Ικέτιδες (Ευριπίδη): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→Σύνοψη: εσωτ. σύνδεσμοι |
ειδική επιμέλεια |
||
Γραμμή 2:
Οι {{Πολυτονικό|'''«Ἱκέτιδες»'''}} (Οικέτιδες εκ του οίκου υπηρέτριες) είναι [[τραγωδία]] που έγραψε ο [[Ευριπίδης]] και διδάχτηκε (παίχτηκε) το [[422 π.Χ.]] με διαφορετική υπόθεση από την ομώνυμη τραγωδία του [[Ικέτιδες (Αισχύλου)|Αισχύλου]] που γράφτηκε προγενέστερα το [[461 π.Χ.]]
Ερμηνεύτηκε από τους σύγχρονους μελητητές της εποχής μας τόσο ως ύμνος στην αθηναϊκή ανθρωπιά όσο και ως μαρτυρία μιας νέας, ορθολογιστικής θέσπισης κανόνων, που άλλοτε βασίζονταν αποκλειστικά στη θρησκευτική παράδοση.
==Σύνοψη==
{{Quote box
| width = 16em
| bgcolor = #6dbf7
| align = left
| quote = «<small>Και τον πόλεμο που λες δεν τον αρχίζω εγώ ούτε μαζί τους ήρθα στην [[Καδμεία]]·μόνο τους νεκρούς ζητώ να θάψω. Ούτε την πόλη σας βλάπτω ούτε σε σκοτωμούς σας προσκαλώ να παραβγούμε. Μόνο το πανελλήνιο νόμο υπερασπίζουμε.<br>Τι άνομο λέω;</small> <ref><small>(Λόγος Θησέα) στιχ. 523-527 </small></ref>
|source =
}}
Το [[424 π.Χ.]], δύο χρόνια πριν τη δημιουργία των Ικέτιδων, οι Θηβαίοι -σύμμαχοι της Σπάρτης- νίκησαν τους Αθηναίους στο [[Δήλιο]] και δεν άφηναν για μέρες και μέρες να πάρουν και να θάψουν τους νεκρούς τους. Το έργο αποτελεί [[εγκώμιο]] των Αθηναίων και στιγματισμός των Θηβαίων που δεν επέτρεψαν τη ταφή των επτά στρατηγών που φονεύθηκαν εκεί. Παρά ταύτα οι μητέρες των πεσόντων στρατηγών με τη συνδρομή του Βασιλιά [[Άδραστος|Αδράστου]] του [[Αρχαίο Άργος|Άργους]] και με τη Βοήθεια του [[Θησέας|Θησέα]] κατορθώνουν να παραλάβουν και να μεταφέρουν τους νεκρούς στην Ελευσίνα όπου και τους έκαψαν. Ο μεν Άδραστος ορκίζεται αιώνια φιλία του Άργους προς την Αθήνα, η δε [[Ευάδνη]], Βασίλισσα των [[Μυκήνες|Μυκηνών]] μέσα σε μια δραματική σκηνή ρίπτεται στη πυρά του καιγόμενου συζύγου της [[Καπανέας|Καπανέα]].
| |||