Πάπας Σίξτος Δ΄: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Ιων (συζήτηση | συνεισφορές) |
Ιων (συζήτηση | συνεισφορές) |
||
Γραμμή 39:
===Δουλεία===
Οι δύο παπικές βούλες που εκδόθηκαν από τον [[Πάπας Νικόλαος Ε΄|Πάπα Νικόλαο Ε΄]], η ''[[Dum Diversas]]'' του 1452 και η ''[[Romanus Pontifex]]'' του 1455, είχαν αποτελεσματικά δώσει το δικαίωμα στους Πορτογάλους να αποκτούν [[δουλεία|σκλάβους]] κατά μήκος της Αφρικανικής ακτής μέσω της ισχύος ή του εμπορίου. Αυτές οι παραχωρήσεις επιβεβαιώθηκαν από τον Σίξτο στην δική του βούλα, την ''Aeterni regi'' της 21ης Ιουνίου 1481.<ref>Raiswell, p. 469 see also "Black Africans in Renaissance Europe", P. 281</ref> Arguably the "ideology of conquest" expounded in these texts became the means by which commerce and conversion were facilitated.<ref>Traboulay 1994, P. 78-79.</ref> Οι πρότερες απειλές του Σίξτου να αφορίσει όλους του καπετάνιους ή τους πειρατές που υποδούλωναν Χριστιανούς στη ν βούλα ''Regimini Gregis'' του 1476 ίσως στόχευαν στο να δώσουν έμφαση στην ανάγκη να προσηλυτιστούν οι ιθαγενείς των [[Κανάρια Νησιά|Καναρίων Νήσων]] και της [[Γουινέα|Γουινέας]] και να δημιουργηθεί μια καθαρή διαφορά μεταξύ αυτών που είχαν προσηλυτιστεί και εκείνων που αντιστέκονταν.<ref>Sued-Badillo (2007, see also O'Callaghan, p. 287-310</ref> Οι εκκλησιαστικές ποινές απευθύνονταν σε εκείνους οι οποίοι υποδούλωναν τους πρόσφατα μεταστραφέντες.<ref>"''Slavery and the Catholic Church"'', John Francis Maxwell, p. 52, Barry Rose Publishers, 1975</ref>
===Σεξουαλικότητα===
Αν και ο Σίξτος έχει κατηγορηθεί ότι είχε αρσενικούς εραστές,<ref name="books.google.com">http://books.google.com/books?lr=&ei=CWUPSMLhGKDsygTH0ti9Ag&output=html&as_brr=1&id=BM6DAz1tefoC&jtp=21</ref><ref name="NC">{{cite web | title=Sex Lives of the Popes | publisher=Prion | date=1996 | author=Nigel Cawthorne | pages=160}}</ref> φαίνεται ότι υπάρχουν λίγα στοιχεία για να τεκμηριωθεί αυτό εκτός των αρχείων ημερολογίων του 1484 του ιστορικού [[Στέφανο Ινφέσσουρα]]<ref>Stefano Infessura, ''Diario della città di Roma (1303-1494)'', Ist. St. italiano, Tip. Forzani, Roma 1890, pp. 155-156</ref> Ο αναξιόπιστος Ινφέσσουρα τον αποκαλούσε "λάτρη των αγοριών και των σοδομιτών", και ισχυρίστηκε ότι τους επιβράβευε με ενορίες και επισκοπές σε αντάλλαγμα για σεξουαλικές χάρες και πρότεινε έναν αριθμό νεαρών ανδρών για καρδινάλιους, μερικοί από τους οποίους φημίζονταν για την εμφάνισή τους (περιλαμβανομένων των ανιψιών του).
Ενώ είναι αδιαμφισβήτητο ότι ο Σίξτος ευνόησε τους συγγενείς του με την ελπίδα ότι θα είχε πιστούς εκτελεστές της πολιτικής του, όπως συνηθιζόταν εκείνη την εποχή, υπάροχυν λίγα στοιχεία απευθεάις διαφθοράς ή ευνοιοκρατίας. Η εξαίρεση ίσως είναι ο [[Τζοβάννι Σκλαφενάτο]], ο οποίος διορίστηκε καρδινάλιος σύμφωνα με τον παπικ΄οεπιτάφιο στον τάφο του για "αφέλεια, αφοσίωση και άλλα δώρα ψυχής και σώματος"<ref>Mario Masini and Giuseppe Portigliotti, 'Attraverso il Rinascimento. Pier Luigi Farnese', "Archivio di antropologia criminale", vol. XXXVIII 1917, p. 473</ref> Αθυρόστομα [[pasquinade]]s were also said to have appeared on the statues της Ρώμης.
===Θάνατος===
[[Image:Tomb of Sixtus IV Color.jpg|thumb|left|Ο τάφος του Σίξτου Δ΄από τον Αντόνιο ντελ Πολαϊόλο]]
Ο τάφος του καταστράφηκε κατά την [[Λεηλασία της Ρώμης (1527)|Λεηλασία της Ρώμης το 1527]]. Σήμερα τα λείψανα του μαζί με αυτά του ανιψιού του άπα ουλίυο Β΄ (Τζουλάνο ντε λα Ρόβερε), αναπαύονται στην Βασιλική του Αγίου Πέτρου στο πάτωμα μπροστά από το μνημείο για τον Πάπα Κλήμεντα Ι΄.
==Αναφορές==
| |||