Αυτοκρατορία των Σασσανιδών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το 527, επίθεση των Βυζαντινών εναντίον της [[Νίσιβη|Νίσιβης]] αναχαιτίστηκε και οι προσπάθειες των Βυζαντινών να οχυρώσουν θέσεις κοντά στα σύνορα αντικρούστηκαν επιτυχώς. Το 530, ο Καβάδης Α' έστειλε στρατό να επιτεθεί στη σημαντική βυζαντινή συνοριακή πόλη [[Δάρας]]. Ο περσικός στρατός συγκρούστηκε με το βυζαντινό στρατό του στρατηγού [[Βελισάριος|Βελισάριου]], και παρότι υπέρτερος σε αριθμούς στρατιωτών, ηττήθηκε στη [[Μάχη του Δάρας]]. Την ίδια χρονιά, ένας δεύτερος περσικός στρατός ηττήθηκε στα [[Σάταλα]] από τους Βυζαντινούς των στρατηγών Σίττα και Δωρόθεου, αλλά το 531 περσικός στρατός συνοδευόμενος από δυνάμεις του [[Λαχμίδες|Λαχμίδη]] Άραβα βασιλιά [[Αλαμούνδαρος Γ' των Λαχμιδών|Αλαμούνδαρου Γ']] νίκησαν το Βελισάριο στη [[Μάχη του Καλλίνικου (531)|Μάχη του Καλλίνικου]], και το 532 συνομολογήθηκε ''αιώνια ειρήνη''.<ref>Zarinkoob, p. 229.</ref> Παρόλο που δε μπορούσε να ξεφύγει από την πίεση των Εφθαλιτών, ο Καβάδης Α' επέτυχε να αποκαταστήσει την τάξη στο εσωτερικό της αυτοκρατορίας του, πολέμησε με επιτυχία εναντίον των Βυζαντινών, ίδρυσε αρκετές πόλεις, μερικές από τις οποίες πήραν το όνομά του, ενώ ξεκίνησε και μια αρτιότερη οργάνωση του φορολογικού συστήματος και της εσωτερικής διοικητικής δομής.

Μετά τον Καβάδη Α', ο υιός του [[Χοσρόης Α']], ανέβηκε στο θρόνο. Είναι οι πιο διάσημος από τους Σασσανίδες βασιλείς. Το Σεπτέμβριο του [[532]], ο [[Ιουστινιανός Α΄]] και ο Χοσρόης Α' υπέγραψαν την ''Αιώνια Ειρήνη''<ref>Zarinkoob, p. 229.</ref>. Ο Χοσρόης Α' είναι περισσότερο γνωστός για τις μεταρρυθμίσεις του στο αναχρονιστικό κυβερνητικό σύστημα των Σασσανιδών. Στις μεταρρυθμίσεις του εισήγαγε ένα ορθολογικό φορολογικό σύστημα, βασισμένο στις γαιοκτησίες, το οποίο ο πατέρας του είχε ξεκινήσει και με το οποίο είχε προσπαθήσει με κάθε τρόπο να αυξήσει τον πλούτο και τα έσοδα της αυτοκρατορίας. Ο Χοσρόης Α' ανέπτυξε μια νέα στρατιωτική δύναμη, των πληρωμένων και εφοδιασμένων από την κεντρική κυβέρνηση και τη γραφειοκρατία ''ιπποτών'', προσδένοντας το στρατό και τους γραφειοκράτες πιο στενά στην κεντρική κυβέρνηση παρά στους τοπικούς άρχοντες.