Βιττόριο ντε Σίκα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 2:
Ο Βιτόριο ντε Σίκα γεννήθηκε το 1901 στη περιοχή της Ιταλίας Φροζινόνε. Γιος Ιταλού επιχειρηματία αρχικά ξεκίνησε σπουδές για σταδιοδρομία τραπεζικού πλην όμως οικονομική άνάγκη τον υποχρέωσε το 1923 να συμμετάσχει ως μέλος σε θεατρικό θίασο όπου και ακολούθησε το επάγγελμα του ηθοποιού. Το 1926,παράλληλα με την ενασχόληση του με το θέατρο, στράφηκε προς τον κινηματογράφο. Πρώτος του ρόλος στον κινηματογράφο, που τον καθιέρωσε και ως κινηματογραφικό αστέρι ήταν στην ταινία "''Οι άντρες, τι παλιάνθρωποι!''" (1932) σε σκηνοθεσία του Μάριο Κομερίνι. Η δε πρώτη του ταινία ως σκηνοθέτης ήταν το "''Δυο ντουζίνες κόκκινα τριαντάφυλλα''" (1940).<br />
Οι επόμενες ταινίες του, μετά τον [[Β' Π.Π.]], όπως ''Λούστρο παπουτσιών'' (Sciuscia, 1946), ''Κλέφτης ποδηλάτων'' (Ladri Di Biciclette, 1948), ''Θαύμα στο Μιλάνο (Miracolo A Milano, 1951)'', ''Ό,τι μου αρνήθηκαν οι άνθρωποι'' (Umberto D., 1952) θεωρούνται κορυφαία έργα του νεορεαλισμού, καθώς εκφράζουν με πόνο και ανθρωπιά τη δραματική κοινωνική κατάσταση της μεταπολεμικής Ιταλίας (εγκαταλειμμένα παιδιά, άνεργοι, άστεγοι). Με την ταινία ''[[Η
* Σημειώνεται ότι η πρεμιέρα της ταινίας του "Τελευταίο ταξίδι" δόθηκε στο Παρίσι λίγο μετά τον θάνατό του.
|