Οι Συμφορές του Πολέμου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 126:
Στην πλάκα 37, ''Esto es peor'' (''Αυτό είναι χειρότερο''), απεικονίζεται ένας Ισπανός στρατιώτης του οποίου το σώμα είναι ακρωτηριασμένο και καρφωμένο σε ένα δέντρο, ενώ είναι περιτριγυρισμένο από πτώματα Γάλλων στρατιωτών. Βασίζεται εν μέρει στο θραύσμα Ελληνιστικού ανδρικού γυμνού, γνωστού ως Belvedere Torso του Αθηναίου ''Απολλώνιου γιου του Νέστορα''. Ο Γκόγια είχε κάνει μια μελέτη του αγάλματος με την τεχνική ''wash'' σε μαύρες αποχρώσεις κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψής του στη [[Ρώμη]]. Στο έργο ''Esto es peor (πλάκα 37: Αυτό είναι χειρότερο)'' ανατρέπει τα κλασικά μοτίβα που χρησιμοποιούνται σε έργα τέχνης που ασχολούνται με τον πόλεμο με την πρόσθεση στοιχείων μαύρου θεάτρου - το κλαδί που διαπερνάει το σώμα μέσω του πρωκτού, ο στριμμένος λαιμός και το κοντινό πλάνο.<ref name="S&C95">Stoichita and Coderch, 95–96</ref> Ο άνδρας είναι γυμνός, κάτι που αποτελεί τολμηρή επιλογή για την Ισπανική τέχνη του 19ου αιώνα, την περίοδο της Ισπανικής Ιεράς Εξέτασης.<ref>Cottom, 58</ref> Ο κριτικός τέχνης Ρόμπερτ Χιουζ σημείωσε ότι οι φιγούρες της εικόνας ''μας υπενθυμίζουν ότι, αν ήταν φτιαγμένες από μάρμαρο και η καταστροφή τους είχε προκληθεί από το πέρασμα του χρόνου και όχι από σπαθιά, οι νεο - κλασικιστές όπως ο [[Άντον Ράφαελ Μενγκς|Μενγκς]] θα βρίσκονταν σε σε αισθητική έκσταση μπροστά τους''.<ref>Hughes (2004), 295</ref>
Ο Γκόγια εγκαταλείπει τα χρώματα στη σειρά, πιστεύοντας ότι το φως και οι σκιάσεις παρέχουν μια πιο άμεση έκφραση της αλήθειας. Έγραψε,'' στην τέχνη δεν χρειάζεται το χρώμα. Δώσε μου
Στο βιβλίο σχετικά με τα χαρακτικά του Γκόγια που εξέδωσε το [[1947]], ο Άγγλος συγγραφέας [[Άλντους Χάξλεϋ]] παρατήρησε ότι τα έργα απεικονίζουν μια επαναλαμβανόμενη σειρά θεμάτων: σκοτεινές καμάρες, ''πιο μοχθηρές και από εκείνες του των Φυλακών του Piranesi''· στροφές δρόμων ως σκηνικά για την απανθρωπιά της ανισότητας των τάξεων· και λόφοι με νεκρούς, με ένα δέντρο να ξεχωρίζει κάποιες φορές το οποίο λειτουργεί ως αποθήκη ή αγχόνη διαμελισμένων πτωμάτων. ''Και η καταγραφή συνεχίζεται, με τη μία φρίκη μετά την άλλη, χωρίς να απαλύνονται από το μεγαλείο που άλλοι ζωγράφοι διέκριναν στον πόλεμο· επειδή, χαρακτηριστικά, ο Γκόγια ποτέ δεν απεικονίζει μία σύγκρουση, ποτέ δεν παρουσιάζει εντυπωσιακές μάζες στρατιωτών να προελαύνουν σε σειρές ή να αναπτύσσονται στη μάχη. Το μόνο που απεικονίζει είναι οι συμφορές και οι αθλιότητες του πολέμου, χωρίς ίχνος δόξας ή γραφικότητας.''<ref name="h12-13">Huxley, 12–13</ref>
| |||