Οι Συμφορές του Πολέμου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

==Εκτέλεση==

{{multiple image

| align = left

Οι τίτλοι συνδέουν μεταξύ τους δυάδες ή μεγαλύτερες ομάδες έργων, ακόμα και όταν οι σκηνές καθαυτές δεν συνδέονται. Αυτό συμβαίνει στις πλάκες 2 και 3 (''Με λόγο ή χωρίς λόγο'' και ''Το ίδιο''), 4 και 5 (''Οι γυναίκες είναι θαρραλέες'' και ''Είναι άγριες''), και στις πλάκες 9, 10, 11 (''Δεν θέλουν'', ''Ούτε αυτές'' και ''ούτε αυτές''). Άλλες πλάκες δείχνουν σκηνές από την ίδια ιστορία ή το ίδιο συμβάν όπως στις πλάκες 46 και 47 (''Αυτό είναι κακό'' και ''Έτσι συνέβη''), στα οποία ένας μοναχός δολοφονείται από Γάλλους στρατιώτες οι οποίοι παίρνουν ως λάφυρα εκκλησιαστικούς θησαυρούς. Αυτή είναι μια σπάνια συμπαθητική απεικόνιση των κληρικών, που συνήθως απεικονίζονται από τον Γκόγια ως ευρισκόμενοι στην πλευρά την καταστολής και της αδικίας.<ref name="Barnes">Fremont-Barnes, Gregory. "The Napoleonic wars: the Peninsular War 1807–1814". Oxford: Osprey Publishing, 2002. 73. ISBN 1-84176-370-5</ref>

 

 

''Οι Καταστροφές του Πολέμου'' δεν δημοσιεύθηκαν όσο ο Γκόγια ήταν εν ζωή, πιθανώς επειδή φοβήθηκε πιθανές πολιτικές επιπτώσεις από το καταπιεστικό καθεστώς του Φερδινάνδου Ζ΄.<ref>Hughes (2004), 303</ref><ref group=a>Έχει διατυπωθεί η υπόθεση ότι ο Γκόγια αρίθμησε την πρώτη σειρά των 56 πλακών το 1814, κατά τη διάρκεια μερικών μηνών που επικράτησε αισιοδοξία μετά το τέλος του πολέμου, με την πρόθεση να τα δημοσιεύσει. Ωστόσο, στις 11 Μαΐου του 1814, ο Φερδινάνδος διακήρυξε ότι ο πόλεμος επρόκειτο να ξεχαστεί και ακύρωσε το Σύνταγμα, κάνοντας τη δημοσίευση της σειράς αδύνατη εκείνη την περίοδο. (Sayre, 128–129)</ref> Κάποιοι ιστορικοί της τέχνης υποθέτουν πως δεν δημοσίευσε τη σειρά γιατί ήταν επιφυλακτικός σχετικά με την χρήση των εικόνων για πολιτικούς λόγους, και αντ' αυτού τις έβλεπε ως ένα μέσο προσωπικού στοχασμού και απελευθέρωσης. Οι περισσότεροι ωστόσο πιστεύουν ότι ο καλλιτέχνης προτίμησε να περιμένει έως ότου θα μπορούσαν να δημοσιευθούν δίχως να υποστούν λογοκρισία.<ref>Stochita and Coderch, 91</ref><ref group=a>Ο Licht αναφέρει, ''Αυτές οι πλάκες προφανώς πρέπει να έχουν φιλοτεχνηθεί από τον καλλιτέχνη δίχως καμία περαιτέρω σκέψη σχετικά με τον απώτερο σκοπό της. Ο Γκόγια ποτέ δεν τις προόριζε γα δημοσίευση όσο θα ήταν εν ζωή'' (Licht, 128). Οι Wilson-Bareau και Χιουζ διαφωνούν, βλέπε Wilson-Bareau σ.59 και το κεφάλαιο 4.</ref> Άλλες 4 εκδόσεις δημοσιεύθηκαν, η τελευταία το [[1937]], έτσι ώστε συνολικά πάνω από 1.000 αντίτυπα κάθε έργου έχουν τυπωθεί , αν και δεν είναι όλα της ίδιας ποιότητας. Όπως και σε άλλες σειρές του, τα μεταγενέστερα αντίτυπα παρουσιάζουν φθορά στην ακουαντίνα. Η έκδοση του 1863 συμπεριλάμβανε 500 αντίτυπα, και ακολούθησαν άλλες εκδόσεις πριν από τις οποίες οι πλάκες είχαν πιθανότατα καλυφθεί με ατσάλι για να αποφευχθεί περαιτέρω φθορά, το 1892 (100), 1903 (100), 1906 (275), και 1937. Πολλές σειρές έχουν διασπαστεί, και οι περισσότερες συλλογές χαρακτικών έχουν τουλάχιστον κάποια από τα αντίτυπα της σειράς. Κάποια αντίτυπα, ιδιαίτερα από μεταγενέστερες εκδόσεις, είναι διαθέσιμα στην αγορά τέχνης.<ref>[http://www.spaightwoodgalleries.com/Pages/Goya_Desastres.html Spaightwood Galleries] accessed October 18, 2009</ref>

