Οδησσός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στη θέση της σημερινής Οδησσού υπήρξε αρχαία Ελληνική αποικία, δεν πρέπει όμως να συγχέεται με τη συνώνυμή της αποικία στην [[Θράκη|θρακική]] ακτή, τη σημερινή [[Βάρνα (Βουλγαρία)|Βάρνα]]. Σήμερα υπάρχει σημαντικός αριθμός σωζόμενων μνημείων στην ευρύτερη περιοχή. Στα χρόνια του Μεσαίωνα η περιοχή δέχτηκε επιθέσεις από νομαδικές φυλές, Τουρκικής καταγωγής, κυρίους από τους [[Πετσενέγοι|Πετσενέγους]] και τους [[Κουμάνοι|Κουμάνους]], ενώ αποτέλεσε ανάλογα με τη χρονική περίοδο τμήμα της [[Ρως]] του Κιέβου, του [[Μεγάλο Δουκάτο της Λιθουανίας|Μεγάλου Δουκάτου της Λιθουανίας]], του [[Χανάτο της Κριμαίας|Χανάτου της Κριμαίας]] και της [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανικής Αυτοκρατορίας]]. Στα τέλη του 18^ου αιώνα η πόλη κατακτήθηκε από τους Ρώσους κατά τη διάρκεια του [[Ρωσοτουρκικός πόλεμος (1787—1792)|Ρωσοτουρκικού Πολέμου του 1787 - 1792]]. Στις [[25 Σεπτεμβρίου]] [[1789]], οι Ρωσικές δυνάμεις κάτω από τις διαταγές του [[Ιβάν Γκούντοβιτς]], κατέλαβαν την περιοχή. Το 1792 με την [[Συνθήκη του Ιασίου (1792)|συνθήκη του Ιάσιου]], η περιοχή πέρασε επίσημα κάτω από την κυριαρχία της Ρωσίας και αποτέλεσε τμήμα της λεγόμενης Novorossiya (Νέα Ρωσία). Η [[Μεγάλη Αικατερίνη]], που ηγείτο της Ρωσίας εκείνη την εποχή, θεώρησε ότι η περιοχή έχει σημαντικά στρατηγικά πλεονεκτήματα και έδωσε εντολή να θεμελιωθεί μια πόλη στο σημείο όπου είχε οχυρωθεί ο Ρωσικός στρατός, αποβλέποντας στη δημιουργία ενός σημαντικού στρατιωτικού λιμανιού στην περιοχή της [[Μαύρη Θάλασσα|Μαύρης Θάλασσας]]. Έτσι το 1794 ιδρύεται η πόλη της Οδησσού.

 

 

[[Αρχείο:Odessa library.jpg|thumb|300px|right|Δημόσια Βιβλιοθήκη Οδησσού(τωρινό Αρχαιολογικό Μουσείο)]]