Πολ Μιούνι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
MerlIwBot (συζήτηση | συνεισφορές)
μ Ρομπότ: Προσθήκη: lv:Pols Muni
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 21:
 
== Πρώτα βήματα ==
Ο Πολ Μιούνι ήταν γόνος εβραϊκής οικογένειας, γεννήθηκε στο Λέμπεργκ της πρώην [[Αυστροουγγαρία|Αυστροουγγρικής αυτοκρατορίας]], νυν [[Λβιβ]] της [[Ουκρανία|Ουκρανίας]] το [[1895]]. Η οικογένειά του μεταφέρθηκε στην Νέα Υόρκη το [[1902]] κι ο Μιούνι ακολούθησε τα χνάρια των γονιών του, που ήταν ηθοποιοί, συμμετέχοντας σε θεατρικές παραστάσηςπαραστάσεις στο [[Γίντις|γίντις]] Θέατρο της Νέας Υόρκης. Ως έφηβος ανέπτυξε τις γνώσεις του πάνω στο μακιγιάζ, ώστε να μπορεί να μεταμορφώνει τον εαυτό του και να μπορεί να υποδύεται μεγαλύτερους σε ηλικία χαρακτήρες<ref name=Actors>''International Dictionary of Actors and Actresses'' - Actors and Actresses'', 3rd Ed., St. James Press (1997) pp. 858-859</ref>. Ο ιστορικός κινηματογράφου Ρόμπερτ Όσμπορν τόνισε ότι οι ικανότητες του στον τομέα του μακιγιάζ ήταν τόσο δημιουργικές ώστε να αλλάζει εντελώς το πρόσωπό του κι ότι γι' αυτό το λόγο στα πρώτα του βήματα τον αποκαλούσαν ''Ο νέος Λον Τσάνεϊ''. Έκανε το ντεμπόύτο του σε ηλικία 12 χρονών υποδυόμενος έναν ογδοντάχρονο.<ref name=Osborne>Osborne, Robert; Miller, Frank. ''Leading Men: The 50 Most Unforgettable Actors of the Studio Era'', Chronicle Books (2006) pp. 153-155</ref>. Το [[1921]] παντρεύτηκε την Μπέλα Φίνκελ, επίσης ηθοποιό του θεάτρου και παρέμειναν παντρεμένοι μέχρι και το θάνατό του το [[1967]].
 
== Μπρόντγουέι και Χόλιγουντ ==
Ο Μιούνι ξεκίνησε τις εμφανίσεις του στο Μπρόντγουεϊ το [[1926]]. Ο πρώτος του ρόλος ήταν εκείνος ενός ηλικιωμένου Εβραίου στο θεατρικό έργο των Μαξ Σίγκελ και Μίλτον Χέρμπερτ Γκρούπερ ''We Americans''. Ήταν επίσης η πρώτη φορά που ερμήνευε κάποιο ρόλο στα αγγλικά. Το [[1929]] υπέγραψε συμβόλαιο με την εταιρία [[20th Century Fox|Fox]] και την ίδια χρονιά έλαβε την πρώτη του υποψηφιότητα για [[Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου|Όσκαρ Ανδρικής Ερμηνείας]] για την πρώτη του ταινία με τίτλο ''The Valiant'', παρά το γεγονός ότι ήταν εμπορική αποτυχία<ref name=Actors/>. Η δεύτερή του ταινία ''Seven Faces'' ήταν επίσης εμπορικά αποτυχημένη κι ο ηθοποιός απογοήτευμένοςαπογοητευμένος από τους ρόλους που του προσέφεραν επέστρεψε στο Μπρόντγουεϊ, όπου πρωταγωνίστησε στην παράσταση ''Counselor at Law'' που έκανε μεγάλη επιτυχία<ref name=Osborne/>.
 
