Τουρκομανικά Εμιράτα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οι '''Ορτοκίδες''' υπήρξαν τουρκική δυναστεία που κυβέρνησε την περιφέρεια του [[Ντιγιαρμπακίρ]] στη νοτιοανατολική [[Ανατολία]] μέσω δύο κλάδων: των Χισν Καϋφά-Αμίτ και των [[Μαρντίν]]-Μαγιαφαρικίν. Ο πρώτος ηγέτης τους, Ορτούκ ιμπν Εκσέμπ, αναφέρεται ότι πήρε μέρος σε εκστρατεία του Βυζαντίου κατά των [[Νορμανδοί|Νορμανδών]]. Λίγα χρόνια αργότερα πολεμούσε για λογαριασμό του Σελτζούκου σουλτάνου Μαλίκ Σαχ και του αδελφού του [[Τουτούς Α΄|Τουτούς]] παίρνοντας για τις υπηρεσίες του ως αντάλλαγμα την [[Παλαιστίνη (ιστορική περιοχή)|Παλαιστίνη]] (1086). Ο διάδοχός του Μουγίν αντ-Ντιν Σοκμέν, μετά την κατάκτηση της Παλαιστίνης από τους Φατιμίδες της Αιγύπτου γύρισε στο Ντιγιαρμπακίρ και ανέλαβε τη διοίκηση της εκείθεν περιοχής. Στη μεγαλύτερη ακμή τους οι Ορτοκίδες έφτασαν μέχρι τη [[Μεσοποταμία]], επεκτεινόμενοι βορειοανατολικά κατά μήκος της ανατολικής όχθης του [[Ευφράτης|Ευφράτη]] στην περιοχή της [[Ντιγιαρμπακίρ|Άμιδας]] (1113). Η ανάμιξή τους σε πολέμους με τους Σταυροφόρους και οι βλέψεις του [[Σαλαντίν]] στην περιοχή επέφεραν την παρακμή τους, υποτασσόμενοι στον τελευταίο και τους διαδόχους του [[Αγιουβίδες]], τη δεκαετία του 1180. Στη συνέχεια οι Ορτοκίδες εξακολούθησαν να ηγεμονεύουν στο Ντιγιαρμπακίρ, ως υποτελείς όμως των Σελτζούκων του Ικονίου και των [[Δυναστεία των Χωρεσμίων|Χωρεσμίων]] Τούρκων. Το 1232 ο κλάδος των Χισν Καϋφά-Αμίτ διαλύθηκε από τους Σελτζούκους ενώ ο κλάδος των Μαρντίν-Μαγιαφαρικίν διατηρήθηκε ως υποτελής στους Μογγόλους έως το 1408, οπότε και διαλύθηκε από την τουρκική ομοσπονδία των Μαυροπροβατάδων.