Η Ζωή του Πι (ταινία): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η ιστορία αποδεικνύεται ότι είναι μία αλληγορία που επινόησε ο ήρωας για να απαλύνει τον πόνο και τις ενοχές που του δημιούργησε η πραγματική ιστορία, όπου βέβαια δεν συνυπήρξε με ζώα, αλλά με ανθρώπους. Η ζέβρα είναι ένας ναυτικός, η ύαινα είναι ο μάγειρας του πλοίου, ο ουρακοτάγκος είναι η μητέρα του που δεν κατάφερε τελικά να γλυτώσει, η τίγρης είναι ο εαυτός του, και τέλος ο εαυτός του (στο αλληγορικό παραμύθι) είναι ο Θεός που τόση σημασία είχε για τον ήρωα σε όλη την ζωή του. Όταν έφτασαν στην στεριά (στην αλληγορία), αυτό που τον στενοχώρησε περισσότερο είναι ότι η τίγρης εξαφανίστηκε μέσα στο δάσος, χωρίς να κοιτάξει ούτε μία στιγμή πίσω της, και δεν την ξαναείδε ποτέ στην ζωή του. Ενώ στην αρχή του μύθου ο ήρωας διατείνεται ότι η ιστορία του θα μας κάνει να πιστέψουμε στον Θεό, στην πραγματικότητα συνέβει ακριβώς το αντίθετο. Μετά τον χαμό της μητέρας του, που δεν μπόρεσε να ξεπεράσει, ο ήρωας που πίστευε σε τρεις Θεούς, απαρνήθηκε παντελώς τον Θεό και δεν τον ξανασυνάντησε ποτέ στην ζωή του. Στο τέλος ρωτάει το συγγραφέα: "Υπάρχουν δύο ιστορίες. Και στις δύο σώζομαι μόνο εγώ και καμία δεν εξηγεί τα αίτια του ναυαγίου. Εσύ πια προτιμάς; -Την ιστορία με την τίγρη (του απαντά). – Και ο Θεός (εγώ) την ίδια προτιμάει". Τί σημαίνει το νησί της αλληγορικής ιστορίας;

 

 

==Ηθοποιοί και Χαρακτήρες==