''Οι Συμφορές του Πολέμου'' είναι η δεύτερη από τις τέσσερις μεγάλες σειρές χαρακτικών του Γκόγια, οι οποίες συνιστούν σχεδόν το πλήρες σημαντικό έργο του σε αυτή την τέχνη. Επίσης, δημιούργησε 35 χαρακτικά στην αρχή της καριέρας του - πολλά από τα οποία είναι αντίγραφα πορτρέτων του και άλλων έργων του - και περίπου 16 λιθογραφίες όσο ζούσε στη Γαλλία.<ref>Wilson-Bareau, Chapter 2. Βλέπε επίσης τον κατάλογο του Harris στις σελίδες 100–106</ref> Ο Γκόγια δημιούργησε την πρώτη του σειρά, τα 80 έργα της σειράς [[Τα Καπρίτσια|''Los Caprichos'' (''Τα Καπρίτσια'')]], την περίοδο 1797-1799 για να καταγράψει - όπως είχε πει ο ίδιος - ''τις αμέτρητες ιδιορρυθμίες και ανοησίες που υπάρχουν σε κάθε πολιτισμένη κοινωνία, και τις κοινές προκαταλήψεις και τις παραπλανητικές πρακτικές που τα έθιμα, η αμάθεια, ή η ιδιοτέλεια τις έχουν καταστήσει συνήθεις''.<ref>Hughes (2004), 181. Wilson-Bareau, 23–26 for dates.</ref> Τα Καπρίτσια τέθηκαν προς πώληση το [[1799]], αλλά σχεδόν αμέσως αποσύρθηκαν μετά από απειλές από την Ιερά Εξέταση.<ref>Wilson-Bareau, 23</ref> Στις δύο πρώτες ομάδες χαρακτικών των ''Συμφορών του Πολέμου'' ο Γκόγια απομακρύνεται ξεκάθαρα από τη φανταστική, συνθετική προσέγγιση της σειράς ''Τα Καπρίτσια'' για να απεικονίσει ρεαλιστικά πολεμικές σκηνές ζωής και θανάτου . Στην τελευταία ομάδα, η φαντασία που συναντάται στα ''Καπρίτσια'' επιστρέφει.

 

 

Ο Γκόγια ασχολήθηκε με τις ''Καταστροφές του Πολέμου'' σε μια περίοδο που δημιουργούσε εικόνες κυρίως για προσωπική ικανοποίηση παρά για κάποιο σύγχρονο κοινό.<ref group=a>Η ενδοσκόπηση του Γκόγια προς το τέλος αυτής της περιόδου είναι εμφανής στους αινιγματικούς ''[[Μαύροι Πίνακες|Μαύρους Πίνακες]]'' που ζωγράφισε πανω στους τοίχους τους σπιτιού του, της έπαυλης του Κουφού, μεταξύ 1819 και 1823.</ref> Τα έργα του βασίστηκαν κυρίως στην φαντασία του και λιγότερο σε πραγματικά γεγονότα. Αρκετές από τις μεταγενέστερες πλάκες περιέχουν φανταστικά στοιχεία τα οποία μπορούν να θεωρηθούν ως επιστροφή στις απεικονίσεις των ''Καπρίτσιων''. Εδώ, βασίζεται σε στοιχεία που πηγάζουν περισσότερο από την εσώτερη ζωή του, παρά από παραστάσεις που θα μπορούσαν να προέρχονται από πραγματικά γεγονότα ή καταστάσεις.<ref name ="Holland253">Hollander, 253</ref>