Βίλχελμ Λαουρίτσεν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 11:
Όπως πολλοί άλλοι αρχιτέκτονες, τη δεκαετία του '20 υποστήριζε τον [[κλασικισμός|κλασικισμό]], όμως τα έργα του δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ. Το 1926 κερδίζει το Χρυσό Μετάλλιο της Ακαδημίας και στις αρχές της δεκαετίας του '30 ταξιδεύει στην κεντρική Ευρώπη, όπου έρχεται σε επαφή με τις τότε επαναστατικές τάσεις του [[φονξιοναλισμός|Φονξιοναλισμού]], τις οποίες και ενστερνίζεται.
Τα επόμενα χρόνια τα έργα του αποτελούν τα πρώτα δείγματα της μοντέρνας αρχιτεκτονικής στη Δανία και χαρακτηρίζονται από τεχνικές και δομικές καινοτομίες. Ο Λαουρίτζεν ως οπαδός πλέον του Φονξιοναλισμού συνδυάζει επιτυχώς τα νέα ερεθίσματά του με την κομψή αισθητική του και την πάντα προσεγμένη χρήση των υλικών. Το 1933 η πρώτη ανάθεση μεγάλου έργου είναι το εμπορικό κέντρο ''Daells Varehus'' στην [[Κοπεγχάγη]]. Ακολουθεί η νίκη του σε αρχιτεκτονικό διαγωνισμό και η δημιουργία του πρώτου αεροδρομίου της Δανίας λίγο πιο έξω από την Κοπεγχάγη, στο ''Amager'', το οποίο κατασκευάζεται από το 1937 μέχρι το 1939. Είναι εντυπωσιακή η πολύ προχωρημένη για την εποχή κυματιστή στέγη από [[μπετόν]] και η ασυνήθιστα μελετημένη και προχωρημένη κάτοψη γι' αυτό το είδος κτηρίου. Ένα ακόμα μεγάλο έργο που του ανατίθεται το 1934 είναι αυτό του Τηλεπικοινωνιακού Κέντρου στην Κοπεγχάγη και συγκεκριμένα το κτήριο που στεγάζει το ραδιοφωνικό σταθμό (Radiohuset). Το τελευταίο του δημιούργημα είναι η
Παράλληλα με την αρχιτεκτονική, ο Λαουρίτζεν ασχολήθηκε με τον σχεδιασμό επίπλων, τα οποία τις περισσότερες φορές συμπλήρωναν το αρχιτεκτονικό του έργο. Μεγάλο θαυμασμό δημιουργούν ακόμα και σήμερα οι επιτραπέζιες λάμπες που άρχισε να σχεδιάζει τη δεκαετία του '20.
|