Αλεξάντρ Ζοζέφ Ιντούλφ Βενσάν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 10:
Από τις πολυάριθμες και ποικίλες εργασίες του Βενσάν ξεχωρίζουν οι: «Έρευνες για τις εκθετικές και λογαριθμικές λειτουργίες» (1832), «Σχετικά με την επίλυση μαθηματικών εξισώσεων» (''Journal de Liouville'', 1834 και 1835), «Θεωρία του παραλληλογράμμου του [[Τζέιμς Βατ|Βαττ]] και περί της καμπύλης μεγάλης κλίσης» (''Mémoires de la société de Lille'', 1837), «Η Καταγωγή των [[Αριθμός|Αριθμών]]» (1839), στην οποία ο συγγραφέας αρνείται ότι οι αριθμοί προέρχονται από τους [[Άραβες]], «Για τον Αριθμό του [[Πλάτων|Πλάτωνα]]» (1839), όπου αποσαφήνισε μία διαφιλονικούμενη παράγραφο της ''[[Πολιτεία του Πλάτωνα|Πολιτείας]]'', «Πραγματεία για τη γεωγραφική θέση του Vicus Helena» (1840), «Περί της μαθηματικής θεωρίας της κλίμακας», κλπ. Γενικά, συνέγραψε πολλές εργασίες (1832-1838), ιδιαίτερα για τη θεωρία και την ιστορία της [[μουσική|μουσικής]]. Μία άλλη σειρά εργασιών 600 σελίδων είναι τα «Σημειώματα και αποσπάσματα χειρογράφων» (''Notices et extraits des manuscrits'') δημοσιευμένων από την «Ακαδημία επιγραφών και γραμμάτων». Αποτελείται από μεταφράσεις, όπως την «Πραγματεία για τον κανόνα αρμονικής του [[Βάκχειος ο Γέρων|Βακχείου του Γέροντα]]», τα «Σημειώματα και Υπομνήματα» πάνω σε αρχαία κείμενα, εργασίες που σχηματίζουν πλήρεις μονογραφίες πάνω σε δύσκολα σημεία του αρχαίων ελληνικών κειμένων. Ακόμη μετέφρασε διάφορα ''Αποσπάσματα'', και το έργο «Περί Αρμονικής» του Βυζαντινού λογίου [[Γεώργιος Παχυμέρης|Γεωργίου Παχυμέρη]]. Οι έρευνές του πάνω στη μουσική συνοδεύτηκαν από οδηγίες για την κατασκευή κατάλληλων οργάνων, ώστε να αναπαραχθούν οι αρχαίες μελωδίες. Αυτές εκδόθηκαν από το Ινστιτούτο της Γαλλίας, του οποίου ο Βενσάν εκλέχτηκε μέλος τον Μάιο του [[1850]] (Ακαδημία επιγραφών και γραμμάτων), αντικαθιστώντας τον σινολόγο Εντουάρ Μπιό (Édouard Biot, 1803-1850).
 
Άλλες εργασίες του Βενσάν είναι: «Περί των σημάτων φωτιάς», πάνω σε παραγράφους των ''Κεστών'' του [[Σέξτος Ιούλιος Αφρικανός|Σέξτου Ιούλιου Αφρικανού]] (Ινστιτούτο της Γαλλίας, 1840), «Ερμηνεία δύο παραγράφων του [[Ευκλείδης|Ευκλείδη]]» (1844), «Περί της Μουσικής στην Αρχαία Ελληνική [[Τραγωδία]]», με την ευκαιρία παράστασης της [[Αντιγόνη|Αντιγόνης]], «Περί της αρμονίας του δοχμίου» (''Revue archéologique'', 1845), «Περί του συστήματος επιστημονικής σημειογραφίας της Σχολής της [[Αλεξάνδρεια|Αλεξάνδρειας]]» (1846), «Περί των ανεκδότων αποσπασμάτων του [[Πρόκλος|Πρόκλου]]» (1847), «Δοκίμιο για την εξήγηση ορισμένων γνωστικών λίθων» (''Mémoires de la Société des antiquaries de France'', 1849-1851), «Λόγος για τη Μουσική των Αρχαίων Ελλήνων», που ανακοινώθηκε σε επιστημονικό συνέδριο στο Arras (1853), «Εγκώμιο του πατρός Πρεβό», κατά τα εγκαίνια ανδριάντα στο Hesdin του συμπατριώτη του συγγραφέα [[Αντουάν Φρανσουά Πρεβό]] (1697-1763), γνωστού από το μυθιστόρημα ''[[Μανόν Λεσκώ]]'' (''Manon Lescaut'', 1731). Ακόμη άλλες μελέτες είναι η «Περί της χρήσης του τετάρτου του τόνου κατά τον [[Μεσαίωνας|Μεσαίωνα]]», το «Το Αντίφωνο του Μονπελιέ» (''Revue archéologique'', 1854), «Νέες θεωρήσεις περί της μουσικής και της στιχουργίας κατά τον [[Μεσαίωνας|Μεσαίωνα]]» (1855), «Επιστολή για ένα πρόβλημα του [[Αρχιμήδης|Αρχιμήδη]]» (''Nouvelles Annals de mathématiques'', 1855), «Περί της Θεωρίας της κλίμακας και των συμφωνιών» (''Comptes rendus de l’Académie des siences'', 1855), «Περί της εκκλησιαστικής τονικότητας του [[15ος αιώνας|15ου αιώνα]]» (1858), «Σκηνή σχετική με την αναπαριστώμενη μουσική σε ένα ελληνικό [[Κρατήρας (αγγείο)|αγγείο]]» (1859), κλπ. <ref>Gustave Vapereau, ''Dictionnaire Universel des Contemporains, contenant toutes les personnes notables de la France et des pays étrangers''. Librairie de L. Hachette et Cie, Paris 1858, 1737-1738.</ref>
 
== Αποτίμηση του έργου του ==