Ρωσική πρωτοπορία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
[[Αρχείο:A Prounen by El Lissitzky c.1925.jpg|μικρογραφία|δεξιά|Λ.Λισίτσκι, "Proun", 1925. ]]
Ο όρος
== Η Προεπαναστατική Τέχνη στη Ρωσία ==
Γύρω στο 1910, εμφανίζεται στην τέχνη η πόλωση από την άρνηση του συμβολισμού, ο οποίος άνθιζε στη Ρωσία από το 1890. Από τη μια πλευρά, υπάρχουν οι ζωγράφοι που αναζητούν το "εθνικό ρωσικό στυλ", όπως οι Peredvishniki (Περιπλανώμενοι), οι οποίοι περιοδεύουν σε ολόκληρη τη Ρωσία, εμπνέονται από την αγροτική ζωή και κριτικάρουν τα εναπομείναντα στοιχεία της δουλοπαροικίας. Ενώ το αντίπαλο δέος αποτελείται από τους Δυτικόφιλους ζωγράφους και ακαδημαϊκούς που πρέσβευαν την ανάπτυξη της τέχνης μέσα από την ίδια την τέχνη. <ref>Διάλεξη: "Τα Φτερά μιας Μεγάλης Αρχιτεκτονικής", Ομάδα εργασίας: Ζώη Ευρυδίκη, Επιβλέποντες: Γεώργιος Πατρίκιος, Γεώργιος Αγγελής, Κωστής Κεβεντζίδης, τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης, 03/2012.</ref>
Την ίδια περίοδο εμφανίζεται ενα νέο ύφος στη ζωγραφική με έμπνευση από τη λαϊκή τέχνη, την αγιογραφία και την απλοποιημένη μορφή της πρωτόγονης τέχνης (νεο-πριμιτιβισμός) και με στοιχεία της προγενέστερης ρωσικής ζωγραφικής παράδοσης (εξάλειψη του βάθους ή απόδοσή του με άλλες τεχνικές από τη γεωμετρική προοπτική) αλλά και επιρροές από το γαλλικό κυβισμό, τον ιταλικό φουτουρισμό και το γερμανικό εξπρεσιονισμό. Με αυτή τη βάση γεννιέται ο ρωσικός φουτουρισμός που ονομάζεται κυβοφουτουρισμός και επεκτείνεται στην ποίηση. Κύριοι εκπρόσωποι ήταν οι ζωγράφοι Γκοντσαρόβα και Λαριόνοφ και αργότερα ποιητές που πρώτα ήταν ζωγράφοι όπως ο [[Μαγιακόφσκι]], ο Δαβίδ Μπουρκιούκ και ο Κρουτσόνιχ.
:''“Η φύση με την παλιά της έννοια δεν υπάρχει πια [...] παντού βασιλεύει η πόλη – εργοστάσιο [...] Ένα απλό αντίγραφο της οργανικής φύσης δε μας φτάνει πια [...] έχουμε συνηθίσει να τη βλέπουμε γύρω μας αλλαγμένη, πλασμένη από τα χέρια του ανθρώπου – δημιουργού και δεν είναι δυνατό να μην απαιτούμε το ίδιο και για την Τέχνη”'' <ref>Aleksandr Shevchenko: ''Neoprimitivism: Its Theory, Its Potentials, Its Achievements'', 1913, από το βιβλίο του John E.Bowlt “Russian Art of the Avant Garde – Theory and Criticism”, "Thames & Hudson", 1988</ref>
Γραμμή 17:
==== Φουτουρισμός ====
Ως υπέρβαση του κινηματογράφου, περιέχει την κίνηση, το δυναμισμό, τους νέους ρυθμούς που υποβάλλουν οι νέες συνθήκες ζωής.
Το μόνο κίνημα που μπορεί να συγκριθεί είναι του Ντανταϊσμού στη Δυτική Ευρώπη που εμφανίστηκε μερικά χρόνια αργότερα.<ref>Margit Rowell: ''Vladimir Tatlin: Letatlin. Ένα μοναδικό ουτοπιστικό όραμα'', από τον τόμο "Πρωτοπορία. Αριστουργήματα της συλλογής Κωστάκη", "Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης", Θεσσαλονίκη 1988.</ref>
Γραμμή 28 ⟶ 29 :
Ο ιταλικός φουτουρισμός αν και σύγχρονος με το ρωσικό κίνημα δεν είναι στην πραγματικότητα συγκρίσιμος <ref>Margit Rowell: ''Vladimir Tatlin: Letatlin. Ένα μοναδικό ουτοπιστικό όραμα'', από τον τόμο "Πρωτοπορία. Αριστουργήματα της συλλογής Κωστάκη", "Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης", Θεσσαλονίκη 1988.</ref> καθώς έχουν δύο θεμελιακές διαφορές:
#Ο ιταλικός φουτουρισμός αντιμετώπισε τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο από μιλιταριστικές – σοβινιστικές θέσεις και αργότερα στράφηκε σε
#Ακόμη, στην ποίηση και τη ζωγραφική των Ιταλών φουτουριστών, η καινούρια κατάσταση υποβάλλει την ανανέωση της καλλιτεχνικής μορφής, ενώ στο ρωσικό φουτουρισμό η καλλιτεχνική μορφή καθορίζει το περιεχόμενο.
==== Σουπρεματισμός του Μάλεβιτς και Ματεριαλισμός του Τάτλιν ====
[[Αρχείο:Malevich.black-square.jpg|μικρογραφία|δεξιά|Κ.Μάλεβιτς: "Μαύρο τετράγωνο", 1914-1915.]]
:''“Το θέμα δεν είναι σκοπός, αλλά απλά και μόνο το πιο ασήμαντο μέσο, η ζωγραφική μαθαίνει μόνο από τον εαυτό της. Το νόημα της ζωγραφικής δε βρίσκεται στο θέμα της, αλλά στο δικό της καθαρά ζωγραφικό περιεχόμενο. Βρίσκεται στην υφή, στη σύνθεση και στο ύφος”''<ref>Aleksandr Shevchenko: ''Neoprimitivism: Its Theory, Its Potentials, Its Achievements'', 1913, από το βιβλίο του John E.Bowlt “Russian Art of the Avant Garde – Theory and Criticism”, σελ.44-54.</ref>
Η διαπάλη για την προτεραιότητα ή όχι της μορφής απασχόλησε αρκετά την καλλιτεχνική κοινότητα της Ρωσίας. Η φορμαλιστική θέση ότι η μορφή καθορίζει το περιεχόμενο βρίσκει έδαφος στην ιδεαλιστική αντίληψη ότι η συνείδηση, η σκέψη καθορίζει την πραγματικότητα. Στη ζωγραφική αυτή η τάση παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις. Η τέχνη από μέσο γνώσης και οργάνωσης του κοινωνικού συναισθήματος γίνεται αυτοσκοπός: ζωγραφική για τη ζωγραφική. <ref>Η τέχνη απο το 1900 - συλλογικό έργο - επιμέλεια Μιλτιάδης Παπανικολάου, σελ. 130, "Επίκεντρο", 2η έκδοση, 2009.</ref>
:''“Σήμερα έχουμε τέχνη. Χτες ήταν μέσο, σήμερα έχει γίνει σκοπός. Άρχισε να υπάρχει για τον εαυτό της.”'' <ref>David Burliuk: ''Cubism (Surface - Plane)'', 1912, από το βιβλίο του John E.Bowlt “Russian Art of the Avant Garde – Theory and Criticism”, σελ.70.</ref>
| |||