Σαμάρα (Ρωσία): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''Σαμάρα''' ([[Ρωσικά]]:''Сама́ра'') είναι μια πόλη της [[Ρωσία|Ρωσίας]] χτισμένη στην αριστερή όχθη του ποταμού [[Βόλγας|Βόλγα]], στα νοτιοανατολικά του ευρωπαϊκού τμήματος της χώρας. Από το [[1935]] έως το [[1991]], ονομάζονταν '''Κούιμπισεφ''' (Куйбышев) προς τιμήν του σοβιετικού κρατικού αξιωματούχου [[Βαλερί Κούιμπισεφ|Βαλέριου Κούιμπισεφ]]. Έχει πληθυσμό 1.150.000 κατοίκων και είναι σημαντικό οικονομικό και βιομηχανικό κέντρο, διαθέτοντας [[μεταλλουργία|μεταλλουργικές βιομηχανίες]], βιομηχανίες οχημάτων και [[μηχανοκατασκευή|μηχανοκατασκευών]], σιδηροδρομικού εξοπλισμού, [[χημική βιομηχανία|χημικών]], [[διυλιστήριο|διύλισης πετρελαίου]] καθώς και [[αεροδιαστημική βιομηχανία]] η οποία κατασκευάζει τους πυραύλους [[Πρόγραμμα Σογιούζ|Σογιούζ]] για το διαστημικό πρόγραμμα της Ρωσίας.<br /><br />

Η Σαμάρα πρωτοαναφέρεται στα επίσημα έγγραφα το [[1586]], όταν, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του [[τσάρος|τσάρου]] [[Φιοντόρ Α' της Ρωσίας (ο Κωδωνοκρούστης)|Φιοντόρ Α']] και με εντολή του τότε επιτρόπου [[Μπαρίς Γκοντουνόφ]], κατασκευάστηκε στην περιοχή της συμβολής του ποταμού [[Σαμάρα (παραπόταμος Βόλγα)|Σαμάρα]] με τον Βόλγα, οχυρό το οποίο σκοπό είχε την προστασία από τις επιθέσεις νομάδων και τη διαφύλαξη της υδάτινης οδού από το [[Καζάν]] στο [[Αστραχάν]]. Το οχυρό αυτό προστατεύονταν από πυκνό, αδιαπέραστο [[δάσος]] από τα βόρεια και από τα ανατολικά, από τον ποταμό Σαμάρα στα νότια και από το Βόλγα στα δυτικά. Ήδη το [[1636]] το μήκος της ξύλινης οχύρωσης έφτανε τα 1.700700μ. ενώ το πλάτος τα 350μ. Το [[1689]], το οχυρό ανακηρύχθηκε επίσημα σε πόλη με την ονομασία που έχει και σήμερα. Στο χρονικό αυτό σημείο, η Σαμάρα δεν είναι πλέον μόνο ένα φυλάκιο στρατιωτικής σημασίας άλλα σημαντικός εμπορικός κόμβος και διαμετακομιστικό κέντρο στο εμπόριο με την Ανατολή. Το [[1708]] ήταν η ένατη μεγαλύτερη πόλη της επαρχίας του Καζάν ενώ λίγο αργότερα, το [[1719]], έγινε τμήμα της επαρχίας του Αστραχάν. Το [[1851]], η πόλη αριθμούσε 15.000 κατοίκους και ήταν το σημαντικότερο κέντρο παραγωγής [[σιτάρι|σιταριού]] ολόκληρης της ρωσικής αυτοκρατορίας. Το 19ο αιώνα άρχισε η ανάπτυξη και κατασκευή αλευρόμυλων και ήδη στις αρχές του 20ου αιώνα ήταν μεγαλύτερο κέντρο επεξεργασίας σιτηρών της Ρωσίας. Την εποχή αυτή, υπάρχουν 46 εργοστάσια και επιχειρήσεις που απασχολούν 2.500 εργαζόμενους. Η εγγύτητα με τις πλούσιες σε μεταλλεύματα περιοχές των [[Ουράλια|Ουραλίων]] και της λεκάνης του [[Ντόνετς]] βοήθησε ώστε να αναπτυχθεί ταχύτατα η βιομηχανία επεξεργασίας μετάλλων και μηχανοκατασκευών. Από το [[1941]] έως το [[1943]], η πόλη απέκτησε ιδιαίτερη πολιτική και στρατηγική σημασία, όταν, εν όψει της απειλής κατάληψης της [[Μόσχα|Μόσχας]] από τα γερμανικά στρατεύματα, πολλές κρατικές υπηρεσίες και υπουργεία καθώς και πολλές βιομηχανικές μονάδες μετακόμισαν για λόγους ασφαλείας στην περιοχή της Σαμάρα.<br /><br />