Ετεροκυκλικές ενώσεις: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Vchorozopoulos (συζήτηση | συνεισφορές)
Vchorozopoulos (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 108:
! colspan=2|4
| align=center | -'''ετ'''άνιο<br>(-'''ετ'''ιδίνη αν περιέχει N)
| align=center | -'''έτ'''ιο ή -'''έτ'''η<br>(-'''ετ'''ίνη αν περιέχει N και ένα διπλό δεσμό)
|- valign=top
! colspan=2|5
Γραμμή 173:
* Τα ονόματα «οξίνιο» και «αζίνη» που θα προέκυπταν με βάση τους παραπάνω κανόνες απορρίπτονται λόγω αλληλεπικάλυψης με προϋπάρχοντες όρους. Αντί αυτών η IUPAC συνιστά τις εμπειρικές ονομασίες «πυράνιο» και «πυριδίνη», αντίστοιχα.
 
* Στο δεύτερο πίνακα ως «ακόρεστες» εννοούνται οι ενώσεις με το μέγιστο δυνατό αριθμό διπλών δεσμών. Εξαιρούνται οι αζωτούχες με 4μελή δακτύλιο και ένα μόνο διπλό δεσμό, οι οποίες έχουν το ειδικό όνομα «αζετίνη».
 
* Τα μερικώς υδρογονωμένα παράγωγα των ακόρεστων ετεροκυκλικών ενώσεων ονομάζονται με προθέματα όπως «διυδρο», «τετραϋδρο» κλπ, στο μητρικό όνομα. Για τα ολικώς υδρογονωμένα αζωτούχα παράγωγα, με δακτύλιο μεγαλύτερο από πενταμελή, χρησιμοποιείται το όνομα της πλήρως ακόρεστης ένωσης και το πρόθεμα «περυδρο». Όπως και στις ομοκυκλικές ενώσεις η θέση ενός επιπλέον υδρογόνου δηλώνεται με πρόθεση αριθμητικού δείκτη και του γράμματος ''Η'' (π.χ. 2''Η''-διοξίνιο). Παλαιότερα η θέση του διπλού δεσμού δηλωνόταν με το γράμμα Δ και έναν εκθέτη που αντιστοιχούσε στο πρώτο αριθμητικά άτομο του διπλού δεσμού, αλλά το σύστημα αυτό δεν είναι πλέον σε χρήση.