Ρωσική πρωτοπορία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η τάση αυτή κορυφώνεται με την εμφάνιση ενός νέου ρεύματος, που καταργεί το ίδιο το αντικείμενο προς αναπαράσταση: τη μη αντικειμενική ή μη παραστατική ζωγραφική. Ο [[Καζιμίρ Μαλέβιτς|Μάλεβιτς]] - ιδρυτής αυτού του ρεύματος - το ονομάζει σουπρεματισμό. Με μια σειρά έργων που ξεκινούν απο το ελάχιστο της μορφής <ref>''Το μαύρο τετράγωνο εμφανίζεται για πρώτη φορά σε ένα από τα σκηνικά της χαρακτηριστικής - για το φουτουριστικό της τίτλο - όπερας "Νίκη επί του ηλίου" με λιμπρέτο του Κρουτσόνιχ σε ασημασιακή γλώσσα, μοσική Ματιούσιν, σκηνικά και κοστούμια Μάλεβιτς (1913).''</ref> η σουπρεματιστική ζωγραφική ολοκληρώνεται το 1917-1918 με τη σειρά "Λευκό πάνω σε λευκό". Ένα χρόνο μετά, ο [[Αλεξάντερ Ροντσένκο|Ρόντσενκο]] απαντάει με το "Μαύρο σε μαύρο". Φαίνεται, έτσι, το αδιέξοδο αυτής της αντίληψης που προέκυψε από ιδεαλιστκές τάσεις. Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση - την οποία χαιρέτησε - εγκαταλείπει τη ζωγραφική και ασχολείται με την εκπαίδευση και τη συγγραφή πραγματειών. Όταν αργότερα ξαναζωγραφίζει δε δημιουργεί σουπρεματιστικά έργα. Η τέχνη του συγγενεύει με αυτή του Καντίνσκι - προερχόταν από τους συμβολιστές και στράφηκε προς τον εξπρεσιονισμό. Και στους δύο καλλιτέχνες διακρίνει κανείς το μυστικισμό της έμπνευσης, την πρωταρχικότητα της εσωτερικότητας και την αντίληψη για την πνευματική χρησιμότητα της τέχνης.