Βιβλιοθήκη Μπόντλιαν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
[[Αρχείο:Bodleian20040124CopyrightKaihsuTai.jpg|right|thumb|250px|Η είσοδος της Βιβλιοθήκης]]
Η '''βιβλιοθήκη Μπόντλιαν''' (αγγλ. '''Bodleian Library''', προφ. /ˈbɒdliən/ or /bɒdˈliːən/, αποκαλούμενη στα ελληνικά και '''Βοδλεϊανή''', '''Βοδληιανή''', '''Μποντλιανή''', '''Μποντλίαν''' και '''Μποντλέιαν''') είναι η βασική βιβλιοθήκη για έρευνα στο [[Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης]], μια από τις παλαιότερες στην [[Ευρώπη]] και δεύτερη σε μέγεθος στο [[Ηνωμένο Βασίλειο]] (με πρώτη την [[Βρετανική Βιβλιοθήκη]]). Είναι επίσης γνωστή στους λογίους - ιδιαίτερα στην [[Οξφόρδη]] ως "Bodley" ή και απλά "The Bod". Προορίζεται αποκλειστικά για μελέτες και έρευνες και απαιτείται από τους χρήστες να μην την χρησιμοποιούν για επουσιώδεις λόγους, αλλά μόνον εφόσον ασχολούνται με τα δύο προαναφερθέντα αντικείμενα.<ref name=fm>[http://archive.org/stream/bodleianlibrarya00mada#page/12/mode/2up Falconer Madan, ''The Bodleian library at Oxford'', Duckworth & co. London, 1919 σελ. 7]</ref> Η βιβλιοθήκη είναι προσβάσιμη στο κοινό, αλλά προκειμένου κάποιος να εγγραφεί σε αυτήν ως αναγνώστης, αν δεν είναι σπουδαστής σε κάποια σχολή του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης απαιτείται αρχικά αίτησή του στη διοικητική υπηρεσία της Βιβλιοθήκης και, εφόσον δεν είναι απόφοιτος της Οξφόρδης ή φοιτητής σε κάποιο άλλο εκπαιδευτικό ίδρυμα, η απονομή κάρτας αναγνώστη πιθανότατα γίνεται με κάποια χρέωση.<ref>[http://www.bodleian.ox.ac.uk/bodley/services/admissions University of Oxford, Bodleian Library and Radciffe Camera, ''Admissions'']</ref> Καθώς αποτελεί, κυρίως, βιβλιοθήκη αναφοράς, το περιεχόμενό της δεν μπορεί να απομακρυνθεί από τα αναγνωστήρια. Από το 1610 μέχρι σήμερα, αποτελεί μία από τις έξι αποθετήριες βιβλιοθήκες του Ηνωμένου Βασιλείου<ref>[http://www.legaldeposit.org.uk/index.html Agency for the Legal Deposit Libraries]]</ref>, υπό την έννοια ότι όλες οι εκδοτικές εταιρείες που εκδίδουν κάποιο βιβλίο στη χώρα οφείλουν να αποστείλουν αντίτυπό του στη Βιβλιοθήκη. Αυτή η "σύμβαση" ανανεώθηκε με τη νομοθετική πράξη περί αποθετηρίων βιβλιοθηκών του 2003. Σύμφωνα με τον Ιρλανδικό νόμο, η Βιβλιοθήκη δικαιούται να ζητήσει ένα αντίγραφο από κάθε βιβλίο που εκδίδεται στη [[Δημοκρατία της Ιρλανδίας]]<ref>[http://www.irishstatutebook.ie/2000/en/act/pub/0028/print.html S198(5) Copyright and Related Rights Act 2000]</ref>.
==Ιστορία==
Γραμμή 25:
Η Βιβλιοθήκη Ράντκλιφ, όπως λεγόταν μέχρι το 1860, λειτούργησε τελείως ανεξάρτητα από τη Βιβλιοθήκη Μπόντλιαν με λίγους αναγνώστες σε καθημερινή βάση, ενώ η συλλογή βιβλίων που διέθετε ήταν ανομοιογενής και δεν εξυπηρετούσε κάποιον εμφανή σκοπό. Οι πρώτοι της βιβλιοθηκάριοι επέδειξαν περίεργη απροθυμία στην προσθήκη νέων βιβλίων. Η κατάσταση άρχισε να βελτιώνεται στις αρχές του 19ου αιώνα, οπότε άρχισε να δημιουργείται μια συλλογή από βιβλία ιατρικής και φυσικής ιστορίας. Η δημιουργία αυτής της συλλογής είχε ως αποτέλεσμα την έκδοση του πρώτου εντύπου καταλόγου της το 1835.
 
