Λαϊκό Κόμμα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Μετά την απελευθέρωση το [[1944]] το κόμμα επαναδραστηριοποιήθηκε υπό συλλογική ηγεσία, μέχρι που αρχηγός ορίσθηκε ο ανιψιός του Παναγή Τσαλδάρη [[Κωνσταντίνος Τσαλδάρης|Κωνσταντίνος]]. Στις εκλογές που ακολούθησαν παρέμενε η πρώτη δύναμη στο χώρο της δεξιάς. Αποκορύφωμα ήταν οι εκλογές του [[1946]], στις οποίες υπερίσχυσε έναντι του ασθενικού κέντρου και των καταλοίπων του μεταξικού καθεστώτος. Παρά τη νίκη του όμως ο [[Κωνσταντίνος Τσαλδάρης]] αναγκάστηκε, υπό την έντονη πίεση των Αμερικανών, να στηρίξει κυβέρνηση συνασπισμού με πρωθυπουργό τον παλιό βενιζελικό πολιτικό και αρχηγό του [[Κόμμα των Φιλελευθέρων|κόμματος των φιλελευθέρων]] [[Θεμιστοκλής Σοφούλης|Θεμιστοκλή Σοφούλη]]. Στο δημοψήφισμα για τη μορφή του πολιτεύματος που έγινε τον ίδιο χρόνο στήριξε ανεπιφύλακτα την επιστροφή του βασιλιά [[Γεώργιος Β΄ της Ελλάδας|Γεωργίου Β΄]]. Στις εκλογές του [[1950]] παρέμεινε πρώτη δύναμη στο χώρο της δεξιάς αν και τα κόμματα του Κέντρου μπόρεσαν να αποκτήσουν την πλειοψηφία στη Βουλή. Στις εκλογές του [[1951]] όμως το κόμμα σαρώθηκε από τον [[Ελληνικός Συναγερμός|Ελληνικό Συναγερμό]] του [[Αλέξανδρος Παπάγος|Αλέξανδρου Παπάγου]], η δε πλειοψηφία των στελεχών του κόμματος προσχώρησε άμεσα σ’ αυτόν. Ο [[Κωνσταντίνος Τσαλδάρης]] συνέχισε να ηγείται του συνεχώς συρρικνούμενου κόμματός του, το οποίο πλέον εξέλεγε ελάχιστο αριθμό βουλευτών. Το [[1956]] το Λαϊκό Κόμμα συμμετείχε από κοινού με τα κόμματα του Κέντρου και της Αριστεράς στο συνασπισμό υπό τον τίτλο "[[Δημοκρατική Ένωση]]", συγκροτώντας κατ' αυτόν τον τρόπο ένα είδος "Λαϊκού Μετώπου", και κέρδισε 3 έδρες στη Βουλή. Το [[1958]] το Λαϊκό Κόμμα επιχείρησε να ανακτήσει ορισμένα από τα παλαιά στελέχη του, συγκεντρώνοντάς τα σε έναν εκλογικό συνασπισμό υπό την επωνυμία "[[Ένωσις Λαϊκού Κόμματος]]" και έλαβε στις εκλογές της [[11 Μαΐου|11ης Μαΐου]] 4 έδρες, οι 2 από τις οποίες περιήλθαν στο κόμμα. Από το [[1961]] δεν μετέχει πλέον σε εκλογές.

 

 

[[ca:Partit Popular (Grècia)]]