Πέρσες (Αισχύλου): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η τραγωδία «'''Πέρσες'''» (αυθεντικός αρχαίος τίτλος: '''Πέρσαι'''), το σπουδαιότερο αντιπολεμικό έργο του [[Αισχύλος|Αισχύλου]], θεωρείται η παλαιότερη σωζόμενη [[τραγωδία]]. Επίσης είναι η πρώτη τραγωδία που αντλεί τη θεματολογία της από ιστορικά γεγονότα (και μάλιστα μόνο κατά επτά χρόνια προγενέστερα από την παρουσίασή της στο κοινό): πραγματεύεται την οδύνη των [[Πέρσες|Περσών]] όταν πληροφορούνται για τη συντριπτική [[Ναυμαχία της Σαλαμίνας|ήττα τους στη Σαλαμίνα]].

 

Η βασική δομή της αισχύλειας τραγωδίας είναι αρκετά απλή. Το δράμα ξεκινά με τον ''πρόλογο'', τον οποίο απαγγέλλει ένας ή δύο χαρακτήρες πριν εμφανιστεί ο χορός και παρέχει το αναγκαίο μυθολογικό υπόβαθρο για την κατανόηση του έργου. Κατόπιν εισέρχεται ο ''χορός'', τραγουδώντας και χορεύοντας (πάροδος). Ακολουθεί το πρώτο από τα πολλά ''επεισόδιο'' και κατόπιν το πρώτο ''[[στάσιμον]]'', κατά το οποίο οι άλλοι χαρακτήρες εγκαταλείπουν τη σκηνή και ο χορός τραγουδά και χορεύει. Η ωδή συνήθως διευρύνει το [[μυθολογία|μυθολογικό]] πλαίσιο, καθώς ωθεί τον θεατή να σκεφτεί πάνω σε πράγματα που λέχθηκαν ή έγιναν κατά τη διάρκεια των επεισοδίων. Τα επεισόδια ακολουθούνται από στάσιμα σε μια αρμονική εναλλαγή ως την ''έξοδο'', κατά την οποία ο χορός εγκαταλείπει τη σκηνή τραγουδώντας ένα χορικό με λόγια σοφά και άμεσα συνδεδεμένα με την πλοκή και την κατάληξη του δράματος. Αυτά ήταν τα εργαλεία με τα οποία δίδαξε ο Αισχύλος την τραγωδία του ''Πέρσαι'', παρουσιάζοντας με τον δικό του ποιητικό τρόπο ένα ιστορικό γεγονός που επεξεργάστηκε εκ νέου ο [[Ηρόδοτος]] μετά από αρκετά χρόνια, στηριζόμενος στην εκδοχή του Αισχύλου πολύ περισσότερο πιθανώς από ό,τι φαίνεται<ref>Parker Victor, 2007, 2.</ref>