Λουκρητία Βοργία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''Λουκρητία Βοργία''' ήταν Μεγάλη Δούκισσα και Πριγκίπισσα ιταλικών πόλεων και περιοχών, πασίγνωστη για την ομορφιά της, τους σκανδαλώδεις έρωτές της αλλά και για τα εγκλήματα στα οποία φέρεται να είχε αναμειχθεί. Ήταν η φυσική κόρη του Ροδερίγου Βοργία, του μετέπειτα [[Πάπας Αλέξανδρος ΣΤ΄|Πάπα Αλέξανδρου Στ΄]], και της επίσης γνωστής Ρόζα – Βανότζα ντε Κατανέι και συνεπώς αδελφή των [[Καίσαρας Βοργίας|Καίσαρα Βοργία]], [[Ιωάννης Βοργίας|Ιωάννη Βοργία]] και Τζόφρη ή [[Γοδεφρείδος Βοργίας|ΓοδεφρείδοΓοδεφρείδου Βοργία]].

Σε πολλή νεαρή ηλικία αρραβωνιάστηκε διαδοχικά δύο Ισπανούς ευγενείς τον Δον Χερουβίν ντε Σεντέλλος και τον Γασπάρντο ντε Προσίντα. Όταν όμως ο πατέρας εξελέγη Πάπας και προκειμένου να εξυπηρετήσει τις πολιτικές του βλέψεις, διέλυσε τους αρραβώνες της ΛουκριτίαςΛουκρητίας και την πάντρεψε με τον [[Ιωάννης ΣφόρτζαΣφόρτσα ντε ΠεζάροΠέζαρο|Ιωάννη ΣφόρτζαΣφόρτσα ντε ΠεζάροΠέζαρο]], νόθο γιο του Αλέξανδρου ΣφόρτζαΣφόρτσα, κόμη του [[Μιλάνο|Μιλάνου]].

Οι χρονικογράφοι της εποχής εκείνης του [[Πέζαρο]] αφηγούνται την απόπειρα εκείνη, που διέφυγε τελικά ο Ιωάννης ΣφόρτζαΣφόρτσα ως εξής: (σε ελεύθερη μετάφραση)

:''«Ένα βράδυ ο Τζακουΐνο, θαλαμηπόλος του Ιωάννη ΣφόρτζαΣφόρτσα βρισκόταν στον κοιτώνα της Λουκρητίας όταν μπήκε σ΄ αυτό ο αδελφός της Καίσαρ. Πριν όμως μπει, η ΛουκριτίαΛουκρητία διέταξε αυτόν να κρυφτεί πίσω από ένα ανάκλιντρο. Μπαίνοντας ο αδελφός της, της ανακοίνωσε ότι έδωσε εντολή να σκοτώσουν τον σύζυγό της. Έτσι μόλις στη συνέχεια έφυγε ο Κάισαρ Βοργίας η Λουκρητία έστειλε τον αυτήκοο μάρτυρα θαλαμηπόλο να ειδοποιήσει τον Ιωάννη ΣφόρτζαΣφόρτσα. Τότε αυτός ιππεύοντας ένα άλογο έφθασε στο Πέζαρο μετά από 24 ώρες όπου φθάνοντας το άλογο έπεσε νεκρό από το συνεχές καλπασμό»''.<br />

Μετά απ΄ αυτόν τον έντεχνο χωρισμό ο πατέρας της, Πάπας, ακύρωσε τον γάμο της κόρης του με τον ΣφόρτζαΣφόρτσα, μετά τον οποίο η Λουκρητία κατέφυγε σε Μοναστήρι καλογριώνκαλογραιών του Αγίου Σίξτου.

Τον Ιούλιο του [[1498]] η Λουκρητία παντρεύεται, πάλι για πολιτικούς σκοπούς, τον Αλφόνσο ντι Μπιντέλια, νόθος και αυτός, γιος του Βασιλέως της Νάπολης [[Αλφόνσος Β' της Αραγωνίας|Αλφόνσου Β'Β΄ της Αραγωνίας]]. Και αυτός ο γάμος υπήρξε ατυχής. Τότε, οι Βοργίες ανέλαβαν την ιδέα να καθυποτάξουν το Βασίλειο της Νάπολης συμμαχώντας με τον Βασιλέα της Γαλλίας [[Λουδοβίκος ΙΒ΄|Λουδοβίκο ΙΒ΄]]. Έτσι την επομένη της εορτής του [[ιωβηλαίο|ιωβηλαίου]] του [[1500]] που γιόρταζε όλη μαζί η οικογένεια του Ποντίφικα, ο Αλφόνσος δέχθηκε επίθεση από τέσσερις προσωπιδοφόρους κοντά στην εκκλησία του Αγίου Πέτρου όπου τραυματίσθηκε σοβαρά δεχόμενος τις φροντίδες που έσπευσε να του παράσχει η σύζυγός του Λουκριτία, επί 34 συνεχείς ημέρες, ενώ ο Πάπας διέθεσε 14 άνδρες για τη φρούρησή του. Όταν τη περίοδο εκείνη ο Καίσαρας Βοργίας πήγε να επισκεφθεί τον ημιθανή τραυματία φέρεται να δήλωσε «''ότι δεν γίνεται στο γεύμα, μπορεί να γίνει στο δείπνο''». Έτσι στις [[18 Αυγούστου]] του [[1500]] αφού εισήλθε στη κρεβατοκάμαρα του γαμπρού του και απομάκρυνε την αδελφή του, στραγγάλισε τον Αλφόνσο με τη βοήθεια του σωματοφύλακά του Μικελόττο.

