Ρωσική πρωτοπορία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο όρος “Ρώσικη Πρωτοπορία” αναφέρεται στο σύνολο των καλλιτεχνικών ρευμάτων και κινημάτων που αναπτύχθηκαν στη Ρωσία κατά την περίοδο 1910-1930. Παράλληλα με τις συνταρακτικές κοινωνικο-οικονομικές εξελίξεις των αρχών του 20ού αιώνα, οι καλλιτέχνες τείνουν να απορρίπτουν το παρελθόν και να αναζητούν καινοτόμες μορφές και μέσα έκφρασης στα διάφορα είδη της τέχνης και τη σύνδεση αυτών. Ο όρος έχει δοθεί μεταγενέστερα από ιστορικούς και δίκαια οι καλλιτέχνες και τα αντίστοιχα κινήματα χαρακτηρίζονται ως πρωτοποριακά καθώς η συμβολή τους στην εξέλιξη της τέχνης με τολμηρές ιδέες και εφαρμογές έχει ιστορική σημασία. Ωστόσο, σχετικά με τον κοινωνικό ρόλο των καλλιτεχνών και το αν κατάφεραν να εξυπηρετήσουν με την τέχνη τους τα λαϊκά συμφέροντα η ιστορία έδειξε πως η γενιά της Πρωτοπορίας στην πλειονότητά της δεν μπόρεσε να κάνει κτήμα της τη θεωρία του επιστημονικού κομμουνισμού. <ref>Ελένη Μηλιαρονικολάκη: Ρώσικη Πρωτοπορία. Μια κριτική επισκόπηση, Κομμουνιστική Επιθεώρηση, τ.2011/6.</ref>

 

 

:"Το ψυχολογικό εμποδίζει τον άνθρωπο να είναι ακριβής σα χρονόμετρο και δεσμεύει την τάση του να συγγενέψει με τη μηχανή. Νιώθουμε ντροπή απέναντι στις μηχανές για τα αδέξια φερσίματα των ανθρώπων. Εμείς [...] κάνουμε τους ανθρώπους συγγενείς με τις μηχανές. Διαπαιδαγωγούμε καινούριους ανθρώπους." γράφει ο σκηνοθέτης Ντζίγκα Βερτόφ συνοψίζοντας το θετικιστικό πνεύμα της εποχής.<ref>Αντ.Βογιάζου: "Σοσιαλισμός και κουλτούρα 1917-1932", τ.Β', εκδ. "Θεμέλιο", 1979.</ref>