Το [[1932]], ο Μιούνι επέστρεψε στο Χόλιγουντ για να πρωταγωνιστήσει σε θρυλικές ταινίες (πριν την καθιέρωση του κώδικα λογοκρισίας Χέιζ), όπως την πρώτη εκδοχή του Σημαδεμένου, με τίτλο ''Σκάρφεϊς (Scarface)'' καθώς και το ''Είμαι ΕναςΈνας Δραπέτης (I Am a Fugitive from a Chain Gang)'' για το οποίο έλαβε τη δεύτερή του υποψηφιότητα για βραβείο [[Όσκαρ]]. Η κριτική επεφημίαεπευφημία που έλαβε ο Μιούνι για τις ερμηνείες του εντυπωσίασε τους παραγωγούς της [[Warner Bros.]] που του προσέφεραν συμβόλαιο μακράς διάρκειας. Η εταιρία τον προώθησε παρουσιάζοντάς τον ως τον ''Μεγαλύτερο Ηθοποιό της Οθόνης''"<ref name=Osborne/>.
 
Η ταινία ''Σκάρφεϊς'' ήταν μια από τις πρώτες σημαντικές γκανγκστερικές παραγωγές της κινηματογραφικής βιομηχανίας του Χόλιγουντ και το σενάριο είχε γραφτεί από έναν από τους σημαντικότερους σεναριογράφους της περιόδου, τον Μπεν Χεχτ<ref name=Corliss/>{{rp|6}} . Ο κριτικοςκριτικός κινηματογράφου Ρίτσαρντ Κόρλις τόνισε ότι η ταινία πέρα από την κεντρική της θεματολογία που πραγματεύεται τη ζωή ενός γκάγκστερ, ασκεί κριτική στον τύπο και τον καθιστά υπαίτιο για την προώθηση του τρόπου ζωής του υποκόσμου<ref name=Corliss>Corliss, Richard, ''Talking Pictures'', (1974) Overlook Press</ref>.
 
Το [[1935]] ο ηθοποιός εμφανίστηκε στο πλευρό της [[Μπέτι Ντέιβις]] στην ταινία ''Όνειρα που Σβήνουν (Bordertown)'' κι έλαβε υποψηφιότητα write-in για την ταινία ''Μαύρη Κόλαση (Black Fury)''. Όταν η ακαδημία ανακοίνωσε τους υποψήφιους το όνομα του ηθοποιού δεν συγκαταλεγόταν στην λίστα των υποψηφίων, αλλά επέτρεψε στους ψηφοφόρους να επιλέξουν σε περίπτωση που δε συμφωνούσαν με τους υποψηφιούςυποψήφιους τα ονόματα άλλων ηθοποιών. Ο Μιούνι ήρθε δεύτερος στην ψηφοφορία με μερικούς ψήφους διαφορά από το νικητή [[Βίκτορ ΜακΛάγκλεν]]. Κάτι ανάλογο είχε συμβεί και με την [[Μπέτι Ντέιβις]], ένα χρόνο νωρίτερα με την ταινία ''[[Ανθρώπινη Δουλεία]] (Of Human Bondage, 1934)''<ref>http://awardsdatabase.oscars.org/ampas_awards/DisplayMain.jsp?curTime=1331012723634</ref>.
 
Το [[1936]], ο Μιούνι έπεισε τον [[Τζακ Γουόρνερ]] να πάρει το ρίσκο κάνοντας την παραγωγή μιας ιστορικής βιογραφίας. Επρόκειτο για τη βιογραφία του [[Λουί Παστέρ]], ρόλος που του χάρισε το [[Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου]] και αποτέλεσε την πρώτη από τις βιογραφικές ταινίες που πρωταγωνίστησε ο ηθοποιός. Μέχρι εκείνη την περίοδο, οι ταινίες που παρήγαγε η [[Warner Bros.]] αντλούσαν τη θεματολογία τους από τη σύγχρονη επικαιρότητα.
Γραμμή 68:
|-
| ''Seven Faces''
| Παπά Τσιμπού, Νταμπλέρο, Γουίλι ΣμίθΣμιθ,<br>[[Φραντς Σούμπερτ]], [[Δον Ζουάν]], Τζο Γκανς, [[Ναπολέων]]
|
|-
Γραμμή 76:
|
|-
| ''Είμαι ΕναςΈνας Δραπέτης (I Am a Fugitive from a Chain Gang)''
| Τζέιμς Άλεν
| Υποψηφιότητα - [[Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου|Όσκαρ Ανδρικής Ερμηνείας]]
Γραμμή 156:
|1946
| ''Πίσω μου σ' Έχω Σατανά (Angel on my Soulder, 1946)''
| Έντι ΚάγκλΚαγκλ/Δικαστής Φρέντερικ Πάρκερ
|
|-