Μετά τον θάνατο του δεύτερου συζύγου της η Λουκρητία κατέφυγε στο πύργο του Νέππι. Τότε ξέσπασε το σκάνδαλο για αιμομικτικές σχέσεις που μπορεί να είχε με τον πατέρα της και τον αδελφό της. Αφορμή αυτού ήταν το γεγονός ότι το 1498 η Λουκρητία είχε γεννήσει κατά τον 2ο γάμο ένα βρέφος άρρεν. Το 1501 φέρεται και με δεύτερο βρέφος με το όνομα Τζοβάνι (Ιωάννη) το οποίο και ανέτρεφε και για το οποίο ο Πάπας εξέδωσε δύο αναγνωριστικές βούλες που φυλάσσονταν στα αρχεία της [[ΜοδέναΜόντενα]]ς. Στο μεν ένα εξ αυτών ο Πάπας αναγνώριζε το βρέφος ως τέκνο του Καίσαρα Βοργία, στο δε άλλο ως τέκνο δικό του. Η διπλή αυτή αναγνώριση της πατρότητας του παιδιού ενισχύει παρά συσκοτίζει ακόμη περισσότερο τις κατηγορίες των χρονικογράφων της εποχής για τις πιθανές αισχρές και οργιώδεις σχέσεις πατέρα, αδελφού και κόρης. Βέβαια σ΄ αυτό το σημείο έδωσε λαβή να υποστηρίζεται και η ενεργή συμμετοχή της ΛουκριτίαςΛουκρητίας σε όλες τις οργιώδεις εορτές που συνήθιζε ο Πάπας στα ποντιφικά ανάκτορα.

Το [[1501]], ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του 2ου συζύγου της η ΛουκριτίαΛουκρητία παντρεύεται τον Αλφόνσο της Έστης, Δούκα της ΦεράραςΦερράρας τον οποίο και ακολούθησε στη ΦεράραΦερεάρα. Εκεί η Λουκριτία δημιούργησε περί αυτής σπουδαίο κύκλο ανθρώπων των γραμμάτων και των τεχνών. Μεταξύ αυτών ήταν και ο Μπέμπο, ο οποίος χάρη στη ΛουκριτίαΛουκρητία έγινε καρδινάλιος, και ο ΑριόστοςΑριόστο ο οποίος εξύμνησε τις αρετές της ΛουκριτίαςΛουκρητίας σε ένα οκτάστιχο που αναφέρεται στο έργο του «Μαινόμενος Ρολάνδος».

Έτσι μέσα σ΄ ένα τέτοιο κύκλο και σ΄ ένα πλήθος τίτλων από τους γάμους της συνέχισε να ζει η Λουκρητία στην ίδια πόλη μέχρι τον θάνατό της το [[1519]]. Σημαντικότεροι των τίτλων που έφερε ήταν Πριγκίπισσα του Σαλέρνο, Δούκισσα της Μοντένα[[Μόντενα]], του [[Ρέτζιο]] και της Φεράρας[[Φεεράρα]]ς, Δούκισσα της Βισκεγλίας και Λαίδη του Πέζαρο και της Γραδάρας.

Κατά την ασφαλέστερη κρίση η Λουκρητία δεν ήταν τύπος ανήθικου ανθρώπου (immorale), αλλά μάλλον εξωηθική (amorale) που όμως μπορούσε να διακρίνει τα όρια μεταξύ της ηθικής και της ανηθικότητας. Όπως σημειώνει ο ΓέμπχαρτΓκέμπχαρτ (Gebhart).

:«''Όλα της ήταν φευγαλέα, ακαθόριστα, αμφίρροπα, άτολμα, τόσο στο πνεύμα όσο και στην έκφρασή της και προπάντων ο χαρακτήρας της. Κατέστη κοντά στον πατέρα της και τους φιλόδοξους αδελφούς της "ευμάλακτος κηρός", "χαρίεσσα σκλάβα", που όμως η εκπαίδευσή της δεν μόρφωσε την αιδώ, ούτε τον λεπτοφυή γυναικείο αυτοσεβασμό.<br /> Έτσι ως γλυκύτατη γυνή προετοιμάστηκε να δεχτεί χωρίς αντιστάσεις τις σκανδαλωδέστερες περιπέτειες του Οίκου των Βοργίων τις οποίες κάποια ψυχική αναισθησία τις καθιστούσες λιγότερο οδυνηρές για την ίδια. Συνήθισε στο πόνο,'' (συνεχίζει ο ΓέμπχαρτΓκέμπχαρτ) ''όπως συνήθισε τα παράξενα θεάματα της παπικής αυλής''».