωσιακό περιστατικό. Ο Ιάμβλιχος συνήθιζε να πηγαίνει το καλοκαίρι με τους μαθητές του στα [[Γάδαρα]], πόλη φημισμένη για τα θερμά λουτρά της. Οι μαθητές τον παρακαλούσαν από καιρό να τους δείξει τις δυνάμεις του μα εκείνος αρνιόταν πάντα, ώσπου μια μέρα στα λουτρά ενέδωσε χαμογελώντας. Υπήρχαν δύο θερμές πηγές, μικρότερες αλλά πιο όμορφες από τις άλλες. Ο δάσκαλος έστειλε τους μαθητές να ρωτήσουν τους ντόπιους πως τις ονόμαζαν παλιότερα. Σύντομα γύρισαν με την απάντηση πως η μία ονομαζόταν [[Έρως]] και η διπλανή [[Αντέρως]]. «Αμέσως άγγιξε το νερό με το χέρι του (έτυχε να κάθεται στην άκρη της πηγής) και προφέροντας μια σύντομη επίκληση κάλεσε από τα βάθη της πηγής ένα νεαρό αγόρι. Είχε λευκό δέρμα, μέτριο ανάστημα, χρυσά μαλλιά και η πλάτη και το στήθος του έλαμπαν. Έμοιαζε με κάποιον που μόλις είχε κάνει το λουτρό του. Οι μαθητές έμειναν έκθαμβοι, αλλά ο Ιάμβλιχος είπε, "Πάμε στη διπλανή πηγή" και σηκώθηκε και τους οδήγησε εκεί σκεφτικός. Ύστερα επανέλαβε τα ίδια ακριβώς με πριν και κάλεσε έναν άλλο Έρωτα, όμοιο σε όλα με τον πρώτο, με εξαίρεση τα μαλλιά του που ήταν πιο σκουρόχρωμα και έπεφταν σε χαλαρές μπούκλες στο φως του ήλιου. Τα δύο αγόρια αγκάλιασαν τον Ιάμβλιχο και σφίχτηκαν επάνω του σαν ήταν πραγματικός πατέρας τους. Έπειτα ξαναγύρισε το καθένα στον τόπο του κι έφυγε να κάνει το λουτρό του, μέσα στο σεβασμό των μαθητών του. Μετά από αυτό, οι μαθητές του έπαψαν να του ζητούν άλλες αποδείξεις και πίστευαν ό,τι τους έλεγε χάρη στις αποδείξεις που τους αποκαλύφτηκαν, μένοντας προσκολλημένοι κοντά του σαν αδιάσπαστη αλυσίδα».