Το κίνημα του κονστρουκτιβισμού επηρεάστηκε αρκετά από τις θεωρίες του Μπογκντάνοφ οι οποίες διαπνέονται από ένα μυστικισμό του μηχανολογισμού, της μηχανοποιημένης μορφής. Οι κονστρουκτιβιστές καλλιτέχνες ήταν μέλη της ΠΡΟΛΕΤΚΟΥΛΤ, μιας οργάνωσης που πρωταγωνιστούσε ο Μπογκντάνοφ. Ο ίδιος, αποδεχόμενος τους συλλογισμούς του Μαχ, ότι Είναι και Συνείδηση ταυτίζονται, ότι δηλαδή τα στοιχεία της φυσικής εμπειρίας (ο φυσικός, εξωτερικός κόσμος, η ύλη) είναι ταυτόσημα με τα αισθήματα <ref>Β.Ι.Λένιν: Υλισμός και Εμπειριοκριτικισμός, "Άπαντα", τ.18, "Σύγχρονη Εποχή".</ref> έγραφε: "κάτω η τέχνη, έξω η στράτευση, η φιλολογία, η φιλοσοφία, η ηθική, ζήτω η τεχνολογία". <ref>Α.Μπογκντάνοφ: "Η επιστήμη, η τέχνη και η εργατική τάξη", μτφρ. Μπλανς Γκρινμπώμ, "Francois Maspero", Paris, 1977.</ref> Πολύ συνοπτικά <ref>Το ζήτημα απαιτεί περαιτέρω επεξεργασία που ξεφεύγει αρκετά από τον τομέα της τέχνης.</ref> πρόκειται για μια στενή και μηχανιστική αντίληψη για τον ηγετικό ρόλο της εργατικής τάξης στη σοσιαλιστική οικοδόμηση, που αντιμετωπίζει την τέχνη ως μορφή έκφρασης της αυθόρμητης εργατικής συνείδησης και όχι της σοσαλιστικής συνείδησης, η οποία ξεπερνά τα όρια της υποκειμενικής εργατικής εμπειρίας.<ref>Ελένη Μηλιαρονικολάκη: Ρώσικη Πρωτοπορία. Μια κριτική επισκόπηση, Κομμουνιστική Επιθεώρηση, τ.2011/6, σελ.127.</ref> Οι θεωρητικές βάσεις του κονστρουκτιβισμού χαρακτηρίζονταν από πολλές αντιφάσεις και η θεωρία του απείχε αρκετά από την πολιτική πρακτική των εκπροσώπων του. Αυθόρμητα και συναισθηματικά γίνονταν παρανοήσεις στη θεωρία του επιστημονικού κομμουνισμού και δε γίνονταν κατανοητές οι νέες κοινωνικές σχέσεις. Το γεγονός αυτό δε μηδενίζει την προσφορά του κονστρουκτιβισμού αν λάβει κανείς υπόψη τις υποκειμενικές και αντικειμενικές δυσκολίες της εποχής. <ref>Ήταν δύσκολη η βαθιά κατανόηση εννοιών της κομμουνιστικής θεωρίας σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα από ανθρώπους με μικροαστική καταγωγή και αστική παιδεία. Ταυτόχρονα η σύνδεση με ευρωπαϊκά καλλιτεχνικά κέντρα όπου επικρατούσαν οι θετικιστικές φιλοσοφικές θεωρίες δυσκόλευαν την κατάσταση.</ref>

 

==== Κατακτήσεις του Κονστρουκτιβισμού και της Πρωτοπορίας ====

Η συνάντηση των καλλιτεχών της Πρωτοπορίας με τη σοσιαλιστική επανάσταση ήταν μια ευτυχής συγκυρία που προκάλεσε μια πρωτοφανή δυναμική στην τέχνη και μια αστείρευτη έμπνευση στους καλλιτέχνες.

Το έργο-σύμβολο του κονστρουκτιβισμού είναι "ο Πύργος" του Τάτλιν, που προοριζόταν ως μνημείο της 3ης Διεθνούς, όπως του ανατέθηκε από το Λαϊκό Επιτροπάτο Παιδείας. Δυστυχώς, ήταν αδύνατο να κατασκευαστεί με τα τεχνικά μέσα της εποχής, κι έτσι έμεινε στο στάδιο της μακέτας.

Τα έργα της περιόδου χαρακτηρίζονταν από αίσθημα, πνοή και εφευρετικότητα για την νέα εποχή που άνοιγε για την ανθρωπότητα. Ο Ρόντσενκο, ο Λισίτσκι με αφίσες και τρισδιάστατα έργα, η Πόποβα με πρωτοποριακές τεχνικές στη σκηνογραφία, οι Ιόγκανσον, Στεπάνοβα, τα σκηνοθετικά εγχειρήματα των Εβρέινοφ και Μέγιερχολντ, οι Βερτόφ, Ντοβζένκο, Πουντόβκιν, Αϊζενστάιν είναι μερικά μόνο ονόματα και παραδείγματα της Πρωτοπορίας και των επιτευγμάτων της.

Αξίζει να σημειωθεί η συμβολή της στη σύγχρονη αρχιτεκτονική με τις σχολές των σχεδιαστών να πρωτοπορούν παγκοσμίως. <ref>Selim O.Khan-Magomedov: ''Vkhutemas. Προβλήματα ύφους και απεικόνισης των καλλιτεχνικών επιτευγμάτων της ρώσικης πρωτοπορίας'', σελ.99-100, από τον τόμο "Πρωτοπορία. Αριστουργήματα της συλλογής Κωστάκη", "Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης", Θεσσαλονίκη 1988.</ref>