Μάρκος Αντώνιος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Οκταβιανός, συμμετείχε μαζί με τους δύο ύπατους, στη νικηφόρα μάχη κατά του Αντωνίου στη Μυτίνη<ref>Δίων Κάσσιος ''Ρωμαϊκή Ιστορία'' 46.29-38[http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Cassius_Dio/46*.html#29]</ref>, τον Απρίλιο του [[43 π.Χ.]], όπου ο Πάνσας και ο Ίρτιος σκοτώθηκαν. Ο Αντώνιος έφυγε και προσπάθησε να συναντήσει τον Λέπιδο, που ήταν φίλος του. Καθώς όμως δεν συνάντησε φιλική αντιμετώπιση από αυτόν, αποφάσισε να τον πολεμήσει. Μιλώντας στους στρατιώτες του Λέπιδου, κατάφερε να πείσει αρκετούς από αυτούς να μην του αντισταθούν. Μάλιστα, κάποιοι από αυτούς, ντυμένοι [[Εταίρα|εταίρες]], έφτασαν κρυφά στο στρατόπεδο του Αντωνίου, και του πρότειναν να σκοτώσουν τον Λέπιδο. Ο Αντώνιος απαγόρευσε να γίνει κάτι τέτοιο, και ξεκίνησε την επίθεση, κυριεύοντας εύκολα το στρατόπεδο του Λέπιδου. Ο Αντώνιος συμπεριφέρθηκε με μεγάλες τιμές στον Λέπιδο, και δεν του αφαίρεσε τον τίτλο του στρατηγού αυτοκράτορα (αρχιστράτηγος). Με τον ίδιο τρόπο συμπεριφέρθηκε και στον Μουνάτιο Πλάγκο. Έτσι, με μία δύναμη δεκαεπτά [[λεγεώνα|λεγεώνων]] πεζών και δέκα χιλιάδων ιππέων, διέσχισε τις [[Άλπεις]] προς την Ιταλία, ενώ άφησε και έξι λεγεώνες στη [[Γαλατία]].<ref>Πλούταρχος ''Βίοι Παράλληλοι, Αντώνιος'' 18</ref>

Στρατοπέδευσαν κοντά στους εχθρούς τους. Η μάχη δόθηκε στην περιοχή των [[Φίλιπποι|Φιλίππων]] (κοντά στη σημερινή [[Καβάλα]], που τότε ονομαζόταν Νεάπολη και ήταν το επίνειο των Φιλίππων). Στη μάχη τις [[3 Οκτωβρίου]] του [[42 π.Χ.]], ο Αντώνιος παρατάχθηκε αρχικά απέναντι στον Κάσσιο, ενώ ο Οκταβιανός απέναντι στο Βρούτο. Ο Οκταβιανός ηττήθηκε αρχικά κατά κράτος από τον Βρούτο, χάνοντας το στρατόπεδό του και δραπετεύοντας την τελευταία στιγμή. Αντίθετα, ο Αντώνιος νίκησε τον Κάσσιο. Ο δε Κάσσιος, πιστεύοντας ότι ο Βρούτος είχε ηττηθεί, διέταξε ένα από τους πιστούς του απελεύθερους, τον Πίνδαρο, να τον σκοτώσει. Λίγες μέρες αργότερα, στις [[23 Οκτωβρίου]], ο Οκταβιανός και ο Αντώνιος παρατάχθηκαν για δεύτερη φορά απέναντι στο Βρούτο. Αυτή τη φορά, ο Αντώνιος και ο Οκταβιανός νίκησαν τον Βρούτο, ο οποίος αυτοκτόνησε. Ο Αντώνιος πήρε τη δόξα για τη νίκη αυτή, καθώς ο Οκταβιανός ήταν άρρωστος.<ref name="Πλούτ 22">Πλούταρχος ''Βίοι Παράλληλοι, Αντώνιος'' 22</ref><ref>Δίων Κάσσιος ''Ρωμαϊκή Ιστορία'' Βιβλίο 47.20-49[http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Cassius_Dio/47*.html#20]</ref>

Την περίοδο εκείνη, που ο Αντώνιος βρισκόταν με την Κλεοπάτρα στην [[Αλεξάνδρεια]], ξοδεύοντας τεράστια ποσά σε δείπνα και λοιπές γιορτές, στη Ρώμη η γυναίκα του Φουλβία και ο αδελφός του Λεύκιος αντιμετώπιζαν τον Οκταβιανό<ref>Δίων Κάσσιος ''Ρωμαϊκή Ιστορία'', 48.1-18[http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Cassius_Dio/48*.html#1]</ref>. , ενώ ο στρατός των Πάρθων βρισκόταν στη [[Μεσοποταμία]], αναγορεύοντας αυτοκράτορα τον Ρωμαίο αποστάτη Λαβιηνό και προετοιμάζοντας εισβολή στη Συρία. Ο Αντώνιος δεν δίστασε να ικανοποιήσει διάφορες επιθυμίες της Κλεοπάτρας. Έτσι σκότωσε την αδελφή της [[Αρσινόη Δ' της Αιγύπτου|Αρσινόη]], έναν άνδρα που η ίδια υποστήριζε πως ήταν ο αδελφός της [[Πτολεμαίος ΙΓ']] και ακόμα τον διοικητή της [[Κύπρος|Κύπρου]],ως σύμμαχο του Κάσσιου<ref>Αππιανός ''Εμφύλιοι Πόλεμοι'', 5.9</ref>. Ο Αντώνιος πέρασε το χειμώνα του [[41 π.Χ.|41]] – [[40 π.Χ.]] στην Αίγυπτο. Την άνοιξη του [[40 π.Χ.]], έμαθε τα νέα από τη Ρώμη, για την ήττα της Φουλβίας και αναγκάστηκε να επιστρέψει πίσω. Η Φουλβία όμως πέθανε μετά από λίγες μέρες στη [[Σικυώνα]] και ο Αντώνιος φτάνοντας στην Ιταλία συμφιλιώθηκε με τον Οκταβιανό. Με τον Οκταβιανό χώρισαν το κράτος, έχοντας ως σύνορο το [[Ιόνιο πέλαγος|Ιόνιο]], το φθινόπωρο του [[40 π.Χ.]], με τη [[Συνθήκη του Βρινδησίου]]. Ο Αντώνιος πήρε την ανατολική περιοχή και ο Οκταβιανός τη δυτική. Ο Λέπιδος κράτησε τη [[Λιβύη]]. Τότε, έλαβε για νέα του σύζυγο την αδελφή του Οκταβιανού, την Οκταβία (Σεπτέμβριος του [[40 π.Χ.]]), που ήταν χήρα του [[Γάιος Μάρκελλος|Γάιου Μάρκελλου]], και θεωρούσαν πως είχε μεγάλη ομορφιά αλλά και σύνεση, κάτι που θα βοηθούσε και τον Αντώνιο.<ref>Πλούταρχος ''Βίοι Παράλληλοι, Αντώνιος'' 31</ref>

Αφού βοήθησε στους διακανονισμούς με τον [[Σέξτος Πομπήιος|Σέξτο Πομπήιο]], γιου του Πομπηίου του Μεγάλου, το [[39 π.Χ.]] με τη [[Συμφωνία του Μισένου]]<ref name=auto4>Πλούταρχος ''Βίοι Παράλληλοι, Αντώνιος'' 33-34</ref><ref>Δίων Κάσσιος ''Ρωμαϊκή Ιστορία'' 48.27-31[http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Cassius_Dio/48*.html#27] και 48.36-38[http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Cassius_Dio/48*.html#36]</ref>, αποφάσισε να στείλει τον Βεντίδιο στην Ασία, για να αντιμετωπίσει τους [[Παρθία|Πάρθους]]. Ο ίδιος μαζί με την Οκταβία, που είχε ήδη γεννήσει μία κόρη από τον Αντώνιο, έφυγαν από την Ιταλία για την Αθήνα. Εκεί έμαθε ότι ο Βεντίδιος είχε νικήσει τους Πάρθους, είχε σκοτώσει τον Λαβιηνό και είχε αιχμαλωτίσει τον Φρανιπάτη, τον πιο ικανό στρατηγό του βασιλιά Ορώδη.<ref>Δίων Κάσσιος ''Ρωμαϊκή Ιστορία'' 48.39-41[http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Cassius_Dio/48*.html#39]</ref> Ο Αντώνιος αποφάσισε να πάει στον πόλεμο. Ο γιος του βασιλιά Ορώδη, Πάκορος επιτέθηκε στη Συρία, όμως ο Βεντίδιος τον αντιμετώπισε με επιτυχία και τον σκότωσε. Στη συνέχεια πολιόρκησε τον Αντίοχο της Κομμαγήνης και όταν ζήτησε να του παραδοθεί, του πρότεινε να μιλήσει στον Αντώνιο, που πλησίαζε. Ο Αντώνιος όμως δεν άφησε τον Βιντίδιο να υποχωρήσει και συνέχισε αυτός την πολιορκία. Οι πολιορκημένοι όμως αντιστάθηκαν γενναία και ο Αντώνιος αναγκάστηκε να υπογράψει ειρήνη για να απεμπλακεί, και να επιστρέψει στην Αθήνα. Και διάφοροι άλλοι στρατηγοί του επέτυχαν διάφορες νίκες στην Ανατολή, κάνοντας το όνομα του Αντωνίου γνωστό σε αυτές τις περιοχές.<ref name=auto4 /><ref>Δίων Κάσσιος ''Ρωμαϊκή Ιστορία'' 49.19-21[http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Cassius_Dio/49*.html#19]</ref>

