Σαΐφ αλ-Ντάουλα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 1:
[[File:Hamdanid gold dinar, Nasir al-Dawla and Sayf al-Dawla.jpg|300px|thumb|right|Χρυσό δηνάριο που κόπηκε στη Βαγδάτη το 943/944, εν ονόματι των αδελφών Νασίρ αλ-Ντάουλα και Σαΐφ αλ-Ντάουλα]]
Ο '''Αλί ιμπν Αμπου αλ-Χάιτζα Αμπντάλλα ιμπν Χαμντάν ιμπν αλ-Χαρίθ Σαΐφ αλ-Ντάουλα αλ-Ταγλιμπί''' (Αραβικά: سيف الدولة أبو الحسن ابن حمدان), πιο γνωστός απλά με το τιμητικό του προσωνύμιο («λακάμπ») '''Σαΐφ αλ-Ντάουλα''' («Ξίφος
Αρχικά ο Σαΐφ αλ-Ντάουλα υπηρέτησε υπό τον μεγαλύτερο αδερφό του, [[Νασίρ αλ-Ντάουλα]], ηγεμόνα της [[Μοσούλη]]ς, κατά τις προσπάθειες του τελευταίου να αποκτήσει τον έλεγχο όσων είχαν απομείνει από το [[Χαλιφάτο των Αββασιδών]] και την πρωτεύουσα [[Βαγδάτη]] στις αρχές της δεκαετίας του 940. Μετά την αποτυχία των Χαμδανιδών, ο φιλόδοξος Σαΐφ αλ-Ντάουλα έστρεψε την προσοχή του στη Συρία, όπου ενεπλάκη σε διαμάχη με τους [[Ιχσιντίδες]] της [[Αίγυπτος|Αιγύπτου]], που επίσης την εποφθαλμιούσαν. Μετά από δυο πολέμους εναντίων τους, κατάφερε να αποσπάσει αναγνώριση της κυριαρχίας του στη βόρειο Συρία (με πρωτεύουσα το Χαλέπι) και τη δυτική Τζαζίρα (με πρωτεύουσα τη [[Μαγιαφαρικίν]], τόσο από τους Ιχσιντίδες όσο και από τον Χαλίφη. Κατόπιν αντιμετώπισε μια σειρά εξεγέρσεων από αραβικές φυλές της περιοχής, αλλά μέχρι το 955, έχοντας να διατηρήσει την υποστήριξη των πιο ισχυρών φυλών, ο Σαΐφ αλ-Ντάουλα κατάφερε να σταθεροποιήσει τη θέση του. Η αυλή του στο Χαλέπι έγινε σημαντικό πολιτιστικό κέντρο, και ο σημαντικός αριθμός λογοτεχνών, μεταξύ των οποίων και ο μεγάλος ποιητής [[αλ-Μουτανάμπι]], που συγκέντρωσε γύρω του εξασφάλισαν την υστεροφημία του.
| |||