Γκλέντα Τζάκσον: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η Τζάκσον έλαβε παγκόσμια αναγνωρισιμότητα για τον πρωταγωνιστικό ρόλο στη δραματική ταινία του [[Κεν Ράσελ]] ''Ερωτευμένες Γυναίκες (Women in Love, 1969)'' βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του [[Ντ. Χ. Λώρενς]]. Η ηθοποιός έλαβε το πρώτο της [[Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου]] για την τολμηρή της ερμηνεία στην ταινία, η οποία προκάλεσε σκάνδαλο για την εποχή της καθώς παρουσιάζεπαρουσίαζε τους δυο πρωταγωνιστές της [[Όλιβερ Ριντ]] και [[Άλαν Μπέιτς]] να παλεύουν γυμνοί. Την επιτυχία του ''Ερωτευμένες Γυναίκες'' ακολούθησε άλλη μια συνεργασία της με το σκηνοθέτη Κεν Ράσελ που θεωρήθηκε εξίσου αμφιλεγόμενη. Υποδύθηκε τη νυμφομανή σύζυγο του [[Πιότρ Τσαϊκόφσκι|Τσαϊκόφσκι]] στην ταινία ''Αιώνιοι Εραστές (The Music Lovers, 1970)'', η οποία συνέβαλε στο να ξεχωρίσει ως μια από εκείνες τις ηθοποιούς που έκαναν ό,τι πρόσταζε ο ρόλος προκειμένου η ερμηνεία τους να είναι πειστική και αξιομνημόνευτη. Το [[1971]] συμπρωταγωνίστησε με τον Πίτερ Φιντς στην ταινία του Τζον Σλέσιντζερ ''Καταραμένη Κυριακή (Sunday Bloody Sunday)'' μια ακόμη ταινία που πραγματευόταν την ομοφυλοφιλία. Η ηθοποιός έλαβε τη δεύτερή της υποψηφιότητα για [[Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου]], αλλά έχασε το βραβείο από τη [[Τζέιν Φόντα]] που αναδείχτηκε νικήτρια για το ρόλο της στην ταινία ''[[Η Εξαφάνιση]] (Klute, 1971)''. Την ίδια χρονιά υποδύθηκε την [[Ελισάβετ Α΄ της Αγγλίας]] σε δυο διαφορετικές περιστάσεις: Η πρώτη ήταν στην ταινία ''Μαρία Στιούαρτ, Βασίλισσα της Σκωτίας (Mary, Queen of Scots)'' (πλάι στη [[ΒανέσσαΒανέσα Ρεντγκρέιβ]] που υποδυόταν τη [[Μαρία Α΄ της Σκωτίας|Μαρία Στιούαρτ]], ενώ η δεύτερη ήταν στη μίνι σειρά ''Elizabeth R'' για την οποία βραβεύτηκε με [[Βραβεία Έμμυ|Βραβεία Έμμυ]]. Όντας στο μεταίχμιο της δόξας, η Τζάκσον εμφανίστηκε στο σόου των κωμικών Μόουρκαμπ και Γουάιζ, όπου υποδύθηκε την [[Κλεοπάτρα Ζ΄ της Αιγύπτου|Βασίλισσα Κλεοπάτρα]] της Αιγύπτου σε ένα κωμικό σκετς. Η επιτυχία της εμφάνισής της οδήγησε και σε άλλες εξίσου επιτυχημένες εμφανίσεις στο σόου κατά το [[1972]]. Την ίδια χρονιά οι Βρετανοί Κινηματογραφιστές την ψήφισαν ως την 6η πιο δημοφιλή ηθοποιό στο βρετανικό Box-Office<ref>Peter Waymark. "Richard Burton top draw in British cinemas." Times [London] 30 Dec. 1971: 2. The Times Digital Archive. Web. 11 July 2012.</ref>.

Το [[1973]] ο σκηνοθέτης Μέλβιν Φρανκ διαπίστωσε ότι η ηθοποιός ήταν σε θέση να αναλάβει και κωμικούς ρόλους και της πρόσφερε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην επόμενή του ταινία ''Απιστία με Αξιοπρέπεια (A Touch of Class, 1973)'', όπου εμφανίστηκε ως άπιστη σύζυγος στο πλευρό του Τζον Σίγκαλ. Η ηθοποιός βρέθηκε για μια ακόμη φορά στη λίστα των υποψηφίων για [[Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου]] και αναδείχτηκε νικήτρια για δεύτερη φορά. Φημολογείται ότι μετά τη νίκη της έλαβε τηλεγράφημα από τους Μόουρκομπ και Γουάιζ που έγραφε: ''Μείνε μαζί μας μικρή και σύντομα θα σε κάνουμε να κερδίσεις και τρίτο''. Εκείνη την περίοδο θεωρούταν ως μια από τις μεγαλύτερες Βρετανίδες ηθοποιούς. Το [[1974]] εμφανίστηκε σε μια ακόμη αμφιλεγόμενη παραγωγή, την ταινία ''Υπηρέτριες για Όλες τις Δουλειές (The Maids)'' βασισμένη στο θεατρικό του [[Ζαν Ζενέ]] ''Οι Δούλες''. Ακολούθησε η ερμηνεία στην ταινία ''Έντα Γκάμπλερ (Hedda, 1975)'', όπου υποδύθηκε τον ομώνυμο ρόλο, εκείνο της πολύπαθης ηρωίδας του θεατρικού του [[Χένρικ Ίψεν]]. Η ερμηνεία της της χάρισε ακόμη μια υποψηφιότητα για [[Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου]], το οποίο έχασε από τη Λουίζ Φλέτσερ, που κρίθηκε νικήτρια για την ταινία ''[[Στη Φωλιά του Κούκου]] (One Flew over the Cuckoo's Nest, 1975)''. Το [[1976]] πρωταγωνίστησε στην ταινία ''Σάρα ΜπερνάρντΜπερνάρ (The Incredible Sarah)'', όπου υποδύθηκε το θρύλο του θεάτρου [[Σάρα ΜπερνάρντΜπερνάρ]].

Το [[1992]] η Τζάκσον μπήκε στη [[Βουλή των Κοινοτήτων του Ηνωμένου Βασιλείου]], όντας υποψήφια με το [[Εργατικό Κόμμα (Μεγάλη Βρετανία)|Εργατικό Κόμμα]]. Μετά την εκλογική ανάμετρησηαναμέτρηση του [[1997]] διορίστηκε υφυπουργοςυφυπουργός στην Κυβέρνηση του [[Τόνι Μπλερ]] με αρμοδιότητα το Δίκτυο Μεταφορών του Λονδίνου. Παραιτήθηκε όμως από τη θέση αυτή, προκειμένου να θέσει υποψηφιότητα με το Εργατικό Κόμμα, για τη Δημαρχία του Λονδίνου το [[2000]]. Υποψήφιος του Εργατικού Κόμματος όμως ορίστηκε ο Φρανκ Ντόμπσον, ο οποίος έχασε τελικά την Δημαρχία από τον ανεξάρτητο υποψήφιο Κέβιν Λίβινγκστοουν. Επανεκλέγη βουλευτής στην εκλογική αναμέτρηση του [[2005]], λαμβάνοντας 14.615 ψήφους και αντιπροσωπεύοντας το 38,29% των ψηφοφόρων.