Πάουλ Μπόνατς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Μαζί με τον [[Φριτς Τοτ]] έκανε συνεργασίες εξέχουσας σημασίας, δημιούργησε τις νευραλγικές γέφυρες για τον [[Γερμανικοί αυτοκινητόδρομοι|Αυτοκινητόδρομο (Autobahn)]], πληθώρα άλλων γεφυρών όπως και τον Σιδηροδρομικό σταθμό του Μονάχου. Έδειξε καθαρά την προτίμηση του στη [[Ρωμανική αρχιτεκτονική]] αλλά σε μια πιο απλοποιημένη μορφή, η οποία και διαφαίνεται σε έργα του όπως στον σχεδιασμό του [[Σιδηροδρομικός Σταθμός της Στουτγάρδης|Σιδηροδρομικού Σταθμού της Στουτγάρδης]] και στο [[Μουσείο Τέχνης της Βασιλείας]] το 1936. Το 1911 κέρδισε τον διαγωνισμό για την ανοικοδόμηση του κεντρικού σιδηροδρομικού σταθμού της Στουτγάρδης, ένα από τα διασημότερα κτίρια του, του οποίου οι εργασίες διήρκεσαν από το 1913 μέχρι το 1927. Ένα άλλο κτίριο μεγίστης σημασίας είναι η Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου του [[Τύμπινγκεν]], η οποία χτίστηκε το 1910-1912. Ο Bonatz επίσης συμμετείχε στην τελική φάση του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού του κτιρίου του τμήματος Βιολογίας του Πανεπιστημίου της Σόφιας, στη Βουλγαρία. Το οικοδόμημα κατασκευάστηκε το 1924-1930 και ήταν ως επί το πλείστον σχέδιο του Βούλγαρου αρχιτέκτονα [[Γκεόργκι Οβτσάροφ]] (Georgi Ovcharov).▼

Το ταλέντο και οι ικανότητες του Bonatz εκτιμήθηκαν δεόντως από την τότε πολιτική διακυβέρνηση αλλά δεν αξιοποιήθηκαν λόγω των πολιτικών του πεποιθήσεων καθώς κρίθηκε αναξιόπιστος. Έδειξε καθαρά την αποστροφή του προς την αναδιαμόρφωση από τον Paul Troost της πλατείας Koningplatz στο Μόναχο, (έργο του Karl von Fischer), πράξη η οποία κρίθηκε ως πολιτικό λάθος μιας και ο Troost ήταν αρχιτεκτονικός σύμβουλος και πολύ καλός φίλος του [[Αδόλφος Χίτλερ|Αδόλφου Χίτλερ]]. Η ελευθερία του λόγου και έκφρασης του Bonatz, ήταν αυτές που τον οδήγησαν δύο φορές στην ανάκριση του από την αστυνομία, η οποία τον κατηγόρησε ότι βοηθούσε τον Εβραϊκό Κόσμο με το να είναι φανερά πολιτικά αντίθετος με την πολιτική του Χίτλερ. ▼

Ο Bonatz ανήκε στην κατηγορία των αρχιτεκτόνων οι οποίοι αναγνωρίστηκαν από τους Εθνικοσοσιαλιστές, καθώς υποστήριζαν το συντηρητισμό, εθνικιστικό και ιστορικό αρχιτεκτονικό στυλ προγενέστερων αρχιτεκτόνων όπως ο Theodor Fischer, Heinrich Tessenow και ο German Bestelmeyer. Δεδομένου ότι το κίνημα των [[Ναζί]] επιτέθηκε σε οτιδήποτε νεωτεριστικό και μοντέρνο στυλ της τότε εποχής, επειδή αποτελούσε υπόδειγμα [[Μπολσεβίκοι|μπολσεβικισμού]], ο Friedrich Tomas εξέφρασε δημόσια την επίσημη αποδοχή της ομάδας στο Kunst im Dritten Reich και ο κύριος εκφραστής της αρχιτεκτονικής των Ναζί, ο Paul Schultze-Naumburg εξέφρασε την έγκριση της εθνικής άποψης αποκαλώντας τον Σιδηροδρομικό Σταθμό της Στουτγάρδης ‘’ένα πέτρινο κτίριο, ένα μοντέρνο τεχνικό κτίριο, ως το καλύτερο δείγμα του μοντερνισμού’’. ▼

Μια διαφωνία του με τον Χίτλερ σχετικά με τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό του Σιδηροδρομικού Σταθμού του Μονάχου, τον ανάγκασε να ταξιδέψει στην [[Τουρκία]] το 1943. Στην Άγκυρα κατασκεύασε πάρα πολλά έργα από το 1943 μέχρι το 1956, στα οποία περιλαμβάνεται ένα συγκρότημα κατοικιών με πάνω από 400 μονάδες και η μετατροπή του Εκθεσιακού Κέντρου της Άγκυρας στην [[Λυρική Σκηνή της Άγκυρας]]. Το 1954 επέστρεψε πάλι στη Γερμανία για την ανακατασκευή της Στουτγάρδης και του [[Ντίσελντορφ]].▼