Ντέιβιντ Λην: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το πρώτο του έργο με την ιδιότητα του σκηνοθέτη ήταν μια συνεργασία με τον [[Νόελ Κάουαρντ]] για την ταινία ''Ναυάγιο στα νερά τηε Κρήτης'' ([[1942]]). Σημειώνεται πως τα επόμενα χρόνια συνέχισε να μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη με επιτυχία διάφορα από τα θεατρικά έργα του Κάουαρντ. Σε αυτά περιλαμβάνονται τα ''Για μια χαρούμενη ζωή'' ([[1944]]), ''Το πονηρό πνεύμα'' ([[1945]]) και ''Σύντομη Συνάντηση'' ([[1945]]). Αυτά ακολούθησαν δύο διασκευές έργων του [[Κάρολος Ντίκενς|Καρόλου Ντίκενς]]: οι ''[[Μεγάλες Προσδοκίες (ταινία 1946)|Μεγάλες Προσδοκίες]]'' ([[1946]]) και ο ''Όλιβερ Τουίστ'' ([[1948]]). Ακολούθησαν τα ''Πυρποληταί του ουρανού'' ([[1952]]), μια συνεργασία με το θεατρικό συγγραφέα [[Τέρενς Ράττιγκαν]], και ''Η εκλογή του Χόμπσον'' ([[1954]]), βασισμένο σε θεατρικό του [[Χάρολντ Μπρίγκχαουζ]]. Για την τελευταία ταινία βραβεύτηκε με Χρυσή Άρκτο στο [[Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου|Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Βερολίνου]].

Ο Λην συνεργάστηκε με τον [[Άλεκ Γκίνες]] σε έξι από τις ταινίες του. Οι δύο τους συχνά είχαν διαφωνίες: για παράδειγμα ο Λην είχε μεταφέρει στον κινηματογράφο τη θεατρική διασκευή από τον Γκίνες του μυθιστορήματος του Καρόλου Ντίκενς, ''[[Μεγάλες Προσδοκίες (ταινία 1946)|Μεγάλες Προσδοκίες]]'', και έτσι ένιωθε υπεύθυνος για την κινηματογραφική καριέρα του Γκίνες. Ο τελευταίος αρνούταν επίμονα την εκδοχή αυτή. Έτσι, με δεδομένη την τελειομανία και το δύσκολο χαρακτήρα του Γκίνες, καθώς και με αυτό που αντιλαμβανόταν ως αυταρχισμό του Λην καθώς γύριζε μια ταινία, οι δύο τους κατέληγαν σε καβγά φαινομενικά σε όλες τις ταινίες που γύρισαν μαζί. Παρά τις διαφορές τους, οι δύο άντρες έτρεφαν εκτίμηση ο ένας για τον άλλο και συνέχισαν να συνεργάζονται για πολλά χρόνια.

|''[[Μεγάλες Προσδοκίες (ταινία 1946)|Μεγάλες Προσδοκίες]]''