Πάπας Σίξτος Δ΄: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οι δύο παπικές βούλες που εκδόθηκαν από τον [[Πάπας Νικόλαος Ε΄|Πάπα Νικόλαο Ε΄]], η ''[[Dum Diversas]]'' του 1452 και η ''[[Romanus Pontifex]]'' του 1455, είχαν αποτελεσματικά δώσει το δικαίωμα στους Πορτογάλους να αποκτούν [[δουλεία|σκλάβους]] κατά μήκος της Αφρικανικής ακτής μέσω της ισχύος ή του εμπορίου. Αυτές οι παραχωρήσεις επιβεβαιώθηκαν από τον Σίξτο στην δική του βούλα, την ''Aeterni regi'' της 21ης Ιουνίου 1481.<ref>Raiswell, p. 469 see also "Black Africans in Renaissance Europe", P. 281</ref> Arguably the "ideology of conquest" expounded in these texts became the means by which commerce and conversion were facilitated.<ref>Traboulay 1994, P. 78-79.</ref> Οι πρότερες απειλές του Σίξτου να αφορίσει όλους του καπετάνιους ή τους πειρατές που υποδούλωναν Χριστιανούς στη ν βούλα ''Regimini Gregis'' του 1476 ίσως στόχευαν στο να δώσουν έμφαση στην ανάγκη να προσηλυτιστούν οι ιθαγενείς των [[Κανάρια Νησιά|Καναρίων Νήσων]] και της [[Γουινέα|Γουινέας[[]] και να δημιουργηθεί μια καθαρή διαφορά μεταξύ αυτών που είχαν προσηλυτιστεί και εκείνων που αντιστέκονταν.<ref>Sued-Badillo (2007, see also O'Callaghan, p. 287-310</ref> Οι εκκλησιαστικέ ποινές απευθύνονταν σε εκείνους οι οποίοι υποδούλωναν τους πρόσφατα μεταστραφέντες.<ref>"''Slavery and the Catholic Church"'', John Francis Maxwell, p. 52, Barry Rose Publishers, 1975</ref>