Σε εκστρατεία του στην Αρμενία για να τιμωρήσει τον Αρταουάσδη, βασιλιά των Αρμενίων που τον εγκατέλειψε στη μάχη με τους Πάρθους, ο Αντώνιος, αφού νίκησε και πήρε αιχμάλωτο τον Αρταουάσδη, τον παρουσίασε σε [[θρίαμβος|θρίαμβο]] στην Αλεξάνδρεια μπροστά από την Κλεοπάτρα. Αυτό ερχόταν σε αντίθεση με τη Ρωμαϊκή παράδοση που ήθελε όλους τους θριάμβους να γίνονται στην Ιερά Οδό στη Ρώμη. Έπειτα ανακήρυξε την Κλεοπάτρα «Βασίλισσα των Βασιλέων», βασίλισσα της Αιγύπτου, της Κύπρου, της Λιβύης και της Κοίλης Συρίας, με συμβασιλέα («Βασιλεύς των Βασιλέων»), τον γιό της [[Καισαρίων|Καισαρίωνα]], ως νόμιμο διάδοχο του Ιουλίου Καίσαρα. Ανακήρυξε τους γιούς του από την Κλεοπάτρα, το μεν Αλέξανδρο Ήλιο «Μέγαν Βασιλέα» της Αρμενίας και όλων των ανατολικών επαρχιών των εδαφών του Αλεξάνδρου του Μεγάλου μέχρι την Ινδία (όταν θα τα κατακτούσε), τον δε [[Πτολεμαίος Φιλάδελφος|Πτολεμαίο Φιλάδελφο]] βασιλιά της Συρίας και της [[Μικρά Ασία|Μικράς Ασίας]]. Η Κλεοπάτρα Σελήνη ανακηρύχτηκε βασίλισσα της [[Κυρηναϊκή|Κυρηναϊκής]]. <ref>Δίων Κάσσιος 49.41[http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Cassius_Dio/49*.html#41]</ref>. Η δε Κλεοπάτρα, κυκλοφορούσε ντυμένη ως αρχαία Αιγύπτια θεά και την αποκαλούσαν "Νέα [[Ίσις|Ίσιδα]]" <ref>Πλούταρχος ''Βίοι Παράλληλοι, Αντώνιος'' 54</ref>. Ο Αντώνιος αποκαλούσε τον εαυτό του "Νέο [[Διόνυσος|Διόνυσο]]".<ref>Πλούταρχος ''Βίοι Παράλληλοι, Αντώνιος'' 60.5</ref>

* [[Δίων Κάσσιος]] - ''Ρωμαϊκή Ιστορία'' [http://remacle.org/bloodwolf/historiens/Dion/livre46.htm Βιβλίο 46], [http://remacle.org/bloodwolf/historiens/Dion/livre47.htm Βιβλίο 47], [http://remacle.org/bloodwolf/historiens/Dion/livre48.htm Βιβλίο 48], [http://remacle.org/bloodwolf/historiens/Dion/livre49.htm Βιβλίο 49], [http://remacle.org/bloodwolf/historiens/Dion/livre50.htm Βιβλίο 50], [http://remacle.org/bloodwolf/historiens/Dion/livre51.htm Βιβλίο 51] - πρωτότυπο και γαλλική μετάφραση