Εν τω μεταξύ, η συλλογή της Μπόντλιαν άρχισε να μεγαλώνει εκ νέου, καθώς νέες νομοθετικές συμφωνίες με τον Σύνδεσμο Εκδοτών είχαν ως συνέπεια η εκ μέρους τους απόθεση νέων εκδόσεων να γίνει πιο αποτελεσματική. Το 1842 εκτός από την χωρίς επιβάρυνση απόθεση βιβλίων από τον Σύνδεσμο, η Βιβλιοθήκη επικεντρώθηκε τόσο στη συλλογή χειρογράφων όσο και ξενόγλωσσων εκδόσεων, ενώ συνέχιζε να δέχεται δωρεές, με σημαντικότερη αυτή του Φράνσις Ντους (Francis Douce) το 1834: 18.000 τυπωμένα βιβλία, από τα οποία 300 είχαν τυπωθεί πριν το 1500 και 393 χειρόγραφα. Το 1843 τυπώθηκε κατάλογος με τα βιβλία της Μπόντλιαν σε τρεις τόμους ενώ το 1849 υπολογιζόταν ότι περιείχε 220.000 βιβλία και 21.000 χειρόγραφα. Η βιβλιοθήκη δεν στέγαζε μόνο βιβλία: Διέθετε στη συλλογή της εικόνες, γλυπτά, νομίσματα, μετάλλια και "περίεργα" αντικείμενα επιστημονικού ενδιαφέροντος αλλά και, όπως αποκαλούνταν, "εξωτικά" (exotic). Σε αυτά περιλαμβανόταν ακόμη και ένας ταριχευμένος [[κροκόδειλος]] από τη [[Τζαμάικα]]. Όλα αυτά είχαν αρχίσει να δημιουργούν εκ νέου προβλήματα χώρου στη Βιβλιοθήκη.
 
Το 1860 η Βιβλιοθήκη Ράντκλιφ απορροφήθηκε από την Μπόντλιαν και μετονομάστηκε σε "Radcliffe Camera" ("δωμάτιο Ράντκλιφ" στα λατινικά).<ref name=/ox>
<!--
 
 
 
Meanwhile the Bodleian’s collections had begun to grow again. Successive pieces of legislation made the agreement with the Stationers’ Company more effective, so that by 1842 the library could concentrate its purchases on manuscripts and foreign books, secure in the knowledge that new books published in England would be deposited free of charge. Gifts of books and manuscripts continued to be made, notably that of 18,000 printed books (including 300 incunabula – books printed before 1500) and 393 manuscripts from the bequest of Francis Douce in 1834. In 1849, six years after the publication of a new catalogue in three folio volumes, there were estimated to be 220,000 books and some 21,000 manuscripts in the library’s collection.
In 1755 the collections were augmented by the Countess of Pomfret’s gift of a large part of the Arundel Marbles, the first collection of antique statuary to be formed in England. They were housed in two of the ground-floor rooms around the quadrangle no longer needed for teaching. Starting in 1788, the rooms on the first floor were given over to library use, including the storage of manuscripts, and with the opening of the University Galleries – now the Ashmolean Museum – in Beaumont Street in 1845 the marbles were transferred to a more suitable setting, as were seventy pictures from the top-floor gallery.
 
This left more space for storing books, which was further increased in 1859 when the University agreed to relinquish the last of its ground-floor lecture rooms; they were rehoused in 1876–82 in the new Examination Schools in the High Street. With its completion the whole of the Schools Quadrangle was at last in the hands of the library, save for two rooms in the tower in which the Oxford University archives were kept.
 
A further increase in space came about in 1860, when the Radcliffe Library was taken over by the Bodleian and renamed the Radcliffe Camera (the word camera means room in Latin). The upper-floor library became a reading room, used mainly by undergraduates, who had been admitted to the Bodleian since 1856, and the ground floor was turned into a book-stack (it was converted into a second reading room in 1941). Thus the library acquired its first major addition of space for readers since the building of Selden End in 1634; by the beginning of the twentieth century an average of a hundred people a day were using